Op het landgoed Streech Grange wonen eigenares Phoebe Maybury en haar twee vriendinnen Anne en Diana. Op een dag vindt hun tuinman een lijk in het al jaren ongebruikte ijshuis achter in de tuin.
Hoofdinspecteur Walsh en zijn assistent McLoughlin nemen het onderzoek ter hand. Hoewel het lijk niet geïdentificeerd kan worden, denkt Walsh te weten wie het is: tien jaar geleden is Phoebes echtgenoot verdwenen en er is nooit een spoor van hem teruggevonden. Destijds heeft Walsh de zaak niet op kunnen lossen, ondanks zijn verdenkingen jegens Phoebe. De vondst in het ijshuis lijkt een nieuw licht op de zaak te werpen.
Een kort geding van drie lezers met dus drie meningen.
Een psychologisch Kat & Muis spel tussen politie en drie
van moord verdachte dames. De locatie is een Engels dorp gekenmerkt door
bekrompen dorpsgenoten. Oorzaak is de verdwijning van de echtgenoot van één van
hen en de ontdekking van een lijk in het ijshuis 10 jaar later. De dames staan
continue onder kritiek maar bijten flink van zich af. Vooral Anne Catrell is
hierbij rap van tong en vol cynisme.
‘Ik weet niet waarom ik dat gedaan heb’, zei hij nogmaals. ‘Ik wel’, antwoordde
ze. ‘Omdat je een misselijke lul bent.’
De soepele schrijfwijze is afwisselend cynisch, komisch en boeiend. Het
beschrijft een ingenieus verhaal dat ogenschijnlijk vrij simpel lijkt, maar
niets is minder waar. Een waar genot om te lezen.
Ik geef het 4,5 kraaien.
Jantsje:
Het ijshuis geschreven door Minette
Walters
Het is jaren geleden dat ik het boek heb
gelezen. Het voelt als nieuw want ik kon me er niks meer van herinneren.
Er zijn verschillende covers van dit
boek uitgebracht.
Helaas spreken me ze geen van allen aan.
Ze zijn saai van kleur en het onderwerp op de cover zijn nietszeggend en saai.
Gelukkig gaat het om de inhoud. En ik
vond het een heerlijk gemakkelijk leesbaar boek. De spanning wordt opgebouwd en
op het laatst kom je toch te weten wat er met de personen zijn gebeurd.
Het verhaal laat je ook zien hoe
kortzichtig en bekrompen de mensen kunnen zijn en hoe veel dingen daardoor uit
de hand lopen. Ik voelde echt met de vriendinnen mee.
Het verhaal liep anders dat ik had
verwacht en dat maakt het leuk.
ik geef 4 kraaien
Ink:
Een boek om te herlezen had ik in mijn
gedachten. Ik vond het vroeger echt goed en was benieuwd.
Ik ben niet bepaald teleurgesteld, want
opnieuw was het weer een goed boek.
Hoe de sfeer en personages worden
neergezet is subliem. Je ziet de dames voor je en wat een karakters! Je leeft
mee met hun en de dorpsmentaliteit met al hun vooroordelen en roddels en welke
gevolgen die hebben op de 3 dames om wie het draait.
Stukjes info krijg je toegeworpen zodat
je elke keer twijfelt wat er gebeurd is en wie er toch in het ijshuis dood
ligt.
Daarnaast is het verhaal doorspekt met
heerlijke typische Engelse humor
Tijd om nog eens een Minette Walters op
te pakken.
Voor deze een 4,5 kraaien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten