Marion Pauw ondervraagd

 

Marion Pauw is een bezige bij.  Als schrijfster werd ze meermaals genomineerd voor meerdere prijzen.  Met ‘Daglicht’, dat ondertussen ook werd verfilmd, won ze de Gouden strop (2009) en de Icepick Award (2016).  Daarnaast is ze ook actief als scenariste.  ‘Vogeleiland’ ligt sinds mei in de boekenwinkel.  Thrillerlezers! mocht ‘op bezoek’ komen.

• Marion, voor de Thrillerlezers die jou nog niet zouden kennen, hoe zou jij jezelf vatten in 4 goed gekozen woorden?

Creatief, avontuurlijk, lief, leergierig.

• Hoe is het idee voor ‘Vogeleiland’ ontstaan?  Is het gebaseerd op waargebeurde feiten?

Toen Ruinerwold in het nieuws kwam, was ik echt verbaasd over dat mensen in zo’n dichtbevolkt land onder de radar kunnen leven. Dat er zelfs kinderen zijn die niet aangegeven zijn bij de Burgerlijke Stand. En ik zag er natuurlijk meteen ook een thriller in.

• Vogeleiland bestaat echt?  Waarom koos je voor deze plek voor het boek?

Voor het televisieprogramma ‘Wie overleeft Nederland’ overnachtte ik ooit drie dagen op de Ramspolplaat, dat is een van de andere eilanden (naast Vogeleiland) in de IJsseldelta. Ik was overdonderd door de schoonheid van de eilanden, maar ook van het feit dat er werkelijk niemand was. Dit is dus een plek waar je zomaar stiekem zou kunnen gaan wonen. Er is genoeg eten te vinden en de eilanden zelf zijn beschermd, dus er komen geen toeristen.

• Ben je op prospectie geweest op het eiland?

Toen ik had besloten om mijn boek zich op Vogeleiland zich te laten afspelen, ben ik enkele malen terug geweest met een rattenvanger die dat gebied onder zijn beheer had. Hij wist vreselijk veel te vertellen over de natuur en historie. Daardoor kwam ik ook op het idee om Berend een rattenvanger te maken. Het is altijd verrassend op welke dingen je stuit tijdens je research.

• Je draagt reeds de naam van een vogel in jouw naam. Pauwen komen niet voor op ‘Vogeleiland’.  In ‘De Vogel’ van Tim Visterin (ken je het liedje?) verzucht een jongetje ‘Ach meneer, een mooie vogel wil ik zijn’.  Welke vogel op ‘Vogeleiland’ zou jij willen zijn en waarom?

De zeearend natuurlijk! Een prachtige, spectaculaire vogel die pas sinds een paar jaar in ons land broedt.

• Vogels, planten en kruiden krijgen nogal wat aandacht.  Ben je daarin thuis?  Of heb je onder het schrijven van dit boek net veel bijgeleerd?

Daar heb ik me heel erg in verdiept. Ik vind het zelf altijd heel mooi als de natuur bijna een personage op zich wordt. En door die natuur heel specifiek te omschrijvend, krijgt de lezer nog meer het gevoel dat iets waar gebeurd is.

• Pup is heel bedreven in het vissen en jagen.  Zij redt zich prima.  Zou jij kunnen overleven op een eiland?

Ja, dat denk ik wel. Er zwemmen veel vissen en rivierkreeftjes en ook qua planten is er heel veel te vinden. Alleen in de winter wordt het wat lastiger. Koud ook!

• Wat zou jij missen uit de buitenwereld?

Netflix! Ik vind het heerlijk om serietjes te kijken. Maar als ik echt eerlijk ben, ben ik vooral verslaafd aan realityprogramma’s zoals Expeditie Robinson en onlangs heb ik gesmuld van B&B vol Liefde en The Bachelor. Dat intermenselijke gedoe! De miscommunicatie, onzekerheden, compensatiegedrag. Heerlijk om naar te kijken.

• Wat zou jij absoluut meenemen naar jouw eiland?

Mijn ereader, zodat ik heel veel kan lezen. Lezen is mijn allergrootste hobby. Eigenlijk lees ik liever papier, maar sinds ik in Spanje woon, lukt het me niet meer om zoveel boeken aan te slepen, dus nu ben ik overgestapt op elektronisch.

• Nicole maakt in Finca la Soledad een hele persoonlijke evolutie door.  Waarom moet ze daarvoor naar Spanje?  Is er een link met jou persoonlijk?

Ik ben zelf onlangs naar Spanje verhuisd en in het begin bracht ik er heel veel tijd alleen door. Dat vond ik erg spannend, en tegelijkertijd heel helend en leerzaam. Het heeft me echt een sterker en tevredener mens gemaakt.

• ‘Vogeleiland’ is opgebouwd op de perspectieven van Berend, Nicole en Pup.  De verhaallijnen situeren zich in verschillende tijdszones.  Was het evident om die tijdszones steeds van elkaar te onderscheiden en te respecteren?

Het was een hele puzzel om deze lijnen goed op elkaar aan te laten sluiten. Het allerleukste is natuurlijk als je over dezelfde gebeurtenis leest, maar dan net vanuit een ander perspectief, waardoor de hele zaak weer verandert. Tegelijkertijd wil je niet te veel overlap. Het ‘spelletje’ tussen de drie personages met ieder hun eigen beleving was ontzettend leuk en uitdagend om te schrijven. Ik heb overwogen om eerst letterlijk de tijd boven de hoofdstukken te zetten, maar daar heb ik toch van afgezien. Het maakte je eerder te bewust van iets wat je onbewust toch echt wel begrijpt. Ook vind ik dat de lezer zelf iets te puzzelen moet hebben.

• Hoe verliep het schrijven concreet?  Schreef je de passages in de volgorde waarin ze voorkomen in het boek of werkte je eerst elk perspectief apart uit?

Ik schrijf altijd graag vanuit meerdere personages, omdat als je de één een beetje zat bent, je altijd weer verder kunt met de ander! Het duurde het langste voordat ik Pup in mijn hoofd had. Zij heeft een hele specifieke vertelstem en die had ik niet meteen te pakken. Het klinkt een beetje gek, maar ik wacht altijd tot een personage tegen me begint te praten en dan weet ik dat het tijd is om hem of haar aan het woord te laten.

• Je besteedt veel aandacht aan de psychologie van jouw personages.  Begrijp je hen allemaal?

Jazeker. Die psychologie vind ik het allerinteressants. Ik vind het ook belangrijk dat je je kunt inleven in de dader. Daarom zal ik niet snel over een psychopaat schrijven. Die wil gewoon een kick en voelt verder niet veel. Dat boeit mij niet. Ik vind het juist interessant om uit te zoeken waarom ogenschijnlijk normale mensen tot bijzondere daden komen.

•  Zijn ze geïnspireerd op mensen die je kent?  Hoe begin je aan de creatie van een personage?

Ik heb een vaag idee over een personage en naarmate de tijd vordert beginnen ze steeds duidelijker voor me te worden. En op een gegeven moment begin ik met schrijven en leer ik ze op die manier kennen. In de eerste versie probeer ik niet te veel over ze na te denken. Ik laat het een beetje gebeuren. Pas bij de tweede versie ga ik ze uitpluizen en kijken hoe ik hun specifieke karaktereigenschappen het beste neer kan zetten.

• Bepaal jij helemaal zelf hoe zij evolueren of neemt het plot het op een bepaald moment van jou over?

Uiteindelijk bepaal ik het plot, ik bepaal alles, haha. Dat vind ik ook zo heerlijk aan schrijven! Maar het is wel zo dat het een magisch proces is waarin je dingen tot je moet laten komen of moet laten gebeuren en kijken waar het schip strandt. Is een boek een entiteit op zich waar ik op intap? Of is het mijn onderbewustzijn? Ik weet het niet.

• Dader of slachtoffer.  Vooral Berend brengt argumenten aan die stof tot discussie geven.  Niet alles is zwart-wit, wil je dat zeggen?

Dat wil ik altijd zeggen in al mijn boeken. Ik heb een vlotte schrijfstijl waardoor mijn boeken makkelijk weglezen. Ik vind dat ook belangrijk. Lezen hoeft geen worsteling te zijn. Je doet het om te ontspannen, niet waar? Maar ik probeer wel altijd mensen aan het denken te zetten. En inzichtelijk te maken waarom mensen de dingen doen die ze doen. Uiteindelijk zijn we allemaal puzzeltjes die gelegd kunnen worden als je de puzzelstukken kent. Niemand is toevallig zoals die is.

• Wie is jouw favoriete personage in ‘Vogeleiland’?  Waarom?

Puppie! Ik vind haar zo wild en rauw. Te gek!

• ‘Vogeleiland’ bevat nogal wat heftige passages.  Hoe beleef je zelf het schrijven ervan (agressie, eitje met begin van een kuiken erin, Dora, …)?  Doe je dat met in achtneming van de nodige afstand?

Mijn eigen hond was net overleden, dus ik heb de passages over Dora brullend geschreven. En als ik ze herlees, moet ik weer huilen. Wat betreft de andere scenes, daar beleef ik een soort satanisch genoegen aan, haha. Al ben ik nooit uit op effectbejag.

• Krijg je reacties van de lezer op die schokkende passages?

Ook. Al denk ik dat er in de meeste andere thrillers veel schokkendere dingen gebeuren. Ik zal nooit iemand laten verkrachten in een buikwond of zo á la Slaughter. Het gaat mij niet om het geweld op zich. Ik denk niet: hoe kan ik iets zo gruwelijk en ranzig mogelijk bedenken? Het gaat me om de psychologie erachter.

• Je hebt uiteraard na het schrijven het boek in zijn geheel gelezen.  Wat was jouw eerste gedachte na het omslaan van de laatste bladzijde?

Ik ben echt heel trots op Vogeleiland. Het is helemaal geworden wat ik wilde.

• Heb je zelf tijd om boeken van andere (collega)auteurs te lezen?  Wie staat er hoog genoteerd in jouw lijst van favoriete schrijvers?  Welk boek dat je laatst las heeft indruk op jou gemaakt?

Ik lees ontzettend veel. Wat ik een prachtig boek vond was ‘Ik ben er niet’ van Lize Spit. Ik was echt een week van de leg na het lezen ervan. Ook De heks van Limbricht van mijn vriendin en collega Susan Smit vind ik een must-read. Opeens begrijp je hoe vrouwen al eeuwenlang worden onderdrukt en dat moet echt eens afgelopen zijn.

• Tot slot.  Staat er al een nieuw boek op stapel?  Wordt het een thriller?  Kan je ons, nieuwsgierige aagjes, al iets meer vertellen?

Oei, dat is een moeilijke. Er spelen wat gedachten in mijn hoofd, maar ik heb nog niet echt een concreet idee. Eerst ga ik samen met drie collega-schrijfsters een boek maken dat ‘Vier wandelaars en een Siciliaan’ heet. We gaan tien dagen wandelen over Sicilië en daarover schrijven, ieder vanuit een ander personage. Ik ben benieuwd hoe dat uitpakt!

Hartelijk dank, Marion, dat je tijd wou vrijmaken voor Thrillerlezers!.  Hopelijk komt jouw volgende boek er vlug aan!

Anita