Titel: Op slot
Auteur: Chris
McGeorge
Uitgeverij: Luitingh-
Sijthoff
Publicatiedatum:
oktober 2020
Recensie door:
Tamara
Kraaien: 2
Cara Lockhart is net begonnen aan
haar levenslange gevangenisstraf in HMP North Fern – een gloednieuwe zwaarbewaakte
gevangenis voor vrouwen. Ze is veroordeeld voor een moord die ze zweert niet te
hebben gepleegd.
En dan wordt ze op een ochtend ook nog wakker naast haar vermoorde celmaat. De
deur is de hele nacht op slot geweest, en dus is Cara de enige verdachte. Er is
alleen een probleem – Cara weet zeker dat zíj het niet gedaan heeft. Dus wie
wel? En houdt het verband met haar onterechte veroordeling?
Hoe vind je een moordenaar op een
plek waar iedereen er een is?
“Wie ben jij?” schreeuwde ze door de
Put.
Zijn vorige boek “Tik tok” heb ik met
gemengde gevoelens dichtgeslagen. En dit boek net zo. Waar het boek scoort op
zijn originaliteit, zo verliest hij enorm veel punten aan het plot! Maar laat
ik even bij het begin beginnen…
Cara wordt op een avond opgeroepen om op te passen. En niet lang nadat de
ouders zijn weggegaan, worden de 2 kinderen doodgeschoten en Cara wordt als
enige verdachte gezien en zal een levenslange straf moeten uitzitten.
Op het moment dat zij wordt overgeplaatst naar een andere gevangenis zal niets
meer hetzelfde zijn.
Het boek begint goed en heeft mijn volledige aandacht. Je blijft lezen, dit
ondanks dat het gevangenisgebeuren veel herkenning oproept want volgens mij
gaan alle verhalen in de gevangenis op deze manier.
Maar dan… Begint het verhaal ineens, uit het niets, bij Essie. (En ja, het
heeft met elkaar te maken, maar de logica is er niet om dat halverwege het
verhaal in te gooien.)
En dan ben je ook ineens weer bij Cara.
Maar dan het plot…. Wat is dat ver
gezocht! Sommige auteurs hebben wel eens een handje van om te overdrijven, maar
deze man slaagt daar met vlag en wimpel voor! Het is wat ik dacht toen ik het
boek uit had: “Wat een werk allemaal!” voor iets… wat eigenlijk helemaal niet
meer relevant is.
Maar buiten het plot om wat waardeloos was, zijn ook bepaalde fouten echt not
done! En dan heb ik het niet over raar lopende zinnen maar een fout als: 31
september… JA echt! 31 september. Hoe kan dit in hemelsnaam niet zijn
opgevallen door de auteur, de proeflezer(s). De uitgever en iedereen die het
voor het drukken in handen hebben gehad!
Maar dan heb je ook slecht lopende zinnen als: “De timing zou bijna komisch
zijn geweest als het niet zo ontzettend was.”…
Of ”Ze bleef als bevroren staan denken,
terwijl diegene iemand vast heeft die de afgrond dreigt in te vallen.”
Of “handboeien losmaken met een stukje plastic…” En zo kan ik wel even
doorgaan.
Kortom: Het boek begon goed maar verliest snel zijn geloofwaardigheid door een
overijverige pen en iets te veel enthousiasme van de auteur.
Spanning: 2
Originaliteit:
5
Psychologische
ontwikkeling personages: 3
Leesplezier: 2
Schrijfstijl: 2
Plot: 0
Geen opmerkingen:
Een reactie posten