‘Poolnacht’ is na ‘Sneeuwblind’ en ‘Inktzwart’ het derde deel in de reeks met politieagent Ari Thór. Waar de eerste delen behoorlijk dynamisch en bij vlagen vol emotie waren is dit deel rustig, op momenten zelfs saai. Voor een groot deel wordt dit veroorzaakt door de Lockdown die van toepassing is op het dorpje Siglufjördur vanwege een niets ontziend virus dat rondwaart. Het op zich al rustig dorp is nu volledig afgesloten van de rest van de wereld.
Enorm
spannend is het verhaal niet en de ontwikkeling van het verhaal verloopt soms
echt traag. Niettemin zit het boek, net als de beide andere delen, zeer sterk
in elkaar.
Ari
krijgt op verzoek van een dorpsgenoot Hedinn een oude foto. Op deze foto is een
jongeman te zien samen met het gezin waar hij is opgegroeid. Hedinn kent de
jongen op de foto niet. Het was hem niet bekend dat er naast de eigen
gezinsleden nóg iemand aanwezig was. Dit alles tegen de achtergrond dat zijn
tante zelfmoord heeft gepleegd, maar er rond haar dood toch een mysterie is
blijven hangen. Was het inderdaad zelfdoding en waarom dan, was het een ongeluk
of was het moord…
De
tweede verhaallijn gaat over journaliste Isrún die voor haar krant in Reykjavik
een politiek schandaal uitzoekt en opnieuw in contact komt met Ari en voor hem
een onderzoekslijn met betrekking tot de identiteit van de jongeman op de foto
napluist.
Ook in dit
boek worden de personages steeds meer uitgewerkt en krijgen we steeds meer
zicht op hun achtergronden en hoe ze geworden zijn wie ze zijn.
Voor
nagelbijtende spanning en snelheid moet je dit boek niet lezen. Lees het ook
echt als derde in de reeks, want dan komt het verhaal (dat je technisch gezien
ook prima losstaand kunt lezen) het beste tot zijn recht. Wat mooi is aan het
verhaal zijn de achtergronden van de familiegeheimen die Ari ontrafelt, de
gevoelens en emoties die daarbij een rol spelen. Macht en onmacht, liefde en
verlies, verbinding van heden en verleden krijgen een mooie plek. Ari is een
heel interessant personage, het is als lezer erg leuk om hem te volgen in zijn
leven.
Richting het
einde van het boek komt er steeds meer tempo in het verhaal en wordt de minutieuze
zoektocht van Ari duidelijk en vallen de puzzelstukjes in elkaar. Jónasson
schrijft soepel en ik kan alleen maar uitkijken naar de delen die nog gaan
volgen. Laat de vertalers van deze IJslandse boeken maar snel hun werk doen!
4 Kraaien
(naar boven afgerond dit keer)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten