Evi van Tjeerd Langstraat

 

De meesten van ons sjouwen in het leven genoeg bagage mee in een rugzak. Zo ook Evi, de hoofdpersonage van dit verhaal.

 

Het verhaal begint met een deel van een afscheidsbrief, dat terwijl ik het lees mij al kippenvel bezorgd. Dit deel van die brief wordt afgesloten met:

 

‘Herinner je mij als je de zon op je gezicht voelt. Als de geur van een ziltig strand je neus prikkelt. Wanneer de eerste slok van een glas koude witte wijn je tong doet tintelen. Herinner je mij wanneer je uitkijkt over een bergmeer, koester de fijne momenten’.

 

Deze tekst alleen al komt behoorlijk binnen, ik moet dan ook wel even slikken en dit blijf ik doen wanneer ik de tekst opnieuw in het verhaal tegenkom. Het maakt wel dat ik gelijk op scherp sta. Ik weet ook dat ik het boek niet meer weg ga leggen, alleen wanneer het echt niet anders kan! 

 

Je snapt wanneer de vader (Hans)van Evi bovenstaande tekst in de afscheidsbrief van zijn dochter leest de schrik om zijn hart slaat en hij haar probeert te traceren. Maar wanneer hij haar niet kan bereiken gaat hij een aangifte van vermissing doen bij de politie, maar dat leidt helaas tot niets. Totdat oud rechercheur Jan Vos van Olga, een oud collegaatje over deze zaak hoort. Jan blijft met de zaak in zijn hoofd zitten en besluit Hans op te zoeken om zijn hulp aan te bieden om Evi of haar lichaam te gaan zoeken. Dat ze hiervoor heel Europa door moeten reizen om antwoorden te vinden op de vragen die de brief van Evi oproept hadden ze van tevoren niet kunnen vermoeden.

 

Evi, die een bekende dj is, draait haar muziek op (besloten) partijen in heel Europa. Ze weet, terwijl ze meestal stevig onder invloed is door de drank en drugs die manager Kasper haar geeft, haar publiek goed op te zwepen! Wanneer dit bijna fout dreigt te lopen probeert Karlijn, de vriendin van Evi, daar wat tegen te doen maar wil Evi dit wel of heeft  ze een reden om liever onder invloed van drank en drugs te blijven?

 

Ik vind dat Tjeerd Langstraat de kunst heeft om emoties puur en prachtig te verwoorden ook al zijn sommige van die emoties donker. De worsteling met het leven beschreven in de brieven die in dit verhaal voorkomen, zijn zo realistisch geschreven en komen echt binnen, ze raken me tot in mijn ziel.

 

Dit is een thriller waarvan ik aan het begin van het verhaal het al helemaal in gedachten had hoe dit verhaal zou gaan verlopen. Maar gaandeweg het verhaal sloeg dit om in ‘waar gaan we in vredesnaam naar toe?’ Tjeerd heeft met het plot van Evi me enorm laten schrikken want dit had ik echt niet verwacht!

 

Het verhaal laat me na het lezen echt niet los, het spookt nog een aantal dagen in mijn hoofd. Dit komt mede door hoe Tjeerd de personages van Hans en Evi heeft neergezet in dit verhaal. Zo realistisch en herkenbaar. Dit geldt niet alleen voor de mooie emoties maar ook de worsteling met de donkere emoties. Het hoort allemaal bij het leven. Tjeerd krijgt, net zoals voor zijn boek RÄV, ook voor Evi 5 kraaien van mij.