Titel: Muis
Auteur: Gordon
Reece
Uitgeverij:
Ambo Anthos
Publicatiedatum:
mei 2011
Recensie door:
Tamara
Kraaien: 2,5
Elizabeth en haar zestienjarige dochter Shelley, beiden
slachtoffer van dagelijkse pesterijen en psychologische mishandeling, besluiten
zich terug te trekken in Honeysuckle Cottage. In dit mooie en idyllische
arbeidershuisje op het Engelse platteland denken ze eindelijk hun problemen
achter zich te kunnen laten. Ze wanen zich veilig in hun kleine wereldje vol
boeken en muziek.
‘In plaats van een gezicht was er een wervelende, oranje
vuurbal.’
Wanneer Shelley zo wordt gepest op school en er na de
zoveelste pestpartij iets enorm ergs gebeurt met Shelley besluiten zij en haar
moeder te verhuizen. Ze beginnen hun draai te vinden in de Cottage, Shelley
krijgt thuis les, haar littekens helen goed en haar moeder wordt steeds
succesvoller als advocaat.
Tot op een avond een inbreker voor hun neus staat en het
zo escaleert dat ze nu met meer problemen zitten dan ooit tevoren...
Het verhaal begint met hoe Shelley langzaam aan wordt
gepest, hoe haar vader de benen neemt en haar moeder worstelt om onzichtbaar te
blijven. Ze omschrijven zichzelf als muizen, ze zijn er wel maar je ziet ze
amper.
Het boek bestaat voornamelijk uit het wegwerken van een
lijk, de spullen en de auto. Net op het moment dat ze denken dat het gelukt is,
ontvangen ze een brief waarin zwijggeld wordt gevraagd.
Vanaf dat moment begon ik mijn interesse een beetje te
verliezen, het werd nu toch echt een beetje ongeloofwaardig allemaal. Ik heb
het verhaal wel uitgelezen, maar het kon me niet meer echt boeien. Wel vond ik
de ontwikkeling van de personages goed uitgewerkt. Zowel moeder als dochter
waren eerst muisjes maar na dit alles durfden ze meer op hun strepen te gaan
staan
Het boek zelf
is makkelijk te lezen en na het wegleggen pak je ook zo de draad weer op. Het
is een leuk tussendoortje maar ik denk niet dat hij lang blijft hangen. In het
begin leef je enorm mee met Shelley, hoe zij de pestkoppen steeds weer het
hoofd biedt, maar gaandeweg het verhaal begon ze mij bijna als een psychopaat
aan te doen. Ik denk dat menigeen volledig waren ingestort of de weg kwijt
geraakt, maar zij ‘overleefd’ het allemaal en gaat gewoon weer verder met haar
leven alsof het nooit heeft plaatsgevonden.
Maar goed, een
boek als je zin hebt in een wat simpel verhaal, zonder teveel poespas.
Spanning: 2
Originaliteit:
4
Psychologische
ontwikkeling personages: 5
Leesplezier: 2
Schrijfstijl:
2
Plot: 2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten