zondag 29 november 2020

De kraaien zullen het uitbrengen

 


Titel:Arcanum

Auteur: Sterre Carron 

Uitgeverij: Witsand

Publicatiedatum: oktober 2020

Recensie door Anita

Waardering: 4 kraaien


In ‘Arcanum’ zet Sterre Carron vanaf de eerste pagina de deur wijd open voor een flinke portie gruwel.  Een lijk onderaan een trap, een kind dat gillend de deur uit rent.  Dat belooft.

Al onmiddellijk volgt de kennismaking met Demi Dallemagne wiens hoofd vol zorgen zit om het veranderde gedrag van echtgenoot Richard.  Van bij het begin is er ook het ik-personage.  Het is zo klaar als een klontje dat dit personage heel belangrijk gaat worden.  Gehuld in een waas van mysterie lijkt dit karakter een bijzondere fascinatie te hebben ontwikkeld voor Demi. 

Waar de andere personages doen en denken in de verleden tijd, is het ik-personage alomtegenwoordig in de tegenwoordige tijd.  Het is heel lang gissen of het om een man of vrouw gaat.  Het staat als een paal boven water dat hij of zij de loop van de gebeurtenissen bepaalt.

Wanneer een leerlinge van Demi op gruwelijke wijze het leven laat, doen Rani en haar team hun intrede in het verhaal.  Zij krijgen heel wat voor de kiezen. Vermits dit mijn eerste boek van Sterre Carron is, is Rani voor mij een nog nobele onbekende.  Ik geef hier grif toe dat het voor mij een enorme opluchting was te mogen kennismaken met een vrouwelijke rechercheur die niet gebukt gaat onder vele trauma’s uit het verleden.  Zij heeft natuurlijk haar familie en eigen geschiedenis die zo nu en dan opduiken in het boek - dat maakt van haar een realistisch personage! – maar de aandacht gaat, in dit boek tenminste, geheel naar de puzzels die moeten gelegd worden op professioneel vlak.  Een kleine bemerking evenwel:  de conversaties tussen Rani en haar teamleden komen nogal geforceerd luchtig over en staan in schril contrast met de enorme emotionele beladenheid van de gruwel.

Qua locaties houdt Sterre het eenvoudig, het aantal personages overzichtelijk.  De kennis over de meeste onder hen beperkt zich tot hun naam.  Veel meer info valt er niet te rapen.  De ik-persoon geeft beetje na beetje identiteit en motief prijs.  Niet te vroeg, maar ook niks te laat.  Het waas lost gewoon op. 

Lijken de drama’s aanvankelijk niks met elkaar gemeen te hebben, gaandeweg wordt duidelijk dat al die persoonlijke verhalen zijn als takken van één en dezelfde boom.  De verhaallijn gaat grotendeels in rechte lijn.  Af en toe is info uit het verleden de aanvulling die nodig is om alles te begrijpen.  En dan vallen alle lijken uit de kast (er ligt er alvast één onderaan de trap)!  Toont de dader zijn ware gelaat.  Blijkt hoe gebeurtenissen uit het verleden noodlottig kunnen zijn voor zij die leven in het heden en het ongeluk hebben dat ze het pad van een  getraumatiseerd persoon kruisen.

Heb je reeds vrij vlug de identiteit van de dader geraden, dan is het nog even wachten tot de betekenis van de titel van het boek wordt prijsgegeven. 

De volksmond beweert dat ‘de kraaien het zullen uitbrengen’.  Kijk naar de cover.  Ze zijn reeds daar.  De uitgeholde boom is een stille getuige. ‘Arcanum’ zal zijn geheim blootgeven.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten