Titel:
Dicht bij huis
Auteur:
Linwood Barclay
Uitgeverij:
Boekerij
Publicatiedatum:
mei 2009
Recensie
door: Tamara
Kraaien:
2,5
Promise Falls is niet de soort buurt
waar een gezin in hun huis wordt doodgeschoten. Maar dat is precies wat er gebeurt.
Niemand is geschokter dan de directe buurman, Jim Cutter. Maar hoe goed kenden
ze elkaar eigenlijk?
“God, ik had zin om hem te vermoorden.
Gewoon mijn tractor pakken en dwars over die verwaande kop van hem rijden.”
Wanneer de buren van Jim worden
vermoord, blijkt zijn Derek in het huis aanwezig te zijn. Hij hoort hoe 1 voor
1 van de gezinsleden worden doodgeschoten en weet zich te verstoppen achter de
bank. Op het moment dat de moordenaar vlakbij is, weet Derek dat het ieder
moment over kan zijn. Gelukkig draait de moordenaar zich om en rent Derek naar
huis.
Er blijken meerdere moorden te zijn
gepleegd en het leven van Jim en zijn vrouw worden keer op keer overhoop
gehaald. Hoeveel kan een mens nog verdragen?
Als groot fan van Barclay moet ik eerlijk
zeggen dat ik een beetje teleurgesteld was in dit boek. Ik heb veel beter werk
van hem gelezen.
Het verhaal komt echt met pijn en
moeite op gang en af en toe verslapte ook mijn aandacht. Wat je van Barclay
gewend bent, gebeurt ook zeker. Je leert de hoofdpersonen
stuk voor stuk goed kennen, waardoor je echt de wanhoop van beide ouders kan
voelen. Barclay is een meester om de personages te laten leven op papier.
Het plot is meestal een klap in je
gezicht, maar bij dit boek had ik al snel door wat en wie er verantwoordelijk
was voor de moorden en wat er met de jonge schrijver was gebeurd bij de
waterval. Mede door het plot, de voorspelbaarheid en de toevalligheden hebben
ervoor gezorgd dat ik niet van sokken geblazen werd.
Ik had, denk ik, toch wat meer puzzelstukjes
verwacht. Er blijken meerdere moorden te zijn gepleegd, maar die worden
terloops genoemd. Terwijl hier juist weer een puzzelstukje geplaatst had kunnen
worden, waardoor je weer op het verkeerde been gezet werd of gewoon weer
helemaal in het duister tast, dat idee. (Of ik
heb gewoon te veel thrillers gelezen om de moordenaar meteen uit te pikken, dat
kan natuurlijk ook hahaha.)
Ook vond ik de uitspraak “schande” erg
mild wat de moordenaar kort voor de moord zei. (Als je de reden weet waarom hij/zij
moordt weet, snap je wat ik ermee bedoel.) Alsof diegene met een bestraffende
vinger zat te wijzen en “foei” riep. Dat idee.
Kortom, geen pareltje voor mij, moest
me er af en toe echt even toe zetten om door te lezen. Pas tegen het eind zat
ik er volledig in. Deze zal dan ook niet terug in mijn boekenkast komen,
helaas....
Spanning:
2
Originaliteit:
3
Psychologische
ontwikkeling personages: 3
Leesplezier:
3
Schrijfstijl:
3
Plot:
2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten