Beest van Ane Riel

Titel: Beest

Auteur: Ane Riel

Uitgeverij: Prometheus

Publicatiedatum: juni 2020

Recensie door: Ilse

Kraaien: 4,5

De mooie Danica woont met haar oude moeder op de boerderij naast die van Mirko en zijn ouders. Over mannelijke aandacht heeft ze niet te klagen. Zo leert ze op een bepaald moment de grote, sterke Karl kennen. Wanneer onverwachts blijkt dat Danica zwanger is, trouwt ze met Karl. Mirko’s moeder helpt bij de bevalling en ziet onmiddellijk dat er iets niet klopt met de ‘kleine’ Leon. Al van bij zijn geboorte heeft hij uitgesproken spieren en is hij sterk als geen ander kind. Leon houdt van alles wat zacht is en een vacht heeft. Hij houdt van aaien en knuffelen, maar kent zijn eigen kracht niet. Een ongelukje is dus gauw gebeurd.

Al van voor Leons geboorte steekt Mirko na de schooluren een handje toe op de boerderij van Danica. Stiekem is hij verliefd op haar, een verboden liefde.

Wanneer op een nacht het noodlot toeslaat, wordt Mirko’s lot onverbrekelijk verbonden met dat van Leon.

Met ‘Beest’ zet Ane Riel weer een heel bijzonder werk neer. Door haar unieke stijl, waan je jezelf terug in de tijd, waar auto’s een zeldzaamheid waren, waar de boer hard moest zwoegen om te kunnen overleven, waar ruilhandel niet vreemd was, waar het oog van God meekeek, … 

Het verhaal wisselt af tussen het ‘heden’ en het verleden. Het ‘heden’ is opgebouwd vanuit het perspectief van Leon waarmee we meer inzage krijgen in zijn persoon en gedachtegang. In de overige hoofdstukken wisselt het perspectief regelmatig tussen de andere personages in het verhaal. Zo maken we uitgebreid kennis met Danica, Leons moeder, en met Mirko.  Vanuit deze verschillende perspectieven wordt het verhaal opgebouwd naar de situatie zoals ze nu is. Stukje bij beetje wordt een tipje van de sluier opgelicht.

Danica hoorde Leon nooit huilen. Niemand hoorde Leon ooit huilen. Natuurlijk huilde hij af en toe, maar zijn huilen was geluidloos.

Ane Riel heeft het talent om je als lezer mee te sleuren in het tragische verhaal van Leon. ‘Beest’ is geen boek dat je even snel leest. Je moet er de tijd voor nemen en het af en toe laten bezinken.
Riel maakt in het boek regelmatig en slim gebruik van humor, waardoor een glimlach of zelfs grinnik niet wegbleef tijdens het lezen. Het verluchtte het verhaal ook voldoende om te kunnen blijven doorlezen.

Ze konden moeilijk ademhalen van het lachen. Ze konden moeilijk samen ademhalen. En toen hielden ze op.

Riel kiest ervoor om haar verhalen niet te labelen als thriller. ‘Beest’ noemt ze zelf een epische roman. Het verhaal is inderdaad niet te rangschikken onder de noemer van thriller, al zit er hier en daar wel een beetje spanning in. Het genre van de epische roman komt niet zo vaak voor, maar is best toepasselijk op ‘Beest’.

‘Beest’ is alweer een meesterwerk van de hand van Ane Riel.