Nulpunt van Jørn Lier Horst en Thomas Enger

Titel: Nulpunt

Auteur: Jørn Lier Horst en Thomas Enger

Uitgeverij:AW Bruna

Publicatiedatum: februari 2020

Recensie door: Tamara

Kraaien: vier

Nulpunt van Jørn Lier Horst en Thomas Enger. Een thriller waarin twee auteurs samensmelten tot één.

Jørn Lier Horst is bekend van zijn misdaadserie over inspecteur Wisting, wat een kwartetreeks is. Rode sneeuw, jachthonden, de kluizenaar en dwaalspoor behoren tot deze reeks. Deze zijn ook uitgebracht als thrillerserie onder de naam Wisting (deze is ook op DVD te koop).

Ook heeft hij aardig wat boeken (misdaadromans) voor jongeren en kinderen. Maar ook een boek over politiewerk voor kinderen en jongeren, een actiethriller gebaseerd op de tv-serie Kodenavn Hunter en een documentaire over de moordenaar Trond Einar Frednes behoren tot de lijst van zijn werken.

Thomas Enger heeft nogal een rauwe stijl van schrijven wat je moet liggen of niet. Zijn lijst met werken is niet zo heel lang, 5 boeken (nulpunt niet meegerekend). Hij debuteerde met het boek “Schijndood” wat erg goed werd ontvangen. Zijn 5 boeken zijn een reeks over Henning Juul.

Wanneer een auteur, Sonja Nordstrøm, niet komt opdagen bij haar boekpresentatie maakt niemand zich zorgen. Wanneer journalist Emma Ramm haar gaat opzoeken, treft ze een chaos aan in haar huis. Meteen wordt rechercheur Alexander Blix ingeschakeld om de zaak te onderzoeken. Ongewild moeten deze twee mensen met elkaar samenwerken. Terwijl Emma op zoek gaat naar het beste verhaal, richt Blix zijn pijlen op de moordenaar. Maar wat ze ook doen, de moordenaar is elke keer net een stapje voor. Het aftellen is begonnen....

“Hij is bevroren en begint nu net te ontdooien.”

Het verhaal begint gelijk met actie, daar hou ik wel van. Je leest hoe Blix en Fosse worden opgeroepen om naar een huis te gaan waarin schoten zijn gehoord. In dat huis zitten ook nog 2 kinderen. Het blijkt echter dat dit verhaal jaren geleden heeft afgepeeld. Het is wel jammer dat dit boek geen aanduiding heeft bij wie of waar je precies zit. Je gaat van het verleden naar Blix en dan naar Emma. Vooral in het begin was het even ondervinden bij wie of waar je zat. Maar hoe verder je komt in het boek, hoe vlotter je (erover heen) leest. Dit boek zuigt je niet op, maar hij zorgt er wel voor dat je je aandacht erbij houdt.

De personages leer je goed kennen en met sommige “bouw je ook een band op.”

Het einde had van mij wel iets wat meer gerekt mogen worden, ik vond het te snel afgelopen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik moordenaar niet had zien aankomen. (wat niet heel gauw gebeurd!!) Wel miste ik een beetje wat meer diepgang voor/om de moordenaar. Op het moment dat eentje denkt “dat diegene wel iets van medelijden met hem heeft”, miste ik dat juist doordat de moordenaar pas op het laatst echt in beeld komt, als moordenaar, en maar een bladzijde informatie over zichzelf prijsgaf.

Als je het verhaal leest, zonder kennis van beide auteurs kan je moeilijk onderscheiden wie wat geschreven heeft. Het verhaal loopt vloeiloos in elkaar over zonder hapering of iets dergelijks.

Het is een goed boek! Ik heb het met plezier gelezen en ik hoop dat beide mannen vaker hun pennen ineen slaan. Wel zou ik aanraden om het boek te lezen zonder auteur informatie. Want heb je die informatie wel dan is de kans wel groot dat je gauw hebt van: “Oh, dit heeft Enger geschreven!”

Nestel jezelf op de bank en geniet van het werk van beide mannen. Ik leg hem in de kast om ooit nog eens te herlezen.