Boekvonnis Het leven dat ik kende van Esther Boek

In de maand december hadden wij het boek Het leven wat ik kende van Esther Boek in onze leesclub. Wat is het boekvonnis door de deelnemers? Lees het verslag heronder.

Eerst waar het derde boek van Esther over gaat:

Het leven dat ik kende is een aangrijpende roman gebaseerd op waargebeurde feiten.

Nadat Roelf alles waar hij van hield is verloren, lijkt het leven hem weer toe te lachen wanneer hij het geluk opnieuw vindt met Sophie.

Tot die nacht waarop hun huis, met daarin alle onvervangbare herinneringen, tot de grond toe afbrandt. Als de politie hem enkele maanden later arresteert voor deze brand is het drama compleet.

Maar is hij wel schuldig of heeft justitie de verkeerde te pakken? Voor Roelf blijkt: wanneer je speelt met vuur, ben je nergens meer veilig.

De deelnemers:

de begeleider Jacqueline Musch
onze vast panellid Hilona Schaft-Mol
Lien Gautiers
Fany van hemelen
Dirk De Wolf
Wilma Hartman
Heidi Bogman
en onze mascotte:




Nu ben ik zelf verliefd op de cover van dit boek, maar wat vonden de deelnemers?
Hilona: Ik vind de cover erg mooi en zou het zeker oppakken. Het fragiele van de vlinder en het intense van het vuur maken dat het mijns inziens erg goed past bij de inhoud van het boek.
Elke deelnemer vond de cover mooi

Wat verwachten zij van het boek?
Lien:Ik heb twee eerdere boeken van Esther gelezen. "Geen kind meer". Wat een respect kreeg ik toen voor de voor mij op dat moment nog onbekende Esther. Wauw!
Dan las ik "De perfecte moeder" : wederom een pareltje van een boek. Lekker dik en niet te makkelijk, zo heb ik de boeken graag.

En nu weer gans iets anders, denk ik. Maar omdat het gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, kan ik niet anders denken dat het weer de moeite gaat zijn en ik denk ook wel heftig, Esther al een beetje kennende... Dus ik verwacht er veel van. Ik denk dat het een pakkend boek gaat zijn.

Een spannende en pakkende roman is de algehele verwachting

Dan zit de auteur in wat gezonde spanning wat de deelnemers halverwege het boek gaan vinden

Heidi
Ik vind het boek erg "heftig"!  Maar het verhaal kruipt echt onder je vel

Lien
Ik merk dat ik hier niet geantwoord heb... maar : dat komt omdat ik, toen ik over de helft was, gewoon heb doorgelezen tot deze ochtend :O Dus misschien zijn woorden overbodig?
Ik vergat de tijd rondom me... De personages zijn heel goed uitgewerkt, ik kon me er een duidelijk beeld bij voorstellen. Zonder langdradig of te veel detail kan Esther alle personages beschrijven zodat de lezer zich een eigen beeld in het hoofd kan vormen.

Wilma
Ongelooflijk hoe je het voor elkaar krijgt. Dit boek kruipt ook weer onder je huid en het is bijna onmogelijk om te stoppen met lezen!
Dat vind ik zo bijzonder, jouw stijl is er een van wat van afstand alsof iemand je een verhaal vertelt, maar wel zo indringend dat het in je kruipt en het verhaal je niet loslaat. Wat is dit genieten. Dat vind ik zo mooi dat ik zo kan genieten van boeken, dit is een boek om uit te lezen, in de kast te zetten en dan later nog eens te pakken en weer nieuwe dingen ontdekken.

Hilona
Pfff Esther wat een verhaal en mijn complimenten voor jouw pakkende manier van schrijven. Lang geleden dat ik zo in een verhaal ben opgegaan dat werkelijk de tranen over mijn wangen stromen tijdens het lezen.

Je weet de personages zo goed neer te zetten dat ik alleen maar intens kan meeleven met alles wat er gebeurt. Het verhaal grijpt je naar de keel en ik voel de pijn, het verdriet en de onmacht.

Dirk
Ik zit iets over de helft en nu lijkt het dat het geluk weer Roef toelacht.De relatie met Ellen is er één met ups en downs. Nu verder lezen en zien wat de toekomst brengt..

Fany
Ik heb gewoon doorgelezen. Na het rauwe stuk over Tim dacht ik nog even stuk Ellen dan leg ik weg maar ik bleef lezen totdat het uit was. Ik moest gewoon doorlezen omdat ik wou weten dat de wolken ooit echt opentrokken voor Roel.

Jacqueline
Jemig wat een heftig verhaal😱 en want ontzettend knap om dit zo gedetailleerd op te schrijven. Esther Boek, complimenten hoor. De personages van Roelf en Ellen zijn goed uitgediept en zo goed beschreven dat ik in ieder geval intensief meeleef. Ik ben nu op de helft en wil nu alleen maar door lezen om de andere helft te lezen. Het verhaal heeft me in zijn greep!

Tussendoor wordt er flink over het boek gepraat en vragen aan Esther gesteld en ook aan de lezers door Esther. Een kleine bloemlezing:

Fany:
Ik las op het einde dat je misschien ooit nog zou open staan om iemand zijn verhaal te brengen. Ik denk dat jij daar de juiste persoon voor bent maar vraag me dan af of zulke zaken je mentaal niet slopen. Anderzijds denk ik als je voor jezelf een balans kan vinden hier echt iets mee kan doen naar de toekomst omdat je integer en raak schrijft. Roel en Sophie hadden zich geen betere verteller kunnen dromen..

Esther:
Wat een mooie complimenten weer ☺️.

Maar wat mensen me vertellen raakt me. Dat is ook nodig denk ik om er geloofwaardig over te schrijven. Maar ik lig er niet wakker van. Het lukt me goed alles los te laten.


Esther heeft de volgende vraag aan de deelnemers:
Mijn boeken schuren altijd aan zowel romans als aan thrillers. Maar er moet een etiketje op dus kiezen we voor roman.

Nu je mijn boek(en) gelezen hebt, welk etiketje zou jij dan kiezen? Roman, psychologische roman, thriller, wat anders?

Wilma
Ik heb je vorige boek gelezen 'De perfecte moeder'en ik zou dat als psychologische roman bestempelen en verwacht dat ook wel een beetje bij deze. Een psychologische roman kan ook heel spannend zijn!

Fany
Ik denk ook dat psychologische roman een goede omschrijving is. Ik haat ook etiketjes maar voor verkoop is het nodig. In De perfecte moeder en ook deze schrijf je emotioneel en wordt er toch gegraven in de hoofden van de personages en dan past psychologisch zeker voor mij. Thriller of roman vind ik ook zo moelijk omdat spanning iets persoonlijk is. Onderhuidse dreiging is voor mij ook spanning maar in beide boeken zit vooral een gevoelig verhaal daarom zou ik denk ik voor roman kiezen.

Esther
voor mij betekenen die vakjes vooral een doos vol beperkingen 🤪. Maar de hokjes dienen voor boekhandels de juiste plank in de winkel vinden en voor lezers een aanknopingspunt.

En dan...
Dan hebben zij allen het boek uit. Wat vonden zij er van? Naast dat een ieder erg onder de indruk is geweest en bij de meeste tranen hebben gevloeid.

Fany
Het leven dat ik kende is geen sprookje, maar een intens waargebeurd verhaal waarbij naast verdriet ook ruimte is voor liefde en hoop.

Heel lang heb ik nagedacht over dit review, omdat ik eigenlijk met geen woorden kan beschrijven, hoe diep deze psychologische roman me geraakt heeft.

 Dit waargebeurde verhaal heb ik niet gelezen, nee, ik zat in de wereld van Roelf en Sophie". Door de rake zinnen, de beeldende schrijfstijl en de eerlijke aanpak, die niets onverbloemd liet, vertelt de auteur het ware verhaal. Hoewel het boek vol emotie zit, schrijft ze zonder oordeel en laat ze de lezer zijn waarheid ontdekken.

Hilona
 Het grijpt me aan en ik lees de hoofdstukken terwijl de tranen over mijn wangen biggelen. Esther weet op een mooie, emotionele en intense wijze de personages zo uit te diepen dat je als lezer het gevoel hebt dat jij de personages kent en dat maakt het dat ik mij zo kan identificeren met iedereen dat alle voorbij komende emoties waar zij mee te maken krijgen, net zo hard bij mij binnen komen. Geluk, verdriet, pijn, woede, onmacht, onrecht, mijn hemel wat gebeurt er veel.

Ik heb diep respect voor Roelf en Sophie en de respectvolle manier waarop Esther hun verhaal in dit boek vertelt. Het verhaal heeft mij zo intens geraakt, dat ik alles even moest laten bezinken voordat ik deze recensie kon schrijven. Ik kan dit boek alleen maar van harte aanbevelen. Houd wel zakdoeken bij de hand want deze heb je zeker nodig.

Wilma
Dit is een boek dat niet in een hokje of vakje past. Als ik het toch in een hokje zou moeten plaatsen zou dit een psychologische roman zijn, een roman gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Esther kan dit verhaal van Roelf zo ontzettend goed vertellen, de emoties die dit oproept zijn heftig.

De stijl van Esther is er een van korte hoofdstukken, korte zinnen, haast van een soort afstandelijkheid die juist de hoofdpersonen en hun emoties heel dichtbij brengt zonder dat Esther haar eigen mening of oordeel aan je opdringt, dat is aan jou als lezer. Je wordt boos met de hoofdpersonen, je huilt en voelt de wanhoop, de onmacht maar bent ook blij en lacht. met de hoofdpersonen. Het is een heel heftig boek en dat is iets wat je heel goed moet beseffen maar het is zo geschreven dat als je eenmaal begint niet meer kan ophouden en tegelijk niet wil dat het boek uit is.

Lien
Dit boek "Het leven dat ik kende" maakt me gewoon sprakeloos en het is moeilijk om mooi te verwoorden hoe Esther van dit waargebeurde verhaal een parel heeft gemaakt.
Zij bezit de kunst om pijn, wanhoop, verdriet, verlies, rouw, liefde, angst, woede en alle diep snijdende emoties te verwoorden zoals (bijna) niemand kan. Als lezer voel je zelf al deze stekende gevoelens tot op het bot, tot op je ruggengraat, tot kippenvel.

Het is ook prachtig en beeldend geschreven en als we kunnen kiezen om enkele mooie zinnen te noteren, kunnen we in feite op elke bladzijde wel een zin overschrijven.

Ik kan deze opgesomde zinnen gewoon blijven herlezen en blijvend bij nadenken : "hoe kan iemand dit op deze manier"?

Dirk
Dit was mijn kennismaking met Ester. Ik begon onbevangen met een klein hartje aan dit boek. Het was een beetje uit mijn comfort-zone en na een reeks thrillers te hebben gelezen was dit aanpassen. Maar wat een verademing was dit. Dit levensverhaal is zo knap geschreven dat je blijft lezen tot het einde.

 Dit boek staat bij mij als één van de beste boeken voor 2019.
Ik beken als man, er zijn weinig boeken waar ik bij het lezen een traantje wegpinkt of ween , wel dit is zo een boek. 


Heidi
Meer wil ik niet over de inhoud vertellen, want dan doe ik het verhaal en de schrijfster geen recht. Men moet dit ongelooflijk meeslepende verhaal zelf “lezen en voelen”.
Bij mij zijn in ieder geval de nodige verschillende emoties ( verdriet, boosheid, angst, afschuw ) langsgekomen.

Jacqueline
Pfft wat weer een verhaal van Esther Boek!. Een verhaal met een schrijfstijl dat me ontroert, kippenvel bezorgd en waar ik ontdaan van ben. Ik moest het verhaal van Roelf, Ellen en Sophie dan ook eerst wel even laten bezinken. Vette complimenten voor Esther dat ze dit bijzondere en dramatische verhaal zo gedetailleerd en vol emotie’s heeft kunnen schrijven, chapeau.

Optellend kreeg Het leven wat ik kende 6 keer een 5 en een keer een 4,5. Dan komt het eindcijfer uit op een duidelijke 5.

Reactie Esther op deze leesclub
(een zeer uitgebreide, maar wat leuk om te lezen!)

Op 23 november werd mijn derde roman “Het leven dat ik kende” aan de lezers gepresenteerd.

Rondom zo’n lancering vier je vaak een klein feestje. Maar er horen ook andere feestjes bij. Een leesclub bijvoorbeeld. Thrillerlezers beet het spits af en met acht leuke mensen, dook ik deze club in; Ink, Jacqueline, Lien, Wilma, Dirk, Fanny, Heidi en Hilona.

Het is altijd spannend, als auteur in zo’n club. Want ja, mensen gaan iets vinden van jouw boek. En hoewel je hoopt dat deze lezers altijd eerlijk en kritisch blijven, ben ik altijd huiverig voor die eerlijkheid en kritiek. Het is een beetje als ‘De Baron’ in ‘De Efteling’.  Als je in de wachtrij staat dan kan het moment dat je door die poorten loopt, niet snel genoeg komen. Maar wanneer je vastgegespt in dat wagentje zit, de witte wieven boven je hoofd je waarschuwen om om te keren, weet je dat dit niet meer mogelijk is. Dan voel je dat je in beweging komt, wordt je omhooggetrokken en gaat er nog maar één zin door je hoofd: ‘Ik wil dit niet!’ Dan openen de deuren zich en zie je daglicht, maar ook een diepte onder je en je weet dat je hier binnen enkele ogenblikken in gaat storten terwijl ruim dertig meter onder je mensen genietend staan te wachten hoe jij in die afgrond dondert. Na een wilde rit sta je even later volle adrenaline buiten en wil je eigenlijk nog een keer.

Nou, zoiets is een leesclub.

Blok 1 is nog niet zo spannend. Lezers zitten nog vol goede zin, want ze moeten nog beginnen. En hebben zich niet voor niets ingeschreven voor deze leesclub.

Ik ben superblij dat ik mag meelezen. De andere boeken van Esther heb ik ook gelezen en daar was ik erg door gepakt. Ik ben benieuwd wat ze nu gaat brengen.; Lien

Je ziet, de sfeer zit er goed in. Maar de verwachting is er ook. En ik, ik voel me gestreeld maar denk ook: ‘Help, als mijn derde boek nu maar niet tegen gaat vallen.’

Blok 2 gaat over de cover. Nodigt deze uit om het boek te pakken. En daar was ik heel zeker over. Een cover is het eerste dat je openbaar maakt dus hoe deze ontvangen werd, dat wist ik al. Gelukkig bevestigden de mensen in de leesclub deze gedachte.

 Ik vind de cover erg mooi en zou het zeker oppakken. Het fragiele van de vlinder en het intense van het vuur maken dat het mijns inziens erg goed past bij de inhoud van het boek.; Hilona

Blok 3  is een blok over verwachtingen. Daar wordt het al spannender. Want wat als ik ga lezen dat mensen een verwachting hebben waarvan ik nu al weet dat deze niet uit gaat komen? Een feelgood bijvoorbeeld, met wat spannende momenten? Of een verhaal dat uiteindelijk ook gewoon goed afloopt?

Ik las al eerder een boek van haar en weet dat haar verhalen emotioneel zijn dus verwacht wel dat het aangrijpend gaat zijn.; Fanny.

Gelukkig, de verwachtingen kloppen.

Blok 4 is het blok met vragen. Wat willen de lezers van mij weten. Ikzelf vind dat altijd een leuk blok. Zo heb je echt contact met de lezers en het levert vaak leuke online gesprekken op. Ik heb gelezen dat het best wel een uitdaging voor je is geweest om deze roman gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Roelf en Sophie te schrijven. Heb je tijdens het schrijven getwijfeld en gedacht waar ben ik in vredesnaam aan begonnen? Jacqueline.

Geloof me, een volmondig ja. Roelf en Sophie waren toen ik begon mensen die ik vaag kende en dus makkelijk te verwerken tot personages. Maar gaandeweg ik ze beter ging kennen, botsten de mensen Roelf en Sophie, meer en meer in mijn hoofd met mijn personages Roelf en Sophie. Gelukkig had ik een paar hele kritische meelezers en twee geweldige redacteurs en kwam het toch nog goed. Oh ja, en een uitgeefster en een man die vertrouwen in me hielden.

Blok 5 is het blok waarin de lezers moeten antwoorden wat ze van het verhaal vinden als ze halverwege zijn. Nou dat is dus een beetje het gevoel dat je zojuist door de witte wieven bent gewaarschuwd maar je weet dat die beugel al muurvast zit en er dus geen weg meer terug is. Ongelooflijk hoe je het voor elkaar krijgt. Dit boek kruipt ook weer onder je huid en het is bijna onmogelijk om te stoppen met lezen!; Wilma

Gelukkig, tot nu toe is iedereen nog enthousiast.

Blok 6 vind ik één van de leukste. Hierin de mogen de lezers mooie, opvallende zinnen neerzetten.

Ze kan het leven wel zien, ze kan er alleen niet aan deelnemen.; Heidi

Blok 7, dat is het blok waarin je hangend boven de afgrond hangt. De rook trekt omhoog en diep onder je zie je mensen staan. Hun gezichten nauwelijks te onderscheiden en je weet niet of ze in verrukking zijn of juist vol afschuw naar je opkijken. Dit is het blok waarin de lezers hun eerste gedachte moeten opschrijven, nadat ze het boek hebben dichtgeslagen.

Wat een boek. Dit blijft een tijdje hangen.; Dirk.

Wham, de kar schiet los en dendert omlaag. Adrenaline vliegt door al mijn bloedvaten en op mijn wangen ontstaan rode blossen. Ik wil nog een keer!

Blok 8 zijn de recensies en heb ik regelmatig met kippenvel op mijn armen gezeten. Zo ontroerend mooi deze waren. De recensies dan, niet mijn armen.

Een verhaal met een schrijfstijl dat me ontroert, kippenvel bezorgd en waar ik ontdaan van ben.; Jacqueline

Dit levensverhaal is zo knap geschreven dat je blijft lezen tot het einde.; Dirk

Zij bezit de kunst om pijn, wanhoop, verdriet, verlies, rouw, liefde, angst, woede en alle diep snijdende emoties te verwoorden zoals (bijna) niemand kan.; Lien

Als je als schrijfster zo het verhaal van iemand kan opschrijven, dat het allerlei heftige emoties bij jou als lezer oproept en zo onder je huid kruipt dan ben je een groot schrijfster.; Wilma

Het is lang geleden dat ik zo in een verhaal zit. Het grijpt me aan en ik lees de hoofdstukken terwijl de tranen over mijn wangen biggelen.; Hilona

Deze auteur verstaat de kunst om feiten om te buigen in emoties en met diep respect, deelt zij het waargebeurde verhaal zonder franjes, puur zoals het geweest is voor Roelf en Sophie.; Fanny

Wat een kennismaking. Ik ben echt helemaal in de ban van haar schrijfstijl. Wauw, wat kan deze dame schrijven.; Heidi

Mensen, wees eerlijk. Met zo’n leesclub heb je toch geen Efteling meer nodig?! Hiermee zit je in je eigen sprookje.

Lieve Ink, Jacqueline, Hilona, Dirk, Lien, Heidi, Fanny en Wilma, dank jullie wel voor deze leuke, hartverwarmende en goed georganiseerde leesclub. Hier zit een hele trotse en dankbare auteur.

Esther Boek