Titel:
Stillhouse Lake
Auteur: Rachel Caine
Uitgeverij: Karakter Uitgevers B.V.
Publicatiedatum: juli 2019
Recensie door: Tamara
Kraaien: 4
Gina is een introverte huisvrouw met een gelukkig
huwelijk en twee leuke kinderen. Maar dan wordt door een auto-ongeluk het
geheime leven van haar man als seriemoordenaar onthuld. Gina's voormalige leven
is voorbij, ze begint opnieuw, neemt een nieuwe naam aan, Gwen Proctor, die
zich ontpopt als een moeder die door het vuur gaat voor haar kinderen.
Nu haar ex in de gevangenis zit, heeft de nieuwe Gwen een
toevluchtsoord gevonden in een huis in het afgelegen Stillhouse Lake. Toch
blijft ze doelwit van stalkers en internettrollen die denken dat ze iets te
maken heeft met de misdaden van haar man. Voorlopig blijft ze erop vertrouwen
dat haar kinderen eindelijk rustig kunnen opgroeien.
Maar net als ze zich op haar gemak begint te voelen met
haar nieuwe identiteit, wordt er een lichaam gevonden in het meer – en
komen er dreigende brieven van een maar al te bekend adres. Gwen moet voorkomen
dat ze wordt ontdekt – of toekijken hoe haar kinderen het slachtoffer worden van
een moordenaar die haar wil kwellen. Eén ding is zeker: ze
heeft geleerd hoe ze het kwaad moet bestrijden. En ze zal nooit stoppen.
“En
waarom zou iemand zo'n afschuwelijk donkerpaars poppengezicht maken, met een
deels afgestroopte huis, met rode, uitpuilende ogen en een tong die tussen de
gezwollen lippen uit de mond hing?”
Je begint het verhaal bij een niets vermoedende Gina
(Gwen) die met haar kinderen naar huis rijdt en daar veel politie aantreft
omdat iemand in hun garage gereden is. Ik moet eerlijk zeggen dat de eerste 100
bladzijden voor mij echt bagger waren. De auteur heeft teveel nadruk proberen
te leggen op de controlefreak, panische en vooral angstige Gwen. In plaats van
de paniek en angst te voelen die Gwen doormaakte, kreeg ik er alleen maar de
irritatie kriebels van.
Pas na de 100ste bladzijde begint, voor mij, het verhaal
pas echt. Gwen en de kinderen zitten ondergedoken in het plaatsje Stillhouse
Lake en alle drie maken ze heel voorzichtig vrienden en proberen ze hun leven “na
de gebeurtenis”
en de vele verhuizingen/vluchten weer op te pakken.
Toch laat haar ex-man haar niet met rust en blijft hij
een pertinente rol in haar leven spelen.
Op een gegeven moment neemt
het verhaal een drastische wending en dan vraag je je echt af of de gemaakte
vriendschappen nu wel te vertrouwen zijn en zijn de vijanden (volgens Gwen) daadwerkelijk wel haar vijanden?
Het einde was wel aardig voorspelbaar, maar niet slecht.
Ik had al vrij snel door wie nu wel en wie nu niet haar vijanden zijn. Bij één
iemand zat ik wel fout, dat geef ik eerlijk toe!
Het boek kent een open eind, dus ik denk dat Melvin en
Gwen verder oorlogje gaan voeren.
Het was echt jammer van de eerste 100 bladzijden, die
waren voor mij echt een afbreuk op het boek. Het boek had, zonder dat panisch
gedoe, een dikke 5 kraaien gekregen. Persoonlijk (maar dit is echt persoonlijk)
had ik ook wat meer gruwelijkheden willen lezen.
Eindconclusie: Een goed boek wat stevig in z'n schoenen
staat. Dit boek neemt je mee (pas na de 100ste bladzijden) en laat je pas los
als je de laatste bladzijde hebt omgeslagen.
Spanning: 4
Psychologische ontwikkeling personages: 4
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Plot:
4
Geen opmerkingen:
Een reactie posten