Mck Dime-Het verraad van Lady Charlamane van Hans Breuker

Titel: Mack Dime – Het verraad van Lady Charlamane

Auteur: Hans Breuker
Publicatiedatum: december 2018

Recensie door Martijn
Waardering: 1,5 kraaien

Korte inhoud:

Mack Dime is een kruising tussen James Bond en 50 cent. De eerste Nederlandse actieboeken serie. In het eerste deel wordt Mack in de val gelokt door zijn oud protegé waardoor zijn reputatie wordt beschadigd, niet iets wat hij goed kan gebruiken in zijn functie als eigenaar van het grootste beveiligingsbedrijf van Europa. Hij wordt vals beschuldigd en ontsnapt aan de politie. Op de vlucht probeert hij zijn onschuld te bewijzen terwijl hij achterna wordt gezeten door de politie en een hele batterij huurlingen. Zijn kantoor wordt bezet en de media berichten dagelijks over Nederlands meest gehate BN-er. Nog niet eerder zat Mack zo diep in de shit. Hij kan alleen maar terug naar zijn oude buurt, de Amsterdamse Bijlmer. Daar vraagt hij zijn oude gangstervrienden om hulp en gaat hij in de aanval. Mack Dime, het verraad van Lady Charlamene leest als een actiefilm met veel humor. Mack Dime is een personage om te haten en om van te houden.

Recensie:

Een kruising tussen James Bond en 50 cent. De eerste Nederlandse actieboeken reeks? Zo werd Mack Dime me voorgesteld met de vraag: wil jij – als man en dus ook het doelpubliek – dit boek recenseren? Ik heb ja gezegd uit nieuwsgierigheid en omdat de cover – op één groot cliché na (de wegrennende man die je typisch op actieboeken-covers ziet) – me opviel. Voor de rest over deze cover geen slechte woorden.

Helaas kan ik dat niet zeggen over het boek zelf. De introductie in het e-boek hoefde helemaal niet. Tot vervelens toe wordt herhaald wie Mack Dime is en hoe stoer hij wel is. Het is zo’n beetje als James Bond die zich plots tot de camera wendt en even begint uit te leggen hoe geweldig hij wel is en met hoeveel vrouwen hij al geslapen heeft.

De vele beschrijvingen van de personages – Mack Dime and anderen, al dan niet onbelangrijke personages of zij die wat langer blijven hangen – maken dat het boek traag leest. Té traag voor een actieboek van dit kaliber. Soms wordt een scène onderbroken om gewoon even een twee-pagina-lange beschrijving te geven van persoon zus of zo, waarna het dan weer verder gaat.

Maar het is niet enkel die beschrijvingen die maakten dat ik me doorheen dit boek moest worstelen. Het was ook de schrijfstijl die me totaal niet greep. Korte, vaak afgeblokte zinnen. Korte zinnetjes. Te korte zinnetjes. En dan plots weer een zeer lange die zo lang is dat je hem driemaal moet lezen. Meestal bevatte die dan nog een beschrijving van iemand waar je al lang de draad kwijt was van wie dat nu weer was.

Het verhaal zelf dan: flinterdun en doorspekt met actiescènes. Deze waren zo over the top dat de ongeloofwaardigheid met de minuut toenam. Tegen het einde van het boek was ik de draad – en helaas ook mijn interesse – volledig kwijt. Als fervent actielezer bleef ik bij dit boek onvoldaan. Als je dergelijke boeken pent, wat een genre op zich is, zou je best je wat meer verdiepen in wat er wel en niet kan in zulke boeken.

Boeken genre Ludlum, Flynn, Carr en nog vele anderen, hebben hun specifieke trekjes die maken dat je meegesleept wordt doorheen het verhaal. Enerzijds leef je mee met de personages, anderzijds is de actie zo gedoseerd dat ze realistisch en filmisch blijft. Misschien was het de intentie van de auteur om hier een comedy of humoristisch boek van te maken, maar die humor raakte me niet. Bond is gedoseerde humor en actie. Flynn en Carr schrijven over échte personages waar je met meeleeft.

Dan zijn er nog de taalfouten. Als de auteur zelf Lady Charmalane verkeerd schrijft in zijn eigen boek (en overigens ook in zijn officiële beschrijving online), dan doet me dit pijn. Dit boek had nog een x-aantal redactierondes kunnen gebruiken om dergelijke fouten eruit te halen, de spanning in het boek te doseren en de karakters beter tot hun recht te doen komen. De auteur noemt het boek zelf het begin van een bestsellerreeks rond Mack Dime, maar daar zal hij dan toch nog behoorlijk aan moeten werken.

Ik ben dus (duidelijk!) tot de conclusie gekomen dat Mack Dime niets voor mij was. Mogelijk wel voor anderen, die van hersenloze actie houden, maar ik ga het volgende boek uit de reeks toch aan mij voorbij laten gaan.

1,5 kraaien