Auteur: Anja Feliers
Uitgeverij: Van Halewyck
Jaar uitgifte: april 2019
Recensie door: Jacqueline
Cover
De cover met de twee gezichten in
het paars en zwart spreken mij aan, al doet het me in eerste instantie eerder
aan een roman denken dan aan een thriller maar ik zou het boek zeer zeker
oppakken in de winkel. Of ik het boek na het lezen van de achterflap zou kopen?
Aangezien ik toch wel aardig nuchter ben denk ik dat ik het boek terug zou
leggen maar dat de tekst wel blijft ‘knagen’ en ik het waarschijnlijk toch wel
zou kopen.
Achterflap
‘Wat als de door niet het einde is?’
Op een warme zomerdag gebeurt het
ondenkbare voor Caro Westerhof: haar gezin blijft verwoest achter wanneer haar
echtgenoot sterft en een van hun kinderen spoorloos verdwijnt. Onmacht neemt
haar leven over, maar onverwacht maakt het verdriet ook nieuwe krachten in haar
los.
Caro leert contact te leggen met
haar verloren liefde over de grenzen van de dood heen. Maar kan ze vermijden
dat haar zoektocht als medium ook andere familiegeheimen blootlegt?
Mijn mening
‘Wat hij mij zei’ is voor mij een
verhaal wat zomaar (voor een deel) echt gebeurd kan zijn. Ik vind het best
realistisch, boeiend en spannend geschreven verhaal dat echt wel een thriller is.
Het verhaal dat me raakt door de oerkracht die Caro, na de dood van haar
geliefde en het verdwijnen van haar kind, heeft om door te gaan. Maar ook door
de omgeschreven ‘signalen’ die Caro krijgt en hier met niemand over durft te
praten. Want zijn die signalen wel echt?
Het personage van Caro vind ik erg
goed beschreven, haar gevoelens maar ook haar twijfels worden prima verwoord en
haar acties die ze onderneemt zou volgens mij iedere ouder in zo’n situatie
doen. Het personage van haar getraumatiseerde zus Sarah vind ik ook goed
beschreven, het beschreven gedrag van Sarah, een nieuwe gebeurtenis en de
spannende situatie die daaruit voortvloeit, komen echt wel bij mij binnen. Ik
wil het verhaal dan ook alleen maar uit lezen wat niet lukt omdat het al erg laat
is en mijn ogen dichtvallen. Ik leg het boek dan uiteindelijk wat knorrig weg
en ga slapen. De ochtend erna ben ik op tijd wakker en nadat de hond is
uitgelaten lees ik het boek uit.
Na het lezen van deze laatste
regels:
‘Je moet weten dat ik altijd bij jou
zal blijven. Ook al heb je verdriet om mij. Ook al denk je dat alles wat ooit
tussen ons is geweest, voorgoed voorbij is’, pink ik een paar traantjes weg. Ze
raken me diep, zetten me weer eens tot nadenken over of er toch meer is tussen
hemel en aarde.....
Dit boek krijgt van mij:
4 kraaien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten