Verast van Hugo Luijten

Verast was mijn eerste kennismaking met auteur Hugo Luijten, een naam die me tot nu toe onbekend was. Ik was dan ook zeer benieuwd naar dit nieuw talent van Vlaamse bodem.

  

Samenvatting: In een Antwerpse megabioscoop kost een rampzalige brand tientallen mensen het leven. Gaat het om een terroristische aanslag? Een bendeafrekening? En welk politiek belang heeft burgemeester Denaeyer, die zich voortdurend met de zaak bemoeit? De politie tast in het duister en de uitgebluste commissaris Stef Cools lijkt wel de laatste persoon die geschikt is om het onderzoek in deze kolkende chaos te leiden. En dan wordt hij een persoonlijk doelwit...

Het eerste wat ik dacht, geef ik grif toe, was: wéér een boek over een politieman. Het thema uitgebluste commissaris of flik is, laat ons eerlijk wezen, niet al te origineel. En dan krijg je ook nog het ‘persoonlijk doelwit’ erbij, wat meestal mijn alarmbellen doet rinkelen.

Met deze gedachte in mijn hoofd sloeg ik aan het lezen, om toch uiteindelijk aangenaam ‘verrast’ te worden door dit verhaal. Ja, Stef Cools is een uitgebluste flik en ja, er zitten clichés in het verhaal, maar toch voelt het ook weer anders dan anders aan, omwille van de zeer vlotte schrijfstijl van de auteur.

Het verhaal is niet bijster origineel, maar het sleept je wel mee. Daarnaast is het onderwerp aanslagen ook brandend actueel, zeker in een wereld waar terreuraanslagen helaas niet zo veraf meer zijn als ze vroeger waren. Dit maakt dat je ook met interesse leest over de wie, wat, waarom achter dit verhaal.

De klassieke ingrediënten: een moeizame zaak, de knorrige commissaris die uiteraard in de clinch gaat met alle vormen van gezag, de plotwendingen, zijn ruimschoots aanwezig, evenals dialogen (die me wel meesleepten omdat ze echt zeer vlot geschreven waren). Ook een flinke dosis humor en spanning waren aanwezig.

Verast beschrijft aanvankelijk niet in detail hoe die aanslag gebeurde en het kost ook even tijd om in de huid van Cools te kruipen, maar zodra je dat doet, word je wel meegesleept en wil je gewoon weten hoe het eindigt.

Het is zeer duidelijk dat Verast het begin is van een reeks, zeker door de laatste scène die dit overduidelijk weggeeft en dat kan het zeer zeker worden. Ik hoop alleen dat de auteur niet de typische toer op gaat van zijn personages door allerlei persoonlijke strubbelingen te laten gaan om de verhaallijnen te rekken. Als hij daarvan wegblijft, dan heeft hij zeker een reeks te pakken die rustig kan groeien, net als het karakter van Cools.

Hugo Luijten is een naam waar we zeker nog van gaan horen.

4 kraaien voor Verast.
Martijn