Reflectie van J. Sharpe

Likkebaardend lekker

Titel: Reflectie
Auteur: J. Sharpe
Uitgeverij: Zilverspoor
Publicatiedatum: 2 augustus 2018
Recensie door Ink
Kraaien: Vijf!

De geheime stiefzoon van Stephen King woont gewoon in Nederland!

Achterflap
Het idee was simpel: we zouden een filmpje maken voor ons YouTube-kanaal. Ik zou levend begraven worden. We zouden alles filmen en zo spectaculaire content maken voor onze kijkers.
Jezus, het is allemaal zo misgegaan. Nu zitten we vast. Om onverklaarbare redenen is de zeespiegel met bijna zeventienhonderd meter gestegen. Op vier andere bergtoppen na, staat verdomme heel het eiland – misschien zelfs wel de rest van de wereld – onder water!
We hebben hier vrijwel niets. Er is geen eten, drinken of stroom en we kunnen geen contact maken met de buitenwereld.
Er gebeuren hier afgrijselijke dingen, met name in het hotel. En ik heb het gevoel dat het niet zal stoppen voordat we allemaal de waarheid onder ogen hebben gezien. Iets speelt met ons en zorgt ervoor dat we langzaam gek worden. We worden in de gaten gehouden, ik weet het zeker.


Quote

"Er was opgehangen.
Meteen was de duisternis weer compleet.
Tiago hield het toestel voor zich uit. Hij zag niets.
Het schermpje stond uit.
Nee, hij was domweg nooit gebeld. Hij zat er doorheen. Zijn geest ging zich dingen inbeelden die er niet waren.
Het toestel lichtte opnieuw op.Ditmaal niet omdat hij werd gebeld, maar om dat er uit zichzelf een filmpje werd afgespeeld."

Mening
Het vorige boek van de auteur Syndroom behoort tot de favoriete boeken van 2018, dus begon ik voorzichtig aan zijn nieuwe boek Reflectie. Dat kon toch alleen maar tegenvallen? Ik was vorig jaar zo uit mijn sokken geblazen.
Maar dan start je met lezen en krijg je gewoon letterlijk kippenvel op je armen als een van de hoofdpersonen, Tiago, in een kist onder de grond begraven wordt. Tegen alle afspraken in wordt de kist dichtgeschroefd en een flinke berg aarde boven op de deksel gegooid. 
Sharpe zet zijn personages  keer op keer zo goed neer dat je helemaal meeleeft. Maar ook dat je gevoelens ambivalent worden. Dat de jongen van het begin eenzaam onder de grond  ligt en geen contact meer krijgt laat je diep medelijden voor hem voelen. Maar dat gevoel verandert als je de geschiedenis verderop in het verhaal leest. Je gevoelens gaan bijna naar een rechtvaardiging wat er met hem gebeurt.
Al de personen in het boek hebben een geschiedenis ,die je door de huidige gebeurtenissen in het verhaal, in kleine stukjes ervaart. Waar je soms van schrikt en even met verbazing herleest.

De wanhoop van het groepje mensen op die berg spoelt zich over je heen met daarbij alle vreemde gebeurtenissen, waar de groepsleden steeds weer twijfelen hoe echt het gene is wat een ander groepslid ervaart. 
Het is een gekmakend verhaal, want hoe zit dit toch in elkaar, wat is er aan de hand en hoe gaat dit aflopen? Zelden lees ik nog boeken waar ik naar het einde verlang om maar te willen weten wat de auteur bedacht heeft. Een boek niet weg kunnen leggen....? ...zelden overkomt mij dit nog. Maar deze Nederlandse auteur lukt het. Alweer! Mijn mond staat soms open en ik herlees, blader even terug en praat hardop.
Langzaam wordt het duidelijk wat er aan de hand is, waarbij jij als lezer meegaat in de alom aanwezige verwarring van alle hoofdrolspelers.En dan opnieuw pakt hij mij weer met zijn epiloog! Het verhaal is afgelopen, al die hoofdstukken vroeg je je af hoe het plot zou eindigen en dan tegen het einde snap je hoe het in elkaar steekt. En danzit je verdorie weer met grote ogen en open mond de laatste bladzijde te lezen. 

Wat zou deze J. Sharpe een hoop boeken verkopen als hij niet in Nederland woonde. Als hij toch eens echt de zoon van King was... Dan zou iedereen roepen dat de appel niet ver van de boom viel. Nu kan het noemen van King voor jou een aanrader zijn, maar ook zal het anderen wat tegenhouden. Ik zou van mijzelf niet snel zeggen dat ik van horror, bovennatuurlijk, fantasy of hoe je het wil noemen in boeken hou. In dit boek is het zo heerlijk verweven in een spannend verhaal dat je nog geen eens kan denken dat dit een ander soort genre is dan wat je normaliter leest. 

Veel te veel mensen kennen hem helaas nog steeds niet. Wat een talent!
 Man man man! Van zijn vorige boek genoot ik met volle teugen. Wat is daar dan een overtreffende trap van?
Weer komt zijn boek in het rijtje favoriete boeken van het jaar staan. Weer ga ik mensen aanraden om echt dit boek of de vorige te pakken.
Dit lijkt een reclamecampagne, maar als ik dan ergens een sticker met daarop mustread moet plakken dit jaar, dan is het bij Reflectie. De term mustread is voor dit soort boeken uitgevonden! Orgineel, fantastisch lekkere schrijfstijl, toppersonages, mooie sfeerbeelden, onverwachtse plotwendingen en het gaat onder de huid zitten.