Op de thee..met Marion Coolwijk

Marion van de Coolwijk is fulltime schrijfster, en ze heeft haar eigen instituut opgericht om kinderen met leesproblemen te begeleiden: Kind in Beeld. ‘Lezen moet leuk zijn,’ is haar motto.

Marion is dropverslaafd tijdens het schrijven en zodra een boek klaar is, trekt ze de champagne open. Ze schrijft al meer dan 25 jaar en heeft meer dan 250 kinderboeken geschreven. Met de MZZLmeiden-serie vestigde ze definitief haar naam als jeugdboekenauteur. 
In 2016 kwam zij met haar eerste thriller , Mangelvrouw genaamd. Daarna volgde Mannenjacht en pas geleden, 30 mei verscheen Over en uit. 

Deze week doet Marion mee aan Op de thee. De volgende vijf vragen waren voor haar:

1. Hoe zou je dag eruitzien als je miljonair was?
   Hmm, dan zou ik op mijn gemak aan het schrijven zijn, zonder de druk van mijn `gewone` werk. Het lijkt me heerlijk om rustig de dag beginnen, te ontbijten, de natuur in of familie/vrienden bezoeken, om vervolgens in de middag een paar uurtjes te schrijven. Schrijven blijf ik altijd!
    
2. Naar welke dag in de geschiedenis zou je terug willen?
   Ik zou niet speciaal terug willen naar een dag in de algemene geschiedenis. Laat mij maar in het nu. Ik ben een echte beelddenker dus kan me goed inleven in situaties en verhalen, waardoor vroeger als vanzelf gaat `leven` in mijn hoofd. Dat is genoeg. Geschiedenis is daarom altijd een lievelingsvak van me geweest. 
   Maar mijn eigen schoolperiode zou ik best nog een keer over willen doen. Dat was elke dag een feest. Leren ging me makkelijk af dus van wat ik me herinner was ik meer bezig met ander dingen, zoals verhalen schrijven, lezen, tekenen/schilderen, muziek luisteren, buiten spelen (knikkeren, voetballen), uitgaan en sporten. 

3. Waarvoor kwam je vroeger vaak in de problemen?
   Eigenlijk nooit. Ik ben een braaf meisje J dat graag rekening houdt met anderen en verwacht dat anderen dat ook met mij doen. Maar… de personages in mijn boeken mogen van mij alles denken, doen en zeggen. Een goede uitlaatklep, haha!
   
   
4. Wanneer heb je voor het laatst gehuild van het lachen?
   Pas nog, met mijn zus. Wij voelen elkaar goed aan en kunnen om heel subtiele dingen de slappe lach krijgen. Een blik of een woord is soms al genoeg, want de context is voor ons beiden direct duidelijk. Maar met mijn man kan ik ook geregeld onbedaarlijk lachen. Dat is vaak een snelle, associatieve soort humor die snel denken vereist. Adrem en direct dus. Wat dat betreft zijn we echte Amsterdammers.
   
   
5. Welke superkracht zou je het liefst willen hebben?
   Vliegen. Daar droomde ik als kind al van. Zweven als een adelaar boven de aarde. Alles van bovenaf bekijken, het overzicht krijgen… dat lijkt me zo mooi.
   Sowieso heb ik altijd iets gehad met deze vrijheid van bewegen. Als kind dacht ik al na over een uitvinding die je binnen een paar seconden kon vervoeren naar waar dan ook op aarde. Een kastje op je buik met knopjes waar je dan de locatie op intoetste en hup…. je was er. Een soort `Beam me up, Scotty.` Het lost veel milieu- en vervoersproblemen op. Wie weet komt het er ooit van.