Op de thee... met Angelique Haak

 Thrillerlezers startte met Teatopics en stelt een auteur volkomen willekeurig uit al die labeltjes vijf vragen. Deze week kreeg Angelique Haak de vijf vragen.

Angelique Haak heeft al sinds haar jeugd een passie voor lezen en schrijven. In 2013 won zij een regionale schrijfwedstrijd ter gelegenheid van de week van het spannende boek. Daarna begon het te kriebelen en besloot ze om een eigen thriller te schrijven. ‘Een nieuw begin’ is haar thrillerdebuut wat vorig jaar uit kwam. Ik denk dat het boek een grote kans maakt om op de shortlist van de Schaduwprijs te komen eerlijk gezegd, als ik zo naar alle debuten van het afgelopen jaar kijk.




1) Hoe denk je dat anderen jou zien als ze je voor het eerst ontmoeten?

Haha, gelijk een lekkere om mee te beginnen. Dit is namelijk iets waar ik zelf (te) vaak over nadenk. Ik ben me soms overbewust van mezelf en heel erg bezig met hoe ik overkom op anderen. Zo erg dat ik soms een heel gesprek met iemand kan hebben en me achteraf afvraag wat diegene nou eigenlijk allemaal gezegd heeft... Vooral in werksituaties kan dat erg lastig zijn ;-) Toch krijg ik vaak van mensen terug dat ze me zo kalm en evenwichtig over vinden komen, dus blijkbaar voer ik mijn ‘act’ goed op, hahaha.
Dus ik denk: rustig, vriendelijk, tikkeltje geheimzinnig…


2) Van welke blunder heb je nog steeds nachtmerries?

Ik heb een aanleg voor het begaan van blunders, maar echt nachtmerries heb ik er gelukkig niet van. Misschien is het iets waar je in de loop van de jaren in getraind raakt? Ik heb op mijn telefoon ook de volgende quote staan: “My life is just a series of awkward moments, separated by snacks”, dat zegt wel wat toch??

De laatste in de serie dan maar: Ik was met mijn dochter in een grote winkelketen (zaterdagmiddag, topdrukte), maar we konden niet vinden wat we zochten. Als ik zonder iets te kopen de winkel uit wil, voel ik me altijd een beetje ongemakkelijk. Net alsof de caissière me vriendelijk toelacht, maar me met haar ogen veroordeelt omdat ik niks gekocht heb (daar is dat overbewustzijn weer, hahaha). Omdat er enorme rijen bij de kassa’s stonden en ik me er niet echt op verheugde mezelf langs al die mensen te wurmen, dacht ik (jong van geest als ik ben) wel onder het metalen kettinkje bij een van de gesloten kassa’s door te kunnen. Dochter eerst, daarna ik. Blijf ik toch met mijn haar in die ketting vasthangen, waardoor ik daar op mijn hurken moest blijven zitten, iedereen keek wat er aan de hand was en waarom die vrouw met een lachstuip op de grond zat en dochterlief me vervolgens moest bevrijden uit mijn benarde positie.
Maar, het was nog niet klaar... We vervolgden onze shopmiddag en terwijl we buiten op een roltrap staan, waait er een uitgevouwen servet regelrecht over mijn hele gezicht waardoor ik in één klap niks meer zie. Het duurde even voordat ik met alle tassen in mijn handen het servetje weer weg had.
We hebben enorm in een deuk gelegen die middag, maar man o man, wat had ik daarna behoefte aan een ‘snack’…


3) Wat doe je het liefst op een regenachtige dag?

Voor de hand liggend misschien, maar lekker wegkruipen in een hoekje van de bank met een dekentje over mijn benen, een kat aan mijn voeten en een goed boek in mijn handen. Heerlijk!


4) Wat is aller-gekste bijbaan geweest?

Eigenlijk heb ik maar één bijbaan gehad voor ik overging naar een ‘serieuze’ baan, en dat was bij de snackbarketen die elke Rotterdammert wel kent van de heerlijke versgebakken patat én de slechtste reclametune ooit. Ik heb daar een aantal jaren gewerkt, eerst parttime en later fulltime toen ik mijn opleiding schoonheidsspecialiste erbij deed. De ene helft van de week verwijderde ik mee-eters en de rest van de week kweekte ik ze boven de vette frituurpannen, hahaha.


5) Wat staat er nog op je bucketlist?

Ik heb geen bucketlist en ben ook niet van plan er een te maken. Uiteraard zijn er dingen in het leven die ik graag zou willen doen en doelen die ik nog zou willen verwezenlijken, maar mijn geluk vandaag hangt niet van die dingen af. Een bucketlist is voor mij te ‘noodzakelijk’. Alsof je geen gelukkig leven hebt gehad als je die dingen niet gedaan hebt…
Ik leef zoveel als mogelijk in het hier en nu en ben niet bezig met ‘als ik doodga’. Niet dat ik me er niet bewust van ben dat het leven zomaar voorbij kan zijn of dat ik daar mijn kop voor in het zand steek, maar ik vind het belangrijk te waarderen wat en te genieten van hetgeen je hebt, in plaats van na te streven wat je (nog) niet hebt.
Dromen die ik heb zijn o.a. een cursus kunstschaatsen volgen met mijn dochter, een reis naar New York maken met mijn zoon en een tweede huwelijksreis maken (met mijn man uiteraard ;-)) naar Aruba…


Nou, ik vind dat ik behoorlijk openhartig geweest ben. Waar een kopje thee al niet toe kan leiden…