De oorsprong van Dan Brown

“Dat je vijanden hebt gemaakt , bewijst alleen maar dat je je ergens sterk voor hebt gemaakt.”

Robert Langdon, hoogleraar kunstgeschiedenis en symboliek, bezoekt het hypermoderne Guggenheim-museum in Bilbao voor een belangrijke onthulling van een ontdekking die de wetenschap voor altijd zal veranderen. De gastheer van de avond is Edmond Kirsch, een veertigjarige miljardair en futurist wiens oogverblindende hightech uitvindingen en gewaagde uitspraken hem wereldberoemd hebben gemaakt. Maar de nauwkeurig georkestreerde avond barst plotseling uit in chaos, waardoor Kirsch’ waardevolle ontdekking voorgoed dreigt te verdwijnen. Duizelig en geconfronteerd met een directe dreiging, ontsnapt Langdon uit Bilbao, samen met de elegante museumdirecteur Ambra Vidal.

Ikzelf kon geen genoeg krijgen van De Da Vinci Code van Dan Brown en ging ook vol vertrouwen met dit boek op schoot op de bank zitten. Ook dit boek bevat afbeeldingen die het lezen van het boek leuker en intenser maakt. Het boek komt een beetje traag op gang (zoals alle Brown's ) maar dat wordt weer goed gemaakt met de actie scenes . Al zijn boeken zijn een beetje hetzelfde van structuur. Ze beginnen wat langzaam, maar dan komt de actie, achtervolging, actie, achtervolging etc. etc. Echter bleef de actie een beetje achterwege bij dit verhaal. Het was voornamelijk vluchten en een beetje actie. Daarbij wordt er in dit boek veel gebruik gemaakt van Spaanse (?) zinnen. Jammer is dan wel dat de vertaling ervan er in sommige gevallen niet bij staat. Dus steeds uit het boek, naar Google translate en weer terug. Ik kan er niet tegen dat ik een zin niet kan lezen/ begrijpen. Dat was een grote minpunt voor mij. Toen het richting het einde ging, kwam er ook aardig wat computertaal, natuur- en scheikunde termen voorbij.

De karakters waren mooi neergezet. Langdon ( ik blijf Tom Hanks voor me zien) is natuurlijk de bekendste. Maar ook Ambra Vidal, de geestelijken en vijanden zijn mooi geschetst. Zelfs de computer, Winston, is super leuk neergezet waardoor ik echt sympathie kreeg voor de robot.

Echter zat er wel een heel klein foutje in het boek. In de eerste zin schudde Langdon ja met zijn hoofd en verderop schudde hij nee. Volgens mij is het altijd nog ja knikken en nee schudden. I klein detail maar het hield me wel bezig en zorgde voor een leuke discussie met mijn vriend.)

Maar al met al vond ik het niet heel onaardig, maar ik ben beter van hem gewent. Misschien dat het tijd wordt voor Brown voor een nieuw concept?

Het onderwerp van dit boek is wel erg leuk maar best dapper gevonden. Over religie beginnen is een gevaarlijk onderwerp maar Brown heeft het met fluwelen handschoenen geschreven en dat verdient mijn respect. Ook al staat dit boek lijnrecht tegenover geloof, het is mooi beschreven en ik denk niet dat de gelovigen onder ons dit boek als kwetsend ervaren.

Komt dit boek in mijn kast?: Alleen omdat ik zijn andere boeken heb.

Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: Hopen is een groot woord, maar ik denk wel dat ik klaar ben met deze opzet.

Zal ik dit aanraden aan anderen: Alleen als ze bekend zijn met Brown. Ik zal hem zelf niet los aanraden aan anderen.

Ik geef dit boek krap aan 3 kraaien.

Tamara