Auteur: Sophie Ester (Pseudoniem)
Publicatiedatum: november 2017
Uitgeverij: Ellessy
Achterflap:
... en wanneer de dreiging zachtjes is binnengeslopen en stukje bij beetje alle veiligheid doet vervagen, is optimisme het enige wapen dat nog rest ...
Een arrestatie na een verkeersovertreding in San Francisco is het begin van een serie aanslagen. Het begint met de moord op de agent en zijn vrouw, vervolgens een overval op het bureau waar de arrestant gevangen zit. De overval is bijzonder gewelddadig: slechts een enkeling overleefd het. De dader ontkomt.
Op de muur van het politiebureau staat met verf geschreven:
Nobody messes with Robert Dayle!
Het is volkomen onduidelijk wie Robert Dayle is en wat zijn connectie met de vermoorde agent is. Maar vanaf dat moment maakt Dayle jacht op diens gezin. Waarom weet niemand. Hij is vastbesloten ze te pakken te krijgen. Een kat en muis spel volgt, wie is slimmer? Wie heeft de langste adem, wie zet de juiste zet? Wie speelt de laatste pion en zorgt ervoor dat Robert Dayle gestopt wordt.
Een actie met enorme gevolgen.
Een psychopaat versus een weerloos gezin.
Hun leven zal nooit meer hetzelfde zijn.
Mening
De kinderen van het gezin Vanhoven moeten na een familiedrama op de vlucht. Met zijn vijfen, Steven, Jamey, Robin, Vincent en Carol proberen op een nieuwe plek met nieuwe namen een nieuw leven op te bouwen.
Hoe het gezin moet overleven en keer op keer een hernieuwde start moet opbrengen wordtop een beklemmende wijze weergegeven en de kracht in het boek is vooral het weergeven hoe het moet voelen voor de personages
Het leest lekker weg door de erg prettige schrijfstijl van Sophie Esther. Alleen had ik als kritische veellezer wel al snel regelmatig dat het allemaal wat te toevallig en voorspelbaar werd. Het gegeven van een gezin waar vader en moeder van vermoord worden en de kinderen in getuigenescherming gaan is leuk bedacht. Dat de moordenaar Robert Dayle de gasten ontdekt waar ze met zijn vijfen zijn gaanwonen, maakt het spannend. Vervolgens moeten ze uitelkaar verspreid gaan wonen en dan wordt het snel echt allemaal te toevallig. Als elk van de vijf steeds opnieuw gevonden wordt, zakt de spanningsboog enorm in. En dat is echt jammer! Ook dat terwijl ze elke keer weer gevonden worden de een doodleuk bij de ander gaat werken en ze dus weer makkelijker te vinden zijn, geeft je het idee dat het verhaal zo wel te simpel gaat worden.
Je merkt bij het lezen dat deze auteur inspiratie heeft, creatief is en lekker kan schrijven. Iemand er wat strenger bovenop die wat laat schrappen en de toevalligheden er uit haalt en dan verwacht ik dat het volgende deel een boek lang spannend kan blijven.
Plot 3,5
Spanning 3,5
Orginaliteit 4
Psychologie 4
Schrijfstijl 4
3,5 kraai voor Ommekeer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten