De zaak Margritte van Toni Coppers

Titel: De zaak Margritte
Auteur: Toni Coppers
Uitgeverij: Manteau
Publicatiejaar: 2017
Aantal bladzijdes: 287

Het jaar 2017 is uitgeroepen tot het jaar van Magritte in binnen- en buitenland, daar het vijftig jaar geleden is dat deze Belgische kunstenaar overleed. De Vlaamse schrijver Toni Coppers, is door de erven van René Magritte gevraagd een eerbetoon aan deze kunstenaar te schrijven. Het is een indringende literaire thriller geworden, waarmee Toni Coppers een nieuw hoofdpersonage introduceert in de vorm van ex-rechercheur Alex Berger

November 2017. Het leven van Alex Berger, een Brusselse rechercheur, staat in de wacht sinds zijn vrouw Camille overleed bij de terroristische aanslagen in Parijs, bijna twee jaar geleden. Ze werd neergeschoten op het terras van Le Carillon, waar ze met vriendinnen aan het aperitieven was. Sinds die dag is Berger een emotioneel wrak. Een man zonder hoop die te veel drinkt en om weinig of niets geeft. Zijn dromen zijn gevuld met gruwelijke nachtmerries waarin zijn vrouw hem telkens smekend komt vragen waarom hij haar niet gered heeft. Tegelijk wordt een bizar spoor van moorden getrokken door Brussel en Parijs. Telkens vinden de speurders bij het slachtoffer hetzelfde briefje: ‘Ceci n’est pas un suicide’…

Mening

Wat De zaak Margritte zo boven de andere boeken van Toni Coppers laat uitspringen is de beschrijving van hoe het hoofdpersonage Alex Berger de dood van zijn vrouw Camille probeert te verwerken. Zij kwam twee jaar geleden om bij de aanslagen van Parijs en je zou kunnen zeggen dat hij zich zelf laat verteren door al zijn verdriet door veel te drinken om even niets te hoeven voelen.  Hij voelt zich schuldig , omdat hij toen niet mee kon naar Parijs en haar telefoon niet heeft kunnen beantwoorden een paar minuten voor haar dood.

De nachtmerries die hij heeft en waarin hij bezocht wordt door zijn vrouw en een monster dat grauwend in de slaapkamer verblijft lijken hem iets te willen mededelen.

Het verdriet is zo rauw dat je de pijn meevoelt met deze Alex. Het zal je niet koud laten. Hoe Coppers dit beschrijft is zo inlevend gedaan. Ook de niet uitgesproken gedachtens tijdens gesprekken met zijn psych of collega's zijn zo herkenbaar. Alex is een hoofdpersoon om van te houden en die je gunt op een dag verder te kunnen gaan.

 

Vanzelfsprekend komen in het verhaal de schilderijen van Margritte ter sprake. Zoals een van de personages zelf al zegt: iedereen is wel bekend met het werk. Ook al weet je misschien niet hoe de kunstenaar heet, dna herken je enige genoemde werken. Heel leuk om de schilderijen erbij op te zoeken. 

Op de omslag staat het prachtige Les amants uit 1928 en tegen het einde van het verhaal wat de betekenis van dit prachtwerk in het verhaal heeft.

De zaak Margritte is een psychologische thriller geworden door naast het onderzoek je zo te kunnen verdiepen in Alex. De  beschrijvingen van personages, gesprekken en omgeving zijn krachtig alsof je mede aanwezig bent. Het is geen patsboem hatseflats thriller met gigantsiche acties. Maar Coppers heeft een prachtig plot bedacht waarin je langzaam via allerlei wendingen naar een verrassende ontknoping wordt geleid. Zelfs zonder dit verrassend plot was het boek al meer dan gemiddeld goed, maar de ontknoping maakt het tot een uitstekend boek! Niet alleen de zaak zelf van de rechercheurs en hun werk is kundig bedacht, maar zeker het verhaal over Berger; de zoektocht naar wat gebeurde en naar zich zelf.


 Graag een serie met deze man in de hoofdrolZet daar nog naast dat de auteur een erg fijne manier van schrijven heeft en dan weet je wel dat mijn oordeel op een 4,5 kraai uitkomt.

Dus mijn eerste boek van 2018 heeft een mooie 4,5 kraai

Ink