Auteur: Danielle Bakhuis
Publicatiedatum: november 2017
Uitgeverij: Unieboek/Het Spectrum
Auteur
Daniëlle Bakhuis is vooral bekend als journaliste voor tijdschriften als GIRLZ, CosmoGIRL en Cosmopolitan en als de auteur van de jeugdboeken Wraak en Wat als.. In 2014 verscheen haar eerste Young Adult thriller Zes seconden. Daarna is het een poosje stil geweest, maar nu is er dan De eliminatie. Twee jaar geleden was ze op weg naar een schoolbezoek toen ze in de bus in slaap viel. Op het moment dat ze wakker schrok, zaten er een oude man, een man die er heel ziek uit zag en een vrouw met een baby in de bus. Samen met haar fascinatie voor eliminatierondes in spelprogramma’s kreeg het idee voor De eliminatie vorm.
Achterflap
De eliminatie van Daniëlle Bakhuis
Je stapt nooit meer gedachteloos een bus in...
Over de hele breedte van de muur zijn gifgroene letters opgelicht. Met elke tel zwelt het groen feller aan, totdat het een zachte gloed de ruimte in werpt en onze gezichten verlicht. Ik lees de woorden op de muur één, tien, honderd keer, maar ze krijgen geen betekenis in mijn hoofd.
ELIMINEER DE HELFT OM DE ANDEREN TE LATEN LEVEN.
Ik kijk naar de andere personen en voel mijn huid in een harnas veranderen. Ik kan niet dood. Ik mag niet dood. Ik heb nauwelijks geleefd.
Wanneer de zestienjarige Chleo van Doren wakker wordt in een vochtige garage, weet ze meteen dat het mis is. Ze is opgesloten met negen anderen, waaronder een junk, een miljonair, een oude man in een rolstoel en een baby. Elimineer de helft om de anderen te laten leven, luidt de boodschap. Maar hoe overtuig je anderen ervan dat je de moeite waard bent, als je dat zelf eigenlijk niet vindt?
Mening
Ik moet echt heel goed nadenken hoe ik onder woorden moet gaan brengen wat ik nu precies van De eliminatie vind. Het ene moment vloog ik nog door de bladzijdes heen tot ik begon te merken dat ik mij enigszins begon te verbazen. Dus dan is het interessant om te onderzoeken waar dat nu precies in zat. De vorige twee boeken vond ik namelijk knalgoed. Let wel: ik zeg nu hier niet dat ik dit boek dus niet goed vond! Waar ik tegen aanliep waren de soms quasi literaire teksten die je niet zo snel verwacht in een young adult. Is het erg? Of is het een vooroordeel dat deze teksten niet verwacht worden? Ja, een beetje wel.
Maar dat is dan ook echt het enige minpunt (als het al een echt minpunt is)wat ik kan benoemen. Want wat een boek!
Het verhaal is super bedacht over een introvert meisje Chleo ,wat op een avond in een verkeerde bus stapt en bij komt in een afgesloten ruimte met 9 anderen. De tien zijn zeer divers met elk hun rol in de maatschappij. Een baby, een vluchteling, een tiener, een junk, een zieke man, een oude man, een rijke man, een moeder van twee kleine kinderen, een beroemd violiste en dan Chleo. Vijf moeten er dood. Welke 5 zullen worden gedood, zodat de andere helft terug naar hun leven kunnen. Hoe maak je welke keuze? Welk leven is minder waard dan dat van de ander? Je leert steeds meer weten van elk persoon. Dus waar je in het begin nog zou kunnen denken van die betekent weinig nog, bijvoorbeeld bij de junk, leer je meer over hem en ga je twijfelen.
Het is een mooi gegeven waarin je tijdens het lezen mee denkt wie jij zou kiezen. Die keuzes veranderen dus steeds tijdens het beter leren kennen van de personages.
Het grootste deel van het boek leef ik uitgebreid mee met paniekaanvallen, ruzies en de twijfels.
De vraag die de auteur oppert via 1 van de hoofdpersoanges aan Chleo is een confronterende ( van het jusite antwoord willen geven):
Zou je een kind dat verdrinkt redden ook als dat betekent dat je nieuwe schoenen van 100 euro voorgoed zijn verpest? Zou je diezelfde 100 euro overmaken om tien kinderen te redden van de hongerdood in Afrika?
Hier geef ook jij waarschijnlijk bij het eerste gelijk ja als antwoord en bij het tweede gedeelte is het antwoord nee, als je dat nu zou moeten doen.
Het gehele plot is zo creatief bedacht tot zelfs het einde je nog verrast en die zie je echt niet aankomen.
Dit verdriet verdient een eigen taal, want de oude is te levend en herinnert te veel aan vroeger, toen er nog gelachen werd.
Neem mijn armenNeem mijn hartNeem mijn hoofdEn neem wat er nog over isvan mijn leven in een vuilniszak mee.Het is geen donder meer waard.
Conclusie:
De eliminatie is een geweldig bedacht verhaal met een goed uitgewerkt plot. De personages leer je steeds beter kennen en het verhaal laat je nadenken over welke keuzes jij om welke reden zou hebben gemaakt. Een boek wat je dichtslaat en nog wel even door blijft spoken in je hoofd. Weer een voorbeeld van een uitstekend YA die door ons oudjes ook gelezen kan worden, na het eerst aan gezinsleden of andere familieleden kado te hebben gegeven.Natuurlijk kan je alle YA lezen, maar De eliminatie is een perfect voorbeeld waar je ook erg van zal gaan genieten , niet alleen gericht op jongeren en je op het verkeerde been gezet zal zijn.
Plot 5
Leesplezier 4
Spanning 4
Psychologie 4,5
Originaliteit 4,5
4,5 kraai voor De eliminatie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten