Auteur: Michael Robotham
Uitgeverij: Cargo
Publicatiedatum: november 2017
Achterflap
Agatha en Meghan zijn allebei zwanger en leven in dezelfde stad. Maar dat is dan ook het enige dat hen bindt. Meghan leidt haar perfecte leven met liefhebbende man en prachtige kinderen, terwijl Agatha na een zware werkdag wanhopig bij de telefoon zit te wachten op een berichtje van haar vriend, de vader van haar aanstaande kind.
Toch worden de beide vrouwen vriendinnen en steunen ze elkaar tijdens hun zwangerschap. Terwijl Agatha een leven verzint dat mooier is dan de werkelijkheid, is ook Meghan niet zo perfect als ze lijkt; ze probeert zaken geheim te houden voor haar man. Al snel zullen de levens van de twee vrouwen op een gevaarlijke manier met elkaar verknoopt raken, tot er geen weg terug meer is.
Verwachting heeft korte, snelle hoofdstukken die om en om door Agatha en Meghan verteld worden. Waar Agatha start met :
“Ik ben niet de belangrijkste persoon in dit verhaal”
Megan is de zogenaamde geslaagde vrouw met mooi huis, twee kinderen, aantrekkelijke man, veel vrienden enz. Agatha daarentegen is de absoluut niet geslaagde vrouw. Met jaloersigheid stalkt ze Meghan met een plan waar ze al een keer een oefening voor gedaan heeft die niet goed afliep.
Agatha en Meghan zijn tegelijk zwanger. Toch?
Wat Robotham perfect voor elkaar krijgt is de irritatie die Agatha in de loop van het verhaal oproept met haar slachtoffergedrag. Ja, de vrouw heeft wel wat meegemaakt waarvan een ieder wel van slag zou zijn. Maar Agatha leeft in een fantasiewereld die ze tot werkelijkheid wil laten komen. De vrouw roept medelijden en afkeer bij jou als lezer op.
Robotham is nooit de schrijver van de enorm vette acties, maar veel meer van de onderhuidse spanning. Als lezer weet je dit keer echter wel al snel wat het plan is, maar dat doet niet af aan het gevoel dat je de vrouwen zou willen behoeden.
Er zitten voor mij voor het eerst bij een boek van Robotham wel wat momenten in dat ik denk van dit is me te vreemd of te toevallig. Even iets te makkelijk. Alhoewel het dan wel een scherpe plotwending geeft en het verhaal weer een andere richting op gaat.
Conclusie:
Robotham heeft iets nieuws geprobeerd door uit het perspectief van twee vrouwen te schrijven.
Zijn lekkere soepele manier van schrijven is vertrouwd. Het leest heerlijk snel weg door de korte snel wisselende hoofdstukken. Maar het is soms net wat te ongeloofwaardig en dat ben ik niet gewend. Wel is hij in dehoofden van deze twee vrouwen gekropen en is het psychologische spel fantastisch neergezet.
Normaal gooi ik 5 kraaien in de lucht, maar die werden het dit keer niet.
Vier kraaien voor Verwachting
Geen opmerkingen:
Een reactie posten