Boekenduel Ken me niet van Nadine Barroso

Twee lezers, twee meningen in een boekenduel. Deze aflevering gaan Ann en Ink het duel aan met het volgende boek:

Titel : Ken mij niet 
Auteur : Nadine Barroso
Uitgeverij : Uitgeverij Aspekt
Publicatiedatum: April 2017
Aantal pagina’s : 235

Achterflap

Tessa is op de vlucht. Ze is doodsbang dat de man die haar voor het leven getekend heeft, haar opnieuw vindt. Daarom moet ze steeds een nieuwe identiteit aannemen. Overal waar ze komt vallen doden. Wat hebben die met Tessa te maken? Is het mogelijk voor iemand die zo beschadigd is, opnieuw te beginnen? Ken mij niet is een ijzersterke thriller met een originele plot.

Ann ging het boek lezen op aanraden van boekenmaatjes die het goed vonden. Ink om dezelfde reden. Afgaande op de omslag hadden beiden het namelijk nooit gaan lezen.

De omslag:
Ann: Het kaft zelf zit er pal op. Het oogt niet mooi, maar is wel erg passend bij het verhaal. Een dame met bikini en slip gebodypaint zodat ze één is met een boomstam. Een dame die onopvallend door het leven wil gaan, zonder identiteit, als niemand. In de rechterbovenhoek een beetje groen … misschien het licht in de duisternis ?

Ink: Ik moest echt wel even goed kijken wat ik nu zag op de omslag. Een vrouw die probeert op te gaan in de boom. Als een camouflagegedachte.  Zonder weet van het verhaal is de omslag niet echt erg mooi te noemen. Na het lezen van het boek snap je het idee. Echter mensen zien altijd natuurlijk eerst een omslag.

Het verhaal
Ann: Barroso vertelt in ‘Ken mij niet’ het verhaal van Tessa. Op 9-jarige leeftijd werd het meisje door een onbekende ontvoert om daarna jarenlang op zowel emotioneel, seksueel als fysiek vlak te worden mishandeld. Overal waar ze komt vallen er doden, overal waar ze komt wordt ze geconfronteerd met onrecht.

“Het leven is een samenspel van gebeurtenissen en de vrije wil. Ik kan geen toeschouwer zijn in het leven. Dingen overkomen mij niet zomaar meer, ik speel de kaarten die me worden uitgedeeld.”

Ink: .Het boek start met een krantenknipsel uit 2007 over een moord en een mogelijke ontvoering. Tessa heeft weten te ontsnappen , maar is nu doodsbang dat hij  haar zal gaan vinden. Ze meldt zich bij een vrouwenopvang. Na deze verblijfplek volgen er nog velen waar zij steeds een andere identiteit aan neemt, zodra de kans op ontdekking komt.

 Ann: In het begin is het even wennen aan de opbouw. Als lezer snap je nog niet wat de bedoeling is van de krantenartikelen, de andere meisjesnamen die vermeld worden aan sommige hoofdstukken, … maar beetje bij beetje creëert de auteur meer zicht op het geheel en komen er out of the blue een pak gevoelens op je af. Ècht wel een bundel emoties om U tegen te zeggen, die je versteld doen staan, die je doen huiveren, die je koude rillingen geven. Het is een hard, heftig boek waar je de tijd voor moet nemen, niet ééntje om zomaar op een strand te lezen. 

Ink: het boek is op een bijzondere manier geschreven: in de derde persoon en de eerste, maar ook met krantenknipsels die ergens naar verwijzen. Ik ben onder de indruk van de hoofdpersoon die Barroso heeft neergezet. Krachtig, maar terecht angstig. Ik voel echt mee met de vrouw.. Als de laatste bladzijdes gelezen zijn, komt er een vorm vantriestheid van je heen. Indrukwekkend bedacht en gedaan door de schrijfster.

Ann: Het verhaal van het hoofdpersonage palmt je in en laat je zelfs na het lezen moeilijk los. Barroso laat je als lezer zodanig de spanningsboog opkruipen waardoor er soms geen ruimte is om al het leed van de jonge vrouw te kunnen verwerken. Het Dutroux-gehalte is tamelijk hoog, een gegeven dat alles nog beklemmender maakt en je af en toe het gevoel geeft dat je eigen strot wordt dicht genepen door de misselijkmakende realiteit die tientallen jaren in België rondzweefde en sindsdien nooit echt verdwenen is. 

Conclusie:
Ink: Het boek leest vlot weg, is spannend, mysterieus en intrigerend. Want bij stukjes wordt duidelijk wat er allemaal aan de hand is. Je bent onderweg zelf ook flink aan het puzzelen door de signalen die afgegeven worden. Als je dan tegen het einde van het boek bijna meejuicht als ze hem terug ziet en het heft in handen neemt, denk je aan wat een mooi einde. Maar het boek heeft een staartje...een triest staartje. En om  dat staartje blijf ik nog wel even aan het boek door denken

Ann: De schrijfster hanteert een zeer mooie schrijfstijl. Geen overtolligheid aan nutteloze beschrijvingen, korte hoofdstukken, juiste dosering van personages, mooie bewoordingen zorgen voor een zekere vlotheid. 

‘Ken mij niet’ zou je best wel eens kunnen bestempelen als literaire psychologische thriller. 
Sidder, walg, zet je schrap … dit verhaal laat je niet zo vlug los en blijft gegarandeerd een tijdje in je hoofd nazinderen. 

Ink geeft vier sterren en Ann 5 en zo komen we uit op een mooie 4,5 sterren voor Ken mij niet