Eindspel van Isa Maron

Titel Eindspel
Auteur : Isa Maron
Jaar van uitgave 2016
Uitgever: the house of books

Soms laat je een boek langer liggen. Vaak lachte Eindspel naar mij en riep: Pak mij dan! Maar ik zette hem steeds weer terug op de plank. Wilde ik wel het einde weten van dit mooie vierluik over de Noordzeemoorden? Uitstelgedrag om een heerlijk serie te moeten afsluiten.
Maar dan is de tijd dan eindelijk aangebroken: ik wil nu weten wat Isa Maron bedacht heeft om het plot te beëindigen, na al drie boeken lang mij in spanning te hebben gehouden wat er allemaal gebeurd is met de zus van Kyra.

Eindspel pakt de draad weer op van kyra ,op zoek naar de ontrafeling van alle raadsels. Dit keer mag zij naar Londen waar de moordenaar alleen haar wil spreken. In een bijzonder spel met hints vanuit hem, gaat Kyra op zoek naar wat hij bedoelt. Het kat en muisspel is tergend.
Zoals in elk deel speelt er ook nu in Eindspel weer een aparte zaak waar de ons bekende Maud onderzoek naar doet. Eerlijk gezegd irriteerde mij de zaak op het oudere echtpaar. Dit legt niet aan Maron: ik wilde gewoon door en door en door naar de oplossing van de hoofdzaak. De bijzaak leidde maar af. 
In het boek speelt duidelijk een verhaallijn gebaseerd op het verhaal van Demmink,deze man was tot 1 november 2012 de hoogste ambtenaar van het ministerie van Veiligheid en Justitie en er gaan al jaren verhalen rond  over het misbruik waar Demmink van verdacht wordt en ik al die jaren al volg. Dat maakte het verhaal voor mij nog intrigerender. Maar toen ik na uitlezen dit met andere lezers besprak, bleken de meeste mensen er nog nooit van gehoord te hebben. Wat geen afbreuk deed van de spanning voor hun. 

Ik heb Eindspel in een sneltreinvaart uitgelezen. Ik kon niet anders: alles moest wijken. Wat echt heel knap is van Maron dat je gewoon tot het einde toe in afwachting blijft wat ze bedacht heeft. Gaat het een goed einde worden? In letterlijke of figuurlijke zin? 
Is het in een thriller bestaande uit 1 boek al bijzonder als je een geweldig plot leest, hoe is het als je over vier niet al te dunne boeken via allerlei plotwendingen tot het einde van het plot komt?
 De wowfactor was bij dichtslaan absoluut aanwezig. Dat betekent dat ik het thuis in mijn handen heb en een geloofsnaam aanroep met daarop aansluitend hoe goed het is ('Woawww, Jezus! Dit boek is zo waanzinnig goed!' , klinkt het dan). Eindelijk weer een boek, wat iedereen zou moeten lezen. 

Ik vind het bijna altijd onzin als je mensen hoort roepen dat je series in volgorde behoort te lezen. Zo zou je dan nooit beginnen aan een nieuwe Elizabeth George als je eerst alle andere 20 boeken moet gaan lezen. Toch..jaja..daar komt hij dan: ik raad je aan om de Noordzeemoorden te beginnen bij Galgenveld. Je zal, zoals veel mensen, je irriteren aan Kyra, het jonge eigenwijze opdondertje. Ik hield bijna vanaf bladzijde 1 van de door Maron bedachte jonge vrouw. Eigenwijs, eigengereid, maar zich zelf met alle bagage door het leven stappend. Ik sloot Kyra in mijn hart tijdens deze serie boeken en zou haar graag als echte persoon in mijn omgeving willen hebben. Er zijn veel te weinig Kyra's op deze wereld!

Maar to the point: pak deze serie van Maron en leer de Nederlandse thriller kennen. Deel 1 is wat stug en moet je even doorbijten, maar je gaat daarna niet teleurgesteld gaan worden. Beloofd! En als je daarna nog beweert dat Nederlandse thrillers altijd onderdoen voor de buitenlandse thriller...dan moet je inderdaad de Nederlandse thriller lekker links laten liggen. Dit is top niveau!


plot 5
psychologie 5
leesplezier 5
Originaliteit 4, 5
Spanning 5

5 sterren voor dit (helaas) slotdeel