In
een wereld waarin iedereen over Trump schrijft wil ik het hebben over
Malmö. Geen leider van formaat, maar een middelgrote havenstad aan
de andere kant van Kopenhagen.
Terwijl
ik dit schrijf zit ik in een hotelkamer in Malmö. Volgens de wand
met celebrities in de gang moet zelfs Paul McCartney hier een nacht
hebben doorgebracht en aan de inrichting van de kamers te zien is er
sindsdien weinig veranderd. Ik heb sommigen verteld dat ik hier ben
om een Scandinavische thriller te schrijven, maar eigenlijk ben ik
onderweg naar Stockholm om kennis te maken met de mensen op het
hoofdkantoor van Storytel én het ABBA-museum te bezoeken.
Vanavond
at ik een van de beste vegetarische burgers ooit in een Zweeds
steakhouse waar twee wijn duurder bleek te zijn dan mijn burger. Het
was het waard, maar als schrijver zul je het hier toch vooral van
sterke koffie moeten hebben vrees ik, wil het leven betaalbaar
blijven.
De
reis begon in Nederland, deze ochtend (het is zondag). Het zal niet
bij iedereen bekend zijn dat ik in Staphorst woon. Deze boodschap
doet weleens mensen flauwvallen, vooral op de grachtengordel wordt
men wiebelig als ik vertel waar mijn huis staat. In Staphorst zijn de
mensen op zondag erg rustig. Vermijd de Gemeenteweg waar het
kerkminnend volk overheen stiefelt op weg naar de dienst, en je kunt
rustig met je Peugeot 106, zo’n rijdende jas die je aantrekt,
richting Duitsland gaan. Maar daar begint de pret. 110 gaat prima in
een 106’je, 120 ook nog wel, mits het asfalt niet over Hitlers
betonplaten is gestort, maar bij 130 schud je uit elkaar alsof je in
een verkeerd afgestelde kermisattractie zit. Dus reed ik zo’n
keurige 110 over Der Autobahn. Dat vinden BMW rijders niet leuk, die
komen van verre met een netevaart (nee, dit is geen Nederlands woord)
aanrijden en proberen jou al knipperend van de weg af te dwingen. Dan
zit je bij mij aan het verkeerde adres. Ik neem dan fiks gas terug en
keutel rustig door op de linkerbaan terwijl José Feliciano door mijn
luidsprekers schalt, zoals vandaag.
Eenmaal
in Denemarken werd het rijgedrag beter en terwijl ik over de brug
naar Malmö reed begreep ik dat zo’n Scandinavische thriller zich
het beste laat schrijven na een ritje in een Peugeot 106 over de
Duitse autobahn.
Over
twee weken ga ik schriftelijk een Duitse BMW-rijder vermoorden in
Smalland…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten