Niemand die me ziet - Simone Grimberg

Titel: Niemand die me ziet

Auteur: Simone Grimberg

Futuro Uitgevers BV Amsterdam                                         

255 aantal pagina’s

Verschenen: mei 2016

Niemand die me ziet is het debuut van Simone Grimberg. Op het eind in het boek vertelt Simone hoe het verhaal tot stand is gekomen. Simone heeft zich laten inspireren door waargebeurde gebeurtenissen bij politie Gelderland – Midden. Simone’s vriendin Judith is zedenrechercheur en zonder haar was dit verhaal Niemand die me ziet er niet geweest. Het verhaal is merendeel fictie. 

Achterflap:

Tijdens een fietstocht stuit de 23-jarige politieagente Inge op een vondeling. Ze probeert het kind te redden en brengt het naar het ziekenhuis, waar ze even later wordt opgevangen door de ervaren rechercheur Liesbeth. Het klikt tussen de twee en Inge mag Liesbeth assisteren bij haar volgende zedenzaak: de verdwijning van Sofie Vrolijk. Een naaktfoto van dit brave paardenmeisje is opgedoken in de telefoon van een pedofiel, maar van Sofie ontbreekt ieder spoor. Inge volgt haar gevoel, Liesbeth de feiten. Ze komen erachter dat Sofie is ingepalmd door een loverboy. Zijn de rechercheurs op tijd om Sofie uit de handen van de loverboy te redden? Klopt het gevoel van Inge dat Sofie zwanger is. En wat is de dubieuze rol van Sofies broer Bram tijdens het onderzoek?

Mijn mening:

Het verhaal begint met een proloog wat gelijk vragen oproept bij de lezer. Ik heb er een grote puinhoop van gemaakt en kan niet meer terug. Best heftig wanneer iemand dit zegt want wat is er aan de hand?

Simone heeft een heftig onderwerp gekozen voor haar boek, namelijk ‘loverboys’. De rillingen lopen over mijn rug wanneer ik me realiseer dat het ook in onze echte leven dagelijks voorkomt. Meisjes die in handen vallen van een loverboy. Ze worden verleid met mooie beloftes en warmte, aandacht die ze misschien thuis niet krijgen. Een minpunt vond ik de lange hoofdstukken, wanneer een hoofdstuk 22 of of 31 pagina’s heeft gaat bij mij de vaart eruit tijdens het lezen. Wanneer een boek korte hoofdstukken heeft kom je sneller in de verleiding om door te lezen.

De personages Inge en Liesbeth zijn interessant, ik zou ze best graag weer willen zien in een volgend boek. Twee personages die aan elkaar zijn gewaagd. Hoe verder we richting het einde komen des te spannender het wordt.

Op het eind blijf ik toch met vragen zitten, hoe loopt het af met de vondeling die Inge heeft gevonden? Bepaalde zaken hadden van mij wat uitgebreider uitgewerkt mogen worden. Het onderwerp is origineel. Simone schrijft op het eind dat ze het mooi zou vinden als haar verhaal gelezen wordt door mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt of in hun omgeving mensen kennen die dit hebben meegemaakt. Ik heb het niet meegemaakt maar na het lezen van dit boek moest ik het even laten bezinken. Niemand die me ziet is ook een verhaal met een waarschuwing: het kan een ieder overkomen . En dan lopen de rillingen over mijn lijf wanneer ik besef dat ook mijn dochter dit kan overkomen. Het is goed om te weten en even met de neus op de feiten gedrukt worden dat we in een rare wereld leven.

Plot 3

Schrijfstijl 3

Leesplezier 2,5

Originaliteit 4

Psychologie 3

Spanning 2,5

Ik geef Niemand die me ziet 3 sterren.

Lydia

Nieuwsgierig? Bekijk het boek hier op Bol.com!