Het verhaal gaat over Karen, een moeder van een dochter van
9 jaar, die getrouwd is met Joost Roelink, een man met een eigen rijschool. Als op een dag Joost niet thuiskomt uit zijn werk, slaat de
paniek toe. Waar is haar man gebleven?
Ze gaat naar de politie die doet de vermissing in eerste instantie af met een, ‘mannen komen wel vaker niet thuis.’ Met het verstrijken van de dagen, vervliegt ook de hoop dat Joost ooit nog levend terug gevonden wordt. Het mysterie wordt alleen maar groter als er een grote som geld van de zakelijke rekening verdwijnt en de auto van Joost aan wordt getroffen aan het Veerse meer.
Ik wrijf over mijn voorhoofd, heb het gevoel dat mijn leven uit een piramide van dominostenen bestaat en dat iemand tegen een steen heeft geduwd.
Dit verhaal maakt weer eens duidelijk tegen wat voor muur van onbegrip nabestaanden van een vermist persoon aanlopen.
Ellen De Vriend weet de emoties van een achterblijver van een vermiste geliefde, goed te omschrijven, ik kreeg echt medelijden met Karen en wou dat ik haar kon helpen.
Het lijkt me dan ook een ware nachtmerrie om in zo’n situatie te belanden. Het verhaal wordt verteld vanuit twee personages, dit zorgt voor de nodige afwisseling.
Dit alles is met een vlotte pen geschreven, zonder moeilijke woorden wat het verhaal prettig leesbaar maakt. Bepaalde dingen vond ik wel een beetje voorspelbaar, maar dat werd toch nog goed gemaakt door onverwachte gebeurtenissen verderop in het boek. Doordat je als lezer wilt weten wat er met Joost gebeurd is, blijft er een constante spanning hangen en blijf je doorlezen.
Ik vond dit een erg prettig leesbaar, goed afgerond verhaal en heb er van genoten.
4 ****
Ze gaat naar de politie die doet de vermissing in eerste instantie af met een, ‘mannen komen wel vaker niet thuis.’ Met het verstrijken van de dagen, vervliegt ook de hoop dat Joost ooit nog levend terug gevonden wordt. Het mysterie wordt alleen maar groter als er een grote som geld van de zakelijke rekening verdwijnt en de auto van Joost aan wordt getroffen aan het Veerse meer.
Ik wrijf over mijn voorhoofd, heb het gevoel dat mijn leven uit een piramide van dominostenen bestaat en dat iemand tegen een steen heeft geduwd.
Dit verhaal maakt weer eens duidelijk tegen wat voor muur van onbegrip nabestaanden van een vermist persoon aanlopen.
Ellen De Vriend weet de emoties van een achterblijver van een vermiste geliefde, goed te omschrijven, ik kreeg echt medelijden met Karen en wou dat ik haar kon helpen.
Het lijkt me dan ook een ware nachtmerrie om in zo’n situatie te belanden. Het verhaal wordt verteld vanuit twee personages, dit zorgt voor de nodige afwisseling.
Dit alles is met een vlotte pen geschreven, zonder moeilijke woorden wat het verhaal prettig leesbaar maakt. Bepaalde dingen vond ik wel een beetje voorspelbaar, maar dat werd toch nog goed gemaakt door onverwachte gebeurtenissen verderop in het boek. Doordat je als lezer wilt weten wat er met Joost gebeurd is, blijft er een constante spanning hangen en blijf je doorlezen.
Ik vond dit een erg prettig leesbaar, goed afgerond verhaal en heb er van genoten.
4 ****
Heidi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten