Auteur: Walter Lucius
Uitgeverij L.S
413 pagina's
Walter
Lucius is het schrijverspseudoniem van scenarist en producent Walter
Goverde. Walter
werkte als scenarist, regieassistent en regisseur voor theatergroep
Affect, het Zuidelijk Toneel en de Blauwe Maandag Compagnie. Als
televisieregisseur maakte hij dramaproducties, documentaires en
items. Bijna tien jaar lang was hij ook regisseur van Het Klokhuis.
Met zijn eigen audiovisueel bedrijf Odyssee Producties realiseerde
hij voor een aantal ministeries projecten zoals de inburgeringsfilm
Naar
Nederland.
Schaduwvechters is het tweede deel van de Hartland-trilogie.
Schaduwvechters is het tweede deel van de Hartland-trilogie.
Bron:
www.lsamsterdam.nl
Achterflap
Journaliste
Farah Hafez wordt gezocht door internationale veiligheidsdiensten
vanwege haar vermeende aandeel in een gijzelingsactie in Moskou. Ze
vlucht naar Jakarta om haar onderzoek naar de criminele praktijken
van een Russische oligarch door te zetten. Gesteund door haar collega
en vertrouwelijk Paul Chapelle, legt zij op verrassende wijze het
internationale netwerk van de Rus bloot.
Toen
ze opstegen wist ze het zeker. Ze ging de enige weg die ze kon gaan.
Het was de weg van de aanval, en hij lag wijd voor haar open.
Schaduwvechters
sluit naadloos aan op De
vlinder en de storm.
Als je dat boek nog niet gelezen hebt, dan moet je eigenlijk stoppen
met het lezen van deze recensie en het eerste deel van deze trilogie
gaan lezen. Je mist best wat informatie als je het eerste deel niet
leest. Er
wordt wel wat teruggegrepen naar het eerste deel, maar je mist net de
details.
Haar
onderzoek naar de hit-and-run in het Amsterdamse Bos leidde Farah
Hafez naar de Rus Lavrov, waardoor ze uiteindelijk in Moskou
belandde. In Moskou gaat het mis en Farah moet op de vlucht, omdat ze
wordt gezien als terroriste. Paul Chapelle schakelt de hulp in van
een oude bekende, journaliste Anya Kozlova en samen doen ze er alles
aan om Farah van alle blaam te zuiveren en om het criminele netwerk
van Lavrov bloot te leggen. Farah slaat op de vlucht en Indonesië
ligt voor de hand als er aanwijzingen zijn dat Lavrov plannen heeft
om ook daar koste wat het kost zijn imperium uit te breiden.
Het
voelde als een leeg en zinloos verlangen om haar heil in de handen
van een ander te leggen. Ze moest in beweging blijven, haar eigen
koers bepalen. Nooit stilstaan, nooit een stap achteruit.
In
Nederland ligt de focus van Radjen Tomasoa, hoofdinspecteur
recherche, op het oplossen van de hit-and-run op het Afghaanse
jongetje Sekandar. Samen met rechercheur Esther van Noordt bijt hij
zich vast in het onderzoek dat steeds maar vast lijkt te lopen,
vooral als blijkt van de betrokkenheid van een Nederlandse minister.
‘Wij
gaan dit samen doen, Van Noordt. Jij en ik. Ik zie je op het bureau.’
Hij draaide zich om en liep naar zijn auto. Hij hoefde niet op haar
antwoord te wachten. Hij had zelf al te veel onbeantwoorde vragen.
Had
Tomasoa in De
vlinder en de storm
nog maar een klein rolletje, in Schaduwvechters
is zijn rol gelukkig
een
heel stuk groter.
Een erg
sympathiek
personage, rechtdoorzee,
een
man met een
groot rechtvaardigheidsgevoel en hij
laat zich niet tegenhouden door wie dan ook of door welke regel dan
ook om het recht te laten zegevieren. Hij
werkt samen met Esther van Noordt, jong en
veelbelovend. Zij
is
niet voor één gat te vangen en bovendien niet op haar mondje
gevallen, ongeacht wie zij voor zich heeft.
Duidelijke
verhaallijnen: aan de ene kant het ontmantelen van het imperium van
oligarch Lavrov en aan de andere kant de hit-and-run in het
Amsterdamse Bos en het
sneeuwbaleffect dat dat teweeg heeft gebracht.
De
hoofdstukken zijn relatief kort, wisselen af tussen de verschillende
personages en de verschillende landen waarin zij zich bevinden. De
afwisseling zorgt ervoor dat je als lezer alert blijft en
dat is wel nodig, de intriges en complotten vliegen je om de oren.
De
hoofdstukken over Farah in Indonesië boeiden me het minste. Ja ze
waren bij vlagen heel spannend (Mission
Impossible
was er op een gegeven moment niets bij), maar ik vind Farah niet zo
heel interessant, ze blijft erg ‘hangen’. Paul Chapelle kwam
helemaal niet uit de verf, hij is nog steeds een behoorlijk gesloten
boek en bleef vlak, wat ik erg jammer vond, want het lijkt me juist
iemand met een heel pittig verhaal. Er komt wel iets van boven, maar
te weinig om je als lezer echt te binden aan het personage. Radjen
Tomasoa daarentegen is een heel fijn personage en
erg goed neergezet. Collega Van Noordt is een goede match en samen
vormen ze een meer dan prima duo. Ik heb genoten van de stukken die
zich in Nederland afspelen en ik hoop dat ze beiden in het volgende
deel terugkomen.
Schaduwvechters
is minder fijn dan De
vlinder in de storm,
maar desalniettemin een goed boek dat voor een aantal zeer
vermakelijke uren zorgt. Losse eindjes worden aan elkaar geknoopt,
waardoor ik op een gegeven moment zoiets had van ‘...maar waar moet
dat derde deel dan over gaan?’ en als antwoord daarop wordt er op
het laatst door Lucius een deurtje geopend. Ik hoop dat we niet al te
lang hoeven te wachten op het slotstuk!
Als
een schaduw sluipt het verleden achter ons aan.
Plot
3,5
Originaliteit
3,5
Spanning
3,5
Schrijfstijl
4
Psychologie
3
Leesplezier
4
3,5
sterren voor Schaduwvechters
Miriam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten