Mike
Nicol (1951) is journalist en schrijver. Voordat Nicol begon met het
schrijven van misdaadthrillers schreef hij romans, poëzie en
non-fictie, waaronder Mandela: het geautoriseerde portret (2006).
Zijn Kaapstadtrilogie wordt vertaald in meerdere landen en is een
groot succes in Zuid-Afrika en Duitsland. Payback,
het eerste deel van de trilogie, werd ook in Nederland zeer goed
ontvangen en genomineerd als thriller van het jaar door de VN
Detective en Thrillergids. Mike Nicol woont in Kaapstad.
Achterflap
De
voormalige wapensmokkelaars Mace Bishop en Pylon Buso proberen in
Kaapstad een nieuw, ontspannen leven op te bouwen. Maar wanneer ze
proberen hun foute geld in een lucratieve deal te steken, krijgen ze
te maken met levensgevaarlijke tegenstanders: de corrupte politicus
Obed Chocho en de gewetenloze killer Spitz, die dodelijk efficiënt
te werk gaat op de hypnotiserende klanken van killer-countrymuziek.
Tot overmaat van ramp heeft ook hun oude vijand Sheemina February nog
een rekening met ze te vereffenen.
Tijd
om met iets anders te beginnen, zoals hij al tegen Pylon had gezegd.
Uit de beveiliging, de zaak verkopen. Hij had genoeg van het oplossen
van andermans problemen.
Killer
country
is het tweede deel in de Kaapstad-trilogie, mijn
recensie van het
eerste deel,
Payback,
kun je hier
teruglezen. Prachtige cover, past heel mooi bij het verhaal en sluit mooi aan bij het vorige deel.
We maken een kleine sprong in de tijd. Mace en Pylon zitten nog steeds in de beveiligingsbranche, maar Mace is er wel klaar mee. Hij zou het liefst stoppen en ergens rustig teren op zijn (foute) centen samen met zijn vrouw Oumou en dochter Christa. Pylon is bezig met een deal ergens aan de westkust en als dat lukt, dan is die rust in zicht.
We maken een kleine sprong in de tijd. Mace en Pylon zitten nog steeds in de beveiligingsbranche, maar Mace is er wel klaar mee. Hij zou het liefst stoppen en ergens rustig teren op zijn (foute) centen samen met zijn vrouw Oumou en dochter Christa. Pylon is bezig met een deal ergens aan de westkust en als dat lukt, dan is die rust in zicht.
Corrupte
politicus Obed Chocho staat op het punt om vrijgelaten te worden uit
de gevangenis en op dat moment vraagt de rechter die hem heeft
veroordeeld, Telman Visser, om bescherming van Mace en Pylon. Er
worden de laatste tijd veel aanslagen
gepleegd op mensen die op afgelegen boerderijen wonen en rechter
Visser wil dat zijn vader, die
op een afgelegen boerderij woont,
wordt beschermd. Mace houdt in eerste instantie de boot af, maar
stemt uiteindelijk toe.
Obed
Chocho komt vrij na toedoen van zijn advocate, Sheemina February en
de gemoederen lopen al snel hoog op...
‘Sans
rancune’, zei Mace. ‘Niets persoonlijks, hoor. Volgens mijn
collega Pylon ben jij hetzelfde als een pistool: een stuk
gereedschap. Mijn standpunt is iets anders. Met een ethische
ondertoon. Maar dan wordt het te filosofisch en dat willen we niet.
Dus. Zal ik het hierbij laten: wij zijn geen voorstander van het idee
dat wij je volgende klus zijn. We beseffen dat dit jou in een
netelige positie brengt tegenover je cliënt, dus we hebben een
voorstel. Wil je dat horen?’
Mace
Bishop, ex-wapensmokkelaar, meedogenloos, macho, een serieuze
binnenvetter. Pylon Buso is losser, impulsiever dan Mace, zit zwaar
onder de duim van zijn vriendin Treasure, al zal hij de laatste zijn
die dat toegeeft.
Sheemina
February komt wat meer aan bod in dit boek, je krijgt iets meer
toegang tot haar gedachten, haar drijfveer. Waarom heeft ze zo’n
hekel aan Mace? Een vrouw met een driedubbele agenda, dat is wel
duidelijk en een vrouw waar ik vanaf het eerste moment een enorme
hekel had.
Alles
draait in Killer
Country
om de vastgoeddeal
die Pyson probeert te sluiten aan de westkust. Er
zijn meerdere spelers in het spel, maar het is niet meteen duidelijk
hoe alles in elkaar zit, iedereen
wordt onderling tegen elkaar uitgespeeld waardoor je je gaat afvragen
of het uiteindelijk
wel om die deal gaat
of dat er iets anders gaande is.
Nicol
hanteert een hele snelle pen, wat het verhaal in
eerste instantie vaart
geeft, maar daardoor
lijkt
het soms dat er dingen overgeslagen worden en dat
maakt dat het verhaal voor je gevoel weer stagneert. De
spanning is grotendeels afwezig, je bent meer aan het puzzelen, hoe
zit die deal in elkaar en wie heeft nu een appeltje met wie te
schillen.
Killer
Country voelt
als een tussendoortje, een
soort opstapje richting de grote finale in deel drie, Black
Heart.
En
dat die grote finale gaat knallen, dat weet je eigenlijk wel gezien
de ontwikkelingen op de laatste tien bladzijden. Mace staat op
scherp…
Hij
bekeek de achtergrond: bovenin een lucht vol afstervend rood. Achter
hen een terras en de muur van een borstwering. Bij de muur stond een
vrouw in een lange jas. Een vrouw met een zwarte handschoen. Sheemina
February.
Leesplezier
4
Plot
3,5
Schrijfstijl
4
Spanning
2
Originaliteit
4
Psychologie
3,5
3,5
sterren voor Killer
Country
Miriam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten