In een
asielzoekerscentrum van het Limburgse Sint-Truiden wordt een dode man
gevonden in een afvalcontainer. Het blijkt te gaan om de Afghaan
Ibrahim Sultani, een uitgeprocedeerde asielzoeker die samen met zijn
zus Parwana zal worden uitgezet.
Kareem Zeiz krijgt
deze zaak toegewezen. Zeiz is een jaar weg geweest na een uit de
hand gelopen interventieopdracht, waarbij hij de leiding had en zijn
vriend en collega Sterckx zwaargewond raakte. Bepaalde collega’s
hadden hem beschuldigd en er was een onderzoek gestart door Comité
P, die op dit moment nog niet was afgerond. Zijn baas Vanderweyden
had hem duidelijk gemaakt dat hij te vroeg was teruggekeerd. Hij werd
wel bevorderd tot commissaris, maar dit was maar een formaliteit.
Ze gaven hem de zaak
van de dode Afghaan, die eigenlijk al was gesloten, met de uitspraak
dat het zelfmoord was. Zeiz gaat toch op onderzoek uit en vindt het
zelfmoordverhaal niet echt passen bij de Afghaan. De jongen zorgde
voor zijn zus en was erg gelovig. Dan ga je geen zelfmoord plegen.
De zus van Ibrahim
is verdwenen en er wordt gezegd dat uitgeprocedeerde asielzoekers
vaak in de anonimiteit verdwijnen. Waar is dit meisje gebleven en wie
is Pitri, waarmee ze als laatste gezien is?
Zeiz bijt zich vast
in de zoektocht naar Parwana, maar doet dit omdat hij heel lang
gezocht heeft naar zijn vriendin die in het prostitutiecircuit
verdwenen is.
Zeiz stuit op
belangrijke zaken en ondanks dat het onderzoek gesloten is, gaat hij
toch verder zoeken.
Er blijkt een heel
netwerk te zijn, die de uitgeprocedeerde meisjes rond de 18 jaar
opvangen en begeleiden. Alleen is het begeleiden niet zo als de
bedoeling is. Zeiz komt er achter dat er enkele meisjes aangespoeld
zijn in Zeeland, zonder papieren, dus waarschijnlijk uitgeprocedeerde
meisjes.
Wat is er met ze
gebeurd? Zeiz stuit op de crimineel Wald, die in een camper rondtrekt
en een handlanger heeft, Boa. Wald is verliefd op Boa en de twee
schuwen geen enkel middel om dingen boven tafel te krijgen. Zij zijn
op zoek naar een Usb stick, die Parwana nu in haar bezit heeft.
Met gevaar voor
eigen leven probeert Zeiz Parwana uit handen van het
prostitutienetwerk te houden. Zeiz gaat wel eens verder dan
toelaatbaar is voor een politieman, maar hoopt de waarheid boven
tafel te krijgen.
Mijn mening
Een boek dat ik maar
moeilijk weg kon leggen, omdat er zoveel in gebeurt en je zo benieuwd
bent hoe het verder gaat. Het enige lastige vond ik de vele
personages, die erin voor kwamen, met soms ook weer bijnamen. Ik heb
gewoon wat namen opgeschreven en verbonden met elkaar zodat ik niet
steeds hoefde terug te bladeren.
Het verhaal gaat
over asielzoekerscentra, die eigenlijk overbevolkt zijn en die door
de buurtbewoners met demonstraties worden uitgejouwd. Waarbij soms
zeer gevaarlijke intimiderende taferelen plaatsvinden voor de hekken
van de centra. Een hedendaagse problematiek in ons land en ook in
België. Ik schaamde me gewoon toen ik het las. Die mensen vluchten
niet voor niets, natuurlijk zijn er ook profiteurs, maar als je leest
hoe de leefomstandigheden zijn van de asielzoekers zou je je moeten
schamen. Ik denk niet dat je voor je lol daar gaat zitten.
Dewit schrijft
heerlijk, niet te lange zinnen en je zit gewoon in het verhaal. Jos
Dewit heb ik leren kennen als een sympathieke man, die zich zelf
onderschat in zijn schrijfstijl. Jos was genomineerd voor de
Diamanten Kogel, die afgelopen februari uitgereikt werd. Jos heeft
niet gewonnen, maar je wordt niet voor niets genomineerd! Ik heb je
boek in de bibliotheek inmiddels aan een klant meegegeven. Zelf heb
ik de Mayonaise Moorden besteld, want Jos, je hebt er een fan bij.
Heel veel succes!
Mijn
beoordeling:
Schrijfstijl: 4
Leesplezier: 5
Plot: 5
Spanning: 5
Psychologie 5
5 sterren
Caroline Kuiper
Geen opmerkingen:
Een reactie posten