Inkels leesweek

Ik heb mijn rambamflow leesweek. Ben heerlijk veel aan het lezen en kijk voor mijn doen erg veel tv. Zoveel dat ik het binnenkort spuugzat ben. Ben aan het bankhangen ivm een lekkere oorontsteking. Ik ben soms een bofferd na eerst twee weken stevige griep nu al dagen zoet met enorme steken aan de linkerkant. Dan zap je net iets makkelijker de tv aan. Zo zag ik een verschrikkelijke Patty Brard die ruzies tussen buren probeert op te lossen en tijdens de gesprekken met haar ogen rolt en zucht... Maar het is een kijkhit. WAAROM?
Maar wat ik het aller aller aller ergste vond deze week op tv? Stamppot...wat eten jullie vandaag? Stamppot. Eerste twee keer nog grappig na hem 20 keer per dag te horen, ging ik gillen: ROOOOT op met je stamppot.

Nu weet ik dat de meeste mensen juist de herhaling leuk vinden. Hollywoodfilms die alle 5 bijna hetzelfde zijn verkopen avond na avond uit. Terwijl prachtige dramafilms een klein publiek trekt.
En misschien dat de meeste mensen nog steeds schaterend bij "Wat eten we vandaag" zitten. Als ge maor leut he zeggen ze in Brabant waar net het carnaval weer achter de rug is. Dat je 's avonds een boek uit wil lezen en vrij laat nog een ronde de hond uit gaat laten. Dat je 's nachts om 2 uur opeens tegen over een groot geel kuiken en een klein wolfje staat. Gelukkig zelf geen drank op dus we kletsten er vrolijk op los. Diep in de nacht met een kuiken praten...voor minder hebben ze wel eens het ggz gebeld.

Maar in plaats van me alleen te ergeren aan rare dingen op tv las ik dus ook heerlijk veel.
De nieuwste van Lisa Gardner Tot op de bodem die 3 maart officieel uitkomt. Het is echt een bijzonder boek op het vlak van spannende thrillers. Het maakt je bijna gek tijdens het lezen. Hoe zit het verdorie nou toch in elkaar? Je hebt een vermoeden en dat wordt op een bepaald moment bevestigd maar dan....draait alles om. En wordt het weer enorm verwarrend. Alsof je de gekte overneemt van de hoofdpersoon. Knap gedaan. Ik vond het einde wat over de top: a little to mutsjjj. Maar ook wel oké. Ik hoorde anderen die het einde gewoon goed vonden.

Daarna las ik het boek van Marloes Kemming Het kleine leven van Norbert Jones. Geen thriller, geen spannende roman. Er is naast thrillerlezers ook nog het blog Boekinkt waar recensies van romans op staan. Ik wissel boeken dus af. Niet om en om. Meervoud blijft de thriller.
Maar Het kleine leven van Norbert Jones was een verrukking om te lezen. Prachtig prachtig! Het verhaal van een man van 77 die 19.000 voorwerpen verzameld heeft. Dan krijgt hij te horen dat hij nog enkele maanden te leven heeft en besluit zijn voorwerpen te gaan verkopen. Maar niet tegen elk bod: men moet een verhaal vertellen.
Elk voorwerp blijkt een herinnering te hebben. Het is een ontroerend verhaal waar ik bij de laatste bladzijde een brok in de keel kreeg. Nee, eerlijk is eerlijk: de tranen liepen mij over de wangen. Serieus: deze mag je noteren voor als je eens wat anders wilt lezen.
En dan dook ik weer braaf in een recensieboek: de nieuwe van Corine Hartman.

Een vlaag van Waanzin is totaal anders dan de coke snuivende Haider-reeks. Die had ik na twee boeken wel gezien. Dit is veel ingetogener en laat Hartman zien hoe ze in de hoofdpersonen kan kruipen. Goed dus.
Ik heb weer 4 boeken klaarliggen waarvan ik er zeker twee van wil gaan lezen de komende week. Keuze uit:
* nieuwe Hendrik Groen
* In seizoenen van Judith Visser
* De psychiater en het meisje van Erik Rozing
* de nieuwe van Samuel Bjork

Hoop dat jullie ook lekker lezen!
Fijne week!

Inkel