Say yes to the dress

Zo’n drie weken geleden was ik ziek, ik lag toen amechtig *dramaqueen-mode aan* met voorhoofdsholteontsteking in mijn bed. Nou gaat zoiets gelukkig met heel veel stomen, Paracetamol en neusdruppels vanzelf wel weer over…helaas was lezen geen optie door de bende klusjesmannen die zich in mijn hoofd hadden verstopt. TV kijken/luisteren was nog wel mogelijk. Nou kijk ik normaal niet echt vaak TV, maar nu kon ik er geen genoeg van krijgen…ik bleek een voorliefde te hebben voor de meest foute programma’s. Op het hoogtepunt van de koorts zag ik Koffietijd…ik verdacht de presentatrices ervan dat ze aan de huisvrouwensherry en aan de pilletjes zaten…maar het kon ook aan mijn koorts liggen natuurlijk…al denk ik dat niet.

 

Ook keek ik alle woon- en huizenprogramma’s die er waren. Al was ik heel snel klaar met het programma RTL Woonmagazine…ik kreeg uitslag van Nicolette van Dam en Michiel de Zeeuw…(misschien was het wederom de koorts wel). Tevens ontdekte ik de zender TLC…en dan speciaal de programma’s Say Yes To The Dress en Randy’s Wedding Rescue. Man, man, man…wat een droefenis. Ik heb echt niks met trouwen en al helemaal niks met de traditionele trouwjurken (denk wit, bling en veel lagen op slagroomtaart lijkende tule)…maar de aanstaande bruiden in de programma’s hadden er van alles mee. Samen met hun meegenomen (soms vileine) supporters en een hele geduldige, al dan niet volgespoten met botox,  verkoopster gingen ze vol enthousiasme op zoek naar DE jurk.

Had ik dat nou maar nooit gedaan…want nu ben ik verslaafd aan al deze nietszeggende programma’s en nog een paar meer. En ja natuurlijk zag ik ook weleens CSI NY, het nieuws en een verantwoorde docu, maar het merendeel waren het toch dit soort sleazy programma’s. Nu zit ik elke avond om 19.00 uur klaar om naar 2 uur bruidsjurkengeweld te kijken, waarbij de aanstaande bruiden allemaal in janken uitbarsten als ze het over hun verloofde hebben…ik denk dan: ‘meid als je het zo erg vindt kan je nog nee zeggen’, maar het blijken dan gelukstranen te zijn.

De jurken vind ik persoonlijk stuk voor stuk afschuwelijk en misschien wel typisch Amerikaans, want vaak zijn ze zwaar over-de top. Laatst was er een bruid die van te voren al riep dat ze geen traditionele trouwjurk wilde…het liefst wilde ze zwart of anders wilde ze wel op de Corpse Bride uit de gelijknamige film lijken. Ik was benieuwd wat het zou worden, helaas werd het geen van beide opties…het werd toch weer een soort van Assepoesterjurk. Echt ik raad iedereen aan hier eens naar te kijken ;-)

Wat me bij de woonprogramma’s opviel is dat wie de make-over ook deed, de interieurs er zowat allemaal het zelfde uitzagen aan het eind. Veel grijs, koper en wat industriële accenten…en hier en daar was legergroen. Als de bewoners van te voren aangaven dat ze perse niet van een bepaalde kleur hielden dan…je raadt het al…kregen ze juist DIE kleur op de muur of als meubelstuk. Reden te meer om nooit aan dat soort programma’s mee te doen.

Zo langzamerhand ben ik aan het proberen om van al die narigheid af te kicken. Er is nog geen Say Yes To The Dress Anonymus opgericht, want anders had ik me daar aangemeld…’Hi, ik ben Ann en ik kijk naar Say Yes To The Dress.’ Het moet me op eigen kracht gaan lukken. Ow het is bijna 19.00 uur zie ik, misschien toch nog een keertje kijken dan…voor de allerlaatste keer ;-)

Ann