woensdag 23 september 2015

Iene Miene Mutte – M.J. Arlidge

Het meisje was amper nog in leven toen ze het bos uit kwam lopen. Het verhaal van haar ontvoering was donkerder dan de meest verschrikkelijke nachtmerrie. Maar alles wat ze zei was waar. Elk gruwelijk detail. Een aantal dagen later wordt een tweede in shock verkerend slachtoffer gevonden en ontstaat er een patroon. In tweetallen worden mensen ontvoerd, vastgehouden en uitgehongerd. Vervolgens krijgen ze een duivels dilemma voorgelegd: doden of gedood worden. Inspecteur Helen Grace en haar team weten dat ze jacht maken op een ingenieuze psychopaat die zijn slachtoffers gebroken en vol schuldgevoel achterlaat. Niet alleen dienen ze als zijn visitekaartje, ze zijn ook de moordenaars. De slachtoffers lijken lukraak gekozen, de plaats van het misdrijf zorgvuldig uitgekiend. Iets moet alle slachtoffers met elkaar verbinden...                      

De cover: mooie duidelijke letters van de titel, niet te druk, ik hou er wel van. De ‘quote’ onder de titel intrigeert en maakt mij in ieder geval nieuwsgierig.

Het verhaal: er worden mensen ontvoerd op vreemde wijze en zo te zien willekeurig. Een van hen mag blijven leven, maar dan moet diegene wel een moord plegen. Een haast onmogelijke keuze. Aan hoofdrechercheur Helen Grace de taak om de moordenaar te pakken. Maar er lijkt geen verband te zijn tussen de slachtoffers. Worden ze echt willekeurig gekozen? Helen kampt met demonen uit het verleden en vertrouwt niet snel iemand. Hierdoor komen onder andere de onderlinge verhoudingen in het team erg onder druk te staan. Kunnen ze dit aan de kant zetten?

Mijn mening: het verhaal begint gelijk met een ontvoering en uiteindelijk een moord op een zeer ongebruikelijke manier. BAM, zo dat gaat wat worden! Origineel gevonden! Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven geschreven. Zowel vanuit de slachtoffers als vanuit de rechercheurs. Ook zitten er cursief gedrukte passages in waarvan niet gelijk duidelijk is wie dat zou moeten zijn. Dat is soms verwarrend ook doordat vooral de slachtoffers niet echt uit de verf komen. Helen daarentegen vind ik goed beschreven samen met haar team. Het verhaal springt erg van de hak op de tak en dat is lastig lezen.
Toch wil je doorlezen want je wil weten of al de duo's iets met elkaar te maken hebben en welke rol de persoon in het cursieve gedeelte speelt in het boek. Die ontknoping komt wel een beetje uit de lucht vallen en dat is zonde, want het is origineel gevonden, alleen te pats boem gebracht.

Originaliteit 4
Schrijfstijl 2
Spanning 3
Plot: 3
Psychologie: 3



Totaal dus 3 sterren

Corina Nieuwenhuis

Geen opmerkingen:

Een reactie posten