Auteur:
Salla Simukka
168
pagina’s
Uitgeverij
Clavis
ISBN
9789044820812
Recensie
door Miriam Bakker
‘Niemand zou haar vinden. Ze was verdwenen.’
Het
is een warme dag in mei. Vandaag gaat de vijftienjarige Emmi Aalto van huis
weglopen. Thuis heeft niemand aandacht voor Emmi en op school hoort ze nergens
bij. Ze voelt zich helemaal alleen op de wereld en zou het liefst onder water verdwijnen,
zoals de kleine zeemeermin in haar lievelingssprookje. Maar om haar omgeving te
laten inzien dat ze niet echt onzichtbaar is, gaat Emmi enkele dagen
verdwijnen. Ze verschuilt zich in een tuinhuisje en valt in slaap. Als ze even
later wakker wordt, is er iets veranderd. Het lijkt wel of ze echt helemaal
alleen op de wereld is…
Emmi
is een Potentieel. Een Potentieel betekende in feite dat ze niets was, een
loser, een buitenbeentje. Niet zoals haar broer Lasse, de Intellectueel of haar
zusje Milla, de Dramaticus. Elk kind wordt al van jongs af aan ingedeeld in een
groep, daar waar je in uitblinkt, daar hoor je bij. Je bent bijvoorbeeld
Atleet, Numericus, Sentimentalist, Activist, Introvert, Retoricus, Visualist.
Emmi blinkt nergens in uit. Ze schaamt zich voor het feit dat ze op haar
vijftiende nog steeds geen groep gevonden heeft waar ze bij past. ‘Ze was net als het bord zoutloze pap voor
haar. Geen enkele kleur, geen enkele smaak, geen spatje persoonlijkheid.’
Emmi
heeft geen vriendinnen, krijgt nauwelijks aandacht van haar ouders en ze is het
zat. Zat om maar onzichtbaar te zijn. Ze bedenkt een plannetje om haar omgeving
te laten merken hoe het zou zijn als ze echt weg zou zijn. Ze pakt een tas en
houdt zich een aantal dagen schuil in een speelhuisje. Ze fantaseert hoe haar
ouders zouden reageren als ze merken dat ze echt weg is. Hoe snel zouden ze de
politie bellen? Zou er een grote zoekactie op gang gezet worden? Emmi blijft
minder lang weg dan dat ze gepland had….maar als ze dan weer thuis komt, is er
iets heel vreemds aan de hand: iedereen is verdwenen.
Er
is niemand. Er heerst een doodse stilte. De enige geluiden die je wel hoort,
zijn die van de natuur. Verder is er niets.
‘Kwam er maar iemand haar tegemoet. Kwam er
maar iemand. Kom nou.’
Na
een hele tijd alleen te zijn geweest ontmoet Emmi de zestienjarige Onerva, die
net als zij dacht helemaal alleen te zijn. Samen proberen ze erachter te komen
wat er aan de hand is….waar is iedereen?
Een
sprookjesachtig verhaal met hier en daar verwijzingen naar sprookjes; hoofdpersoon
Emmi is er dol op. Het verhaal begint met het verlangen van Emmi om gezien te
worden, om mee te tellen, om er toe te doen. Na de ontmoeting met Onerva focust
het verhaal zich op het waarom. Waar is iedereen gebleven? Wat is er gebeurd?
Een fijn geschreven boek waarbij je na het lezen jezelf nog steeds die vragen stelt. Het is nog
niet afgelopen. Je weet nog steeds niet wat er gebeurd is. Er werd mij verteld
dat ik ook niet alvast de flaptekst van het vervolg ‘De andere wereld’ moest
lezen. Dat heb ik dan ook pas gedaan nadat ik ‘Spoorloos’ uit had. Dat belooft
wat ;-)
Ik
besef dat dit wel een behoorlijk vage recensie is, maar het is erg lastig om
wat meer over het verhaal te vertellen zonder teveel weg te geven, want dat zou
echt zonde zijn. Ik kan alleen maar zeggen dat je het zelf maar moet lezen,
want het is zeker de moeite waard!
3,5
sterren
Lijkt me een interessant boek
BeantwoordenVerwijderen