Amsterdam,
21 mei 2015 Ik moet beginnen met een
bekentenis: tot één dag voorafgaand aan de feestelijke verhuizing van Boekhandel
Scheltema van het Koningsplein naar het Rokin was het geenszins de bedoeling
dat ik samen met andere auteurs over een rode loper door Amsterdam zou lopen om
mijn boeken te verhuizen naar het nieuwe pand. Sterker nog, mijn boeken lagen niet eens bij Scheltema. Als
net gedebuteerde auteur moet je je plekje in de boekwinkel nog veroveren. Toch
heb ik de hele happening mogen meemaken. Een verslag.
Een week of
twee geleden zag ik het bericht langskomen op Facebook: Boekhandel Scheltema in
Amsterdam zou op 21 mei op bijzondere wijze aandacht schenken aan hun
verhuizing van het Koningsplein naar het Rokin. Zo’n 150 genodigde auteurs
zouden hun stapeltje boeken over een rode loper door Amsterdam sjouwen en bij
het nieuwe pand afgeven. Daar zou vervolgens de officiële opening plaatsvinden. Dat
was nog niet alles. Van diezelfde auteurs zou een handafdruk in gips worden
gemaakt, die in een stoeptegel zou worden vereeuwigd. Die tegels zouden samen
een heuse Walk of Fame vormen voor de deur van het nieuwe pand. Alles bij
elkaar een prachtig idee: positieve aandacht voor de boekwinkel en voor het
boekenvak.
Ik las in het bericht dat je je kon aanmelden als bezoeker. Dat deed ik. Een mooie gelegenheid om de nieuwe winkel te bekijken en tegelijkertijd collega-schrijvers te spreken.
Twee dagen
voor de verhuizing ontving ik een mail van Scheltema met een uitgebreide
instructie voor auteurs over de gang van zaken tijdens het evenement. Het moest
een vergissing zijn. Er viel voor mij immers niet veel te verhuizen. Ik nam me
voor de dag erna te bellen. Maar voordat ik daartoe kwam, vloog er een
Twitterbericht langs op mijn mobiel:
@marlenbeek,
het stapeltje boeken ligt al
klaar! Morgen verhuizen we samen #scheltema naar het Rokin. We hebben er zin in!
Nu werd het toch echt tijd om te bellen dat men zich
vergiste. Maar Roos Flink van Scheltema zei aan de telefoon dat het wel
degelijk de bedoeling was dat ik meeliep. Ze had in de standaardhandtekening van
mijn mail gezien dat ik thrillerauteur ben en had -nog net op tijd- een aantal exemplaren van Stem! besteld bij
het Centraal Boekhuis. Ik kwam toch zeker wel?
Eh.. jawel, na-tuur-lijk! Zoiets maak je misschien maar een
keer in je leven mee.
De volgende dag was ik, samen met Man die de foto’s zou
schieten, ruim op tijd bij de oude vestiging van Scheltema aan het
Koningsplein. Buiten schudde ik Patricia Snel de hand, die ik nog kende van een
lezing in Leiden en stelde me voor aan Myrthe van der Meer. Gezamenlijk gingen
we naar binnen. Overal stonden medewerkers in rode verhuisshirts om ons de weg
te wijzen: eerst aanmelden bij de balie. Check: ja hoor, mijn naam stond ook
hier op de lijst. Vervolgens werden we verwezen naar de tweede verdieping, waar
de ‘gipskamer’ was. Er lagen stapels plastic dozen klaar, allemaal op naam,
waarin de gipsmeesters een dikke plak gips legden. We werden geïnstrueerd om
onze hand diep in het gipsen plakkaat te duwen. Dat viel niet mee. Het spul was
koud en keihard en met mijn 1.59 m was het lastig om van bovenaf gewicht in de
schaal te leggen. Een ondiep handje was
het resultaat. Niet te vergelijken met de diepe klauw van DWDD-boswachter Arjan
Postma naast mij. Die overigens ook het pootje van zijn meegebrachte hond
Skipper in het gips duwde. Wat zou dat beestje hebben geschreven?
Daarna was er tijd voor een hapje en een drankje. Er
stonden schalen met luxe, zoete hapjes en serveersters kwamen langs met
heerlijke sandwiches. Ik stond nog geen meter van Herman Koch vandaan, toch een
van mijn voorbeelden. Ik had hem graag even gesproken, maar hij was te druk in
gesprek met een dame op leeftijd. In plaats daarvan kletste ik bij met thrillercollega’s
Isa Maron en Ilse Ruijters en groette ik Thomas Olde Heuvelt, die ik ken van
een bundel voor een goed doel waarin onze beide verhalen staan. Intussen was
ook vriendin Olga Majeau gearriveerd. Zij debuteerde een week voor mij met een
familiegeschiedenis bij Querido.
Na enige tijd werden we opgeroepen om onze stapel boeken op
te halen en klaar te gaan staan voor de rode loper. Vergezeld van jongleurs,
muzikanten en acrobaten zette het schrijversgezelschap zich in beweging op het
lange, rode tapijt. Langs de zijkanten van de loper stond een haag van mensen die
een glimp wilden opvangen van de vele bekende gezichten tussen het bonte
gezelschap: A.F.T. van der Heijden, Yvonne Keuls, Robert Vuijsje, Sacha de Boer
(tegenwoordig fotografe), etc.
De rode loper ging over kruispunten en door smalle stegen
en overal hadden we bekijks. De zon streelde ons met haar lentestralen en voor
ons in de rij deelde een auteur al lopend plastic bekers uit, waarna hij ze
vulde met koele, witte wijn. De vier zat inmiddels in de klok, dus dat kon
best. Broederlijk deelden we slokjes uit onze bekers uit aan de auteurs achter
ons. Na een wandeling van zo’n drie kwartier -we gingen niet zo vlot- kwamen we
aan bij het prachtige nieuwe pand van Scheltema. Buiten stond een podium klaar waarop
de Dream Girls een paar swingende nummers uit hun musical ten gehore brachten.
Man had intussen contact gelegd met de twee fameuze ‘Ouwe Hoeren’ en werd door
hen bij de hand gegrepen, waarna ze met z’n drieën een dansje deden. Joop
Braakhekke keek even toe en drong zich vervolgens tussen het trio. Zonder
pardon pakte hij een van de Ouwe Hoeren af van Man. Die bleef verbouwereerd
staan en keek toe hoe de kleine kok de twee dames van lichte zeden omarmde.
Met het scheuren van een bladzijde uit een kolossaal boek
aan de gevel van het nieuwe pand was de openingshandeling een feit. Daarna
mochten auteurs en lezers naar binnen, met het verzoek om zich te verspreiden over de vijf verdiepingen zodat
alle belangstellenden naar binnen konden. Op elke verdieping stond een bar met
drankjes en tv-koks van onder andere Koffietijd maakten tongstrelende happen. Er
werd geborreld, gepraat en gegeten en het was nog lang gezellig.
Scheltema aan het Rokin is een fantastische winkel die 363
dagen per jaar open is, ook ’s avonds. Alleen op Eerste Kerstdag en op Koningsdag
kun je er niet terecht.
Binnenkort ga ik weer terug naar het Rokin. Eens kijken
welke handafdruk naast de mijne ligt. Ik hoop stiekem die van Herman Koch.
Marlen Beek-Visser
Thrillerauteur Stem!
Wat een ontzettend leuk verslag Marlen!!! Dank je wel!
BeantwoordenVerwijderenInk
Heel heel erg leuk verslag, dank je wel!!
BeantwoordenVerwijderenLeuk om te Lezen , ik hoorde dat je binnenkort naar Woerden komt. Leuk om dan kennis met je te maken
BeantwoordenVerwijderenHeel leuk om te lezen.
BeantwoordenVerwijderenWat een leuk verhaal Marlen echt super om te lezen. Je boek komt op een mooi plekje in een winkel welke ik ga bezoeken als ik Amsterdam ben.
BeantwoordenVerwijderen