Inkiewinkie in Utrechtland

Ik woonde eens een keer afgelopen zaterdag een uitzending bij van Spijkers met Koppen. Een radioprogramma op zaterdag tussen 12 en 2 met veel cabaret en nieuws van de dag. 

tv recensent

Of je daar nu echt moet zijn om je cricketteam te promoten met een naaktkalender onder een spervuur van vragen over vooral die kalender? Dolf Jansen is razendsnel in schakelen en scherpe opmerkingen. Ook het onderwerp twitter werd behandeld. De NPO wil modern doen en laat bij DWDD tweets meedraaien. De altijd wat verzuurde tvrecensent Jean-Pierre Geelen van de Volkskrant zat er vooral ter eigen glorie te vertellen hoe goed zijn eigen stukjes waren en leek twitteraars maar dom volk te vinden.

Het cafeetje Florin zat trouwens bomvol. Al toen wij arriveerden een uur vantevoren. Dan heeft mijn postuur soms opeens voordelen als iemand van de organisatie vraagt of je misschien op de eerste rij wil zitten (ipv achteraan in een hoekje gepropt staan).. Je snapt dat we met frisse tegenzin daar plaatsnamen. Bijna tegen het podium aangeplakt en benen in de nek. Maar wat een genot om alles gewoon te kunnen zien en te horen.
Vooral omdat "mijn" bandje K's Choice een aantal nummers speelde. Meer op mijn neus kon bijna niet. Stoere vrouwen met tattoos en dan ook nog in een hempje...niks leukers te bedenken om twee uur lang naar te mogen kijken.

tivoli

De volgende dag weer richting Utrecht waar ze in Tivoli speelden. Na afloop even mijn oren uit laten suizen...Het was hard...Echt hard. Was ik de afgelopen jaren bij optredens die voornamelijk in schouwburgen plaatsvonden en de band op krukjess accoustisch speelden, nu stond ik eerder van hoe kom ik aan oordopjes... Het was strak, de band straalde een en al lol uit, zaal ging uit zijn pannetje, maar opoe wordt duidelijk een dagje ouder.

Ken je dat als je iemand opeens tegenkomt in een andere omgeving je diegene slecht kan plaatsen? Ik drink mijn biertje en zie iemand de trap afkomen. In mijn hoofd gaat het dan al razendsnel in plaatjes waar ik die persoon normaal zie.... Euh Euh Mooie vrouw...Nee hoort niet in het hokje van mensen die ik van K's choice ken. Euh euh...Plop op het moment dat ze een hand geeft, weet ik het.. Een schrijver! He he...en wat dom dat het even duurde. Nathalie Pagie.

Boekpresentatie De Campus

Die extra genoten heeft van Not an addict, omdat het nummer in haar boek De Campus voorkomt. En omdat Sarah het nummer speelde op de boekpresentatie van diezelfde Campus....
September komt eindelijk haar derde boek uit. Ze is er stiktrots op al. Het gaat over een journalist op Aruba die op iets stuit en het gaat onderzoeken. Momenteel wordt de omslag uitgezocht. En ze vindt dat dit het beste is wat ze schreef. Ze straalde ook helemaal... De vriendin die naast haar staat, bevestigt dat zij het proeflas en het echt goed is.

En dan nu wat dagen na een heerlijk weekend...kijk ik nog steeds een stapel boeken langs die ik in de afgelopen weken al had willen lezen. Misschien helpt het dat ik mijn bandje pas weer in december zie. Of dat ik donderdagavond tussen alleen maar boekenmensen rondloop om the spirit terug te vinden in diezelfde boeken?! 

Donderdag is een speciale avond! Dan is opnieuw de Avond van het spannende boek. 
Vorig jaar ontmoette ik dankzij het huidige opperhoofd van de Perfecte buren mijn medebeheerder Miriam. Raar dat het pas een jaar geleden dat ik Miriam ontmoette. Iemand die een echt goede vriendin is geworden... alle clichés over vriendschap kloppen bij haar: jezelf mogen zijn, vertrouwen, eerlijkheid, lol... Dat heeft die rare boekenwereld me dan toch gebracht. Ik weet dat een hele horde heeft zitten wachten tot ook Miriam wel snel de ware Ink zou gaan leren kennen. Nou die heeft ze! Als een van de weinige mensen...
We hobbelen samen vast nog even een poosje door met ons blog, maar lang na dat we het stop zullen zetten, gaan wij nog lachen om wat we allemaal meemaakten tijdens de duur van het blog. Wat een ander amper meemaakt in een heel mensen leven, hebben wij anekdotes genoeg voor straks in het bejaardenhuis. Ik word Hendrika Groen in het kwadraat daar later .... dus als je dat niet aan kan,...boek een ander bejaardenhuis. Ik ga daar ook de boel losschudden, vissen laten verdwijnen en tegen al geijkte meningen in. Net als nu...
Inkiewinkie Roze staat dan op de deur.

Ps: ik ben opeens tijdens het schrijven een stuk in een boek gedoken. En heb zowaar flink wat bladzijdes doorgelezen. Het is geen thriller, maar tot nu toe erg de moeite waard. Even slikken bij de eerste bladzijdes, maar daarna veel de mondhoeken omhoog. lekker direct geschreven met gedichten tussendoor, maar nog niet uit.
Dit lees ik nu:
Vlucht naar Curacao van Debby van den Bergh
De deels autobiografische roman Vlucht naar Curaçao vertelt het ontroerende en meeslepende verhaal over een vrouw die op verschillende vlakken afscheid neemt, de emotionele worsteling die daarop volgt en het richting geven aan een nieuwe levensweg.
Dicht onder de oppervlakte ligt de hunkering naar liefde, geborgenheid en aandacht. In de beschrijving daarvan schuwt de schrijfster de zelfspot niet; integendeel, ze neemt zichzelf regelmatig genadeloos op de hak en dat levert buitengewoon hilarische scènes op. 
De hoofdstukken laten zich lezen als aparte verhalen en zijn in een vlotte stijl geschreven. De teksten zijn rauw, humoristisch, persoonlijk en in een enkel geval tot tranen roerend. Dat laatste overigens zonder in gezwijmel of melodrama te vervallen. Wat dat betreft is deze roman als de schrijfster zelf: direct, oprecht, ongekunsteld, vrolijk en bovenal puur en eerlijk.

Quote:
Ik hoor vaak van mensen dat ze een boek zouden kunnen schrijven over hun leven. Er is meer moed voor nodig dan je zou denken om dat daadwerkelijk te doen! Het is Debby van den Bergh uitermate goed gelukt.
Yvonne Kroonenberg