Avond van het spannende boek deel 3 door Ink

Kent u het spel Mario Kart van de WII?
Een heel leuk spel, maar zodra het in het echt gespeeld wordt, voelt het toch weer heel anders.  Onze Baby Peach leidde ons  naar Amsterdam en de weg leek bezaaid met bananen, paddenstoelen en sterretjes. Helaas waren de sterretjes (waarmee je door alle auto's heen kan roetsen enkele seconden) op toen we richting Muntplein stonden.
Als een schildpad van 350 jaar kropen we stukje voor stukje vooruit. Verbaasd kijken naar veel mensen die in het blauw gekleed zijn (de Toppers traden op die avond) die links en rechts overstaken. Ook passeerden we Het Vlaamsch Broodhuys waar ze Dimitri's broodjes verkochten, groot op het raam geplakt. Wij weten dus inmiddels beter: niks wonend in het Belgenland, maar gewoon in Amsterdam die Dimitri.Dimitri beeldt zich niet alleen zijn vriendin in, maar ok zijn woonplek.

In Bitterzoet een stel muntjes in de hand geworpen door Coenraad en keurig aansluitend op de trap. Een knappe blonde vrouw zwaait vriendelijk naar me en ik zwaai vriendelijk terug. Gelukkig fluistert Patrice in mijn oor wie het is. Verdikkeme geen sjans, maar een goede bekende die ik nog niet in het echie had ontmoet: Karin Kallenberg. Wonderschoon in het echt. Met daarnaast Miriam Bakker, ook al een knapperd. Dit wordt een goede dag!
Judith Visser interviewt Tess Gerritsen en doet dat keigoed en relaxed. Even later als ik bij haar sta te kletsen, is ze helemaal blij als ze van alle kanten van allerlei mensen complimenten krijgt over hoe ze het gedaan had. Het was voor het eerst dat ze zoiets deed. Moet ze dus echt veel vaker gaan doen!
Terwijl ik onze columnist dan niet gelijk herken, spot ik vervolgens heel veel schrijvers, zodat ik Miriam aan haar arm meesleur om foto's te gaan maken.
Als we Patricia Snel benaderen, wijst ze op de dame die naast haar staat en vertelt dat zij er ook op moet, omdat ze ook schrijfster is. Oh oh...kraaak kraak...en dan ben ik echt ik: je ziet aan mijn hoofd dat ik geen idee heb. Dus ze stelt zich voor met Victoria beginnend en gelukkig kan ik dan snel haar naam afmaken en haar boek opnoemen: Victoria Farkas met het boek Bitter.
Wij allebei ook vorig jaar in Zoetermeer bij het Crimezonefestival rondlopend, maar Victoria had even haar kapsel veranderd (staat heel erg goed). Echt een heel leuk mens; in het Pakhuis staat ze flink gek te doen bij Sander van Crimezone en Simon de Waal.
Ook even een praatje met Linda Samplonius,
waarvan in juni haar boek Koelcel gaat uitkomen bij de Crime Compagnie, goed gesprek met Marelle Boersma (iemand die ik zulke hoge verkoopcijfers gun en niet snap dat niet elke thrillerlezer haar nieuwe boek Nobody al in huis heb: zo ontzettend spannend en goed geschreven!), gelachen om Judith Visser(wat een leuke vent heeft ze toch) en Melissa Skaye eindelijk ook eens in het echie. De anekdote mbt Melissa is natuurlijk dat mijn vriendin haar buiten aanspreekt met de vraag of ze ook niet van boeken houdt (die vrouw zal niet voor niks lekker buiten zitten was de gedachte).
Veel te kort gesproken, maar dat komt wel goed een andere keer. Ook al een leuk mens. Wat baby Peach betreft die echt totaal niks met boeken heeft ( mijn schitterende boekenkast is later na mijn dood goed voor de open haard, is haar standaard tekst), maar wel ziet dat David Hewson op het punt van vertrekken staat en heel lief Het Poppenhuis uit haar tas trekt (zij mag altijd slepen met alle boeken)en op hem toe snelt om hem te laten signeren (geen woord engels sprekend...).
Nog een anekdote: David Hewson werd geinterviewd op het podium en ik hoor zachtjes een telefoon afgaan. Die helaas ingesteld staat dat hij steeds harder gaat. Heel even duurt het voor dat Judith Visser doorheeft dat het haar telefoon is...ze grijpt haar tas! Maar ja vrouwen en hun handtas: iedereen kent het fenomeen hoe vol die kunnen zitten. Judith kan wel door de grond zakken, maar iedereen is alleen maar vrolijk en enigszins vertederd door de verlegenheid van mevrouw Visser.
Ik zie Tess Gerritsen omringd door mannen in pakken en denk we zullen die eens wat opvrolijken en stappen met de hele club op haar af. Super vriendelijk en relaxed signeert ze alles en gaat op de foto en kletst wat af.
Daarna etenstijd waar mijn vriendin wordt betast en gezoend. Bij de vraag wat ze vanavond gaat doen, zeg ik maar even scherp: bij mij in bed vanavond. Nu denkt iedereen dat ik kei jaloers ben haha.

Bij binnenkomst van Het Pakhuis wordt Iris gevraagd wie haar tas heeft ingepakt: Iris loopt namelijk met een tas van Vlieger en Van Dam.

De groep splitst zich al snel op. Er verdwijnen een paar naar voren en een paar naar boven. Ik hang wat achterin rond en klets wat met Bart en Janne van Uitgeverij Q. Q zal altijd een speciaal plaatsje bij ons innemen, want die zagen de potentie al bij de groeiende facebookgroep. Dominique van der Heyde en Annet de Jong komen ook nog even staan. Geen vervelend uitzicht... Oh ja De Gouden Strop wordt in deze zaal uitgereikt!

Achterin staan Sander van Crimezone, Victoria Farkas en Simon de Waal lol te trappen over enkele vreemde quotes uit boeken die genoemd werden door Jaap Jongbloed. "Hij ging er met de hoogtezon vandoor", maar vooral de quote over penetratie in een draaideur sprak erg tot de verbeelding. Diep nadenkend en voordoend werd deze quote besproken. Hilarisch trio.

De winnaar van de Schaduwprijs was totaal geen verrassing: Donald Nolet natuurlijk! Die al heel verlegen zijn prijs in ontvangst neemt (1000 euro en een kunstiets). Nog veel verlegener wordt hij als hij ook de Gouden Strop gewonnen blijkt te hebben.
Later staan we even met hem te kletsen. Leuk voor ons is dat hij het Thrillerlezersblog al kent en zo blij was toen we een mooie recensie plaatsen een hele poos geleden. Ik hoop echt dat deze prijzen hem een enorme boost gaan geven in de verkoop. Nu zorgt daar de Gouden Strop altijd wel voor. Zo gegund aan deze man!
De ruimte waar de boeken worden verkocht en door vele schrijvers wordt gesigneerd is eigenlijk altijd de leukste en gezelligste plek die er is. Je loopt er iedereen tegen het lijf. Zo ook Linda Jansma: altijd leuk die te ontmoeten.
Samen met Judith Visser en Marelle Boersma de leukste en  liefste schrijvers die ik ken ( oh sorry als ik iemand nu vergeet). Altijd een praatje en vaak een dieper gesprek. Linda en ik hebben enorm lol om iets, maar sommige dingen behoren niet in de openbaarheid. Terwijl op de achtergrond een scherm hangt waarop het interview met Tess Gerritsen gestreamd wordt klinkt daar een enorm piepend en krijsend geluid. Iemand speelt viool. Nu kan ik zelf helemaal geen viool spelen maar ik kan wel enorm genieten van mijn cd's met onze bekende Nederlandse violiste Janine Jansen maar dit klinkt iiiiiiiiiiieeeeeeeew. Nu blijk  ik met iemand te staat die zelf lang viool speelde; Linda Jansma dus. Helaas speelt ze niet meer. Anders had ik haar graag eens horen spelen.


Marion Pauw
Marion Pauw haar nieuwe boek Hemelen (prachtige kaft trouwens) komt pas 5 juni uit, maar was vast hier te koop. Joyce Spijker loopt met Nathalie Pagie rond. Die twee kan je zo voorop een modellenblad zetten by the way.

Patrice staat heel lief heel lang te wachten op Almar Otten, omdat ze zijn boek Het Ronde huis echt heel goed vond. Het vlaggetje met de naam van Almar Otten schuift van tafel naar tafel, maar geen Almar. Uiteindelijk nadat iemand hem is gaan zoeken, komen er twee promodames van LS vertellen dat hij net weg is helaas. Ze lossen het vriendelijk op door het boek mee te nemen en te laten signeren aanstaande zondag in Hengelo.

Met de altijd vriendelijke Carla de Jong staan praten over de brouwerij waar de thrillersalon altijd gehouden wordt. Waar ze verrukkelijke biertjes hebben die ze dus zelf brouwen. Nee niet Carla, maar de mensen van de brouwerij. Serieus: een leuke plek midden op de wallen waar je prima kan eten voor een normale prijs en heerlijke biertjes kan drinken: Brouwerij De Prael!

Vergeet verdorie Carina van Leeuwen aan te spreken om eens wat voor de blog te mogen doen (heel heel dom van mij). Wordt voorgesteld aan Judith Visser; iemand zegt ken je Judith Visser al? Dus ik geef maar beleefd even een handje en stel me voor. Judith stelt me even later weer voor aan Jeroen van Inkel. En vertelt mij dat hij ook een boek heeft geschreven. Joh?!

Iedereen (bijna iedereen, sorry Patrice) duikt daar bij de tafeltjes op. Van David Hewson, Corine Hartman, Tess Gerritsen tot de wereldberoemde Inge Ipenburg. Ik zet niet heel snel iemand in de categorie onaardig, maar moet het met Inge toch echt doen. Iemand vraagt of ze met haar op de foto mag. Dat mag echter alleen als ze haar boek heeft gekocht. Inge raakt ook even in paniek als ze hoort dat haar boek niet in het boekenwinkeltje ligt. Ik stel haar maar even gerust met de mededeling dat hij er wel ligt en waar precies. Mijn vriendin vertelt Inge niet aan boeken te doen, Ze houdt niet van lezen. Ze roept mij of wij misschien thuis dat boek in de kast hebben. Nee zeg ik, ik heb hem nog niet binnen van de Fontein. "je moet hem ook gewoon kopen en niet krijgen", zegt Inge niet al te vriendelijk. Ehm...ik denk ik praat weer even gezellig verder met Carla de Jong waar ik bij sta...
Ik heb een cursus gehad: let op de leuke dingen die er in veelvoud zijn deze avond.

Echt bijna geheel thrillerschrijvend Nederland loopt er rond:

Olga Hoekstra wiens Dodenweg eind van het jaar bij uitgeverij Xander gaat uitkomen. Voor haar helemaal geweldig, voor mij balen, want nu moeten we langer op Vader, het vervolg gaan wachten. Maar fantastisch natuurlijk dat haar boek bij Xander gaat uitkomen toen ze de prijs van de Coffee Company won. Monique Koemans , ook van Xander, die naast de Schaduwprijs grijpt.

Patrice nog snel op de foto met Anna Levander. Die raakt niet uitgepraat over hoe mooi toch wel die Dominique is.
Op een geven moment raken dan toch de Duracellbatterijtjes op en beginnen de konijntjes zachter te trommelen. Iris was al afgetaaid naar de loungeruimte en lag daar languit op een poef. Wij storten ons ook op de zitzakken en zien opeens vlak voor ons mooiboy Thomas Olde Heuvelt.
 Pompom: hoiiiiiiii. Ook altijd even vriendelijk die jongen.

Hoogste tijd om Baby peach voor ze in slaap valt terug naar Breda te laten reizen. Na alle rotondes drie keer genomen te hebben en nog net niet tegen het verkeer in even ordinair stoppen bij een Mac om wat chickies te scoren. Door al dat gestuiter heb je gewoon weer trek zeker als het Surinaamse eten om 18.00 het eerste eten van de dag pas was. Heerlijk roepend om de paar minuten door iedereen wat het toch een leuke dag was, is dit zo voor herhaling vatbaar!

P.S1:En als ik dan het beeld terughaal van het eethuisje waar we als team zaten te eten met Karin en Bronja , onze columnisten, daarbij dan denk ik met een gloeiend warm gevoel: wat hebben we een ontzettend leuk team waarmee we het blog maken.

P.S 2:En als ik terugdenk aan al die mooie dames (qua mannen wint Thomas Olde Heuvelt) zou ik nog geen eens weten wie de allermooiste van het bal was: Esther Verhoef,Monique Koemans, Nathalie Pagie, Joyce Spijker, Dominique van der Heyde, Karin van kallenberg, Sanneke en Ilse van de Crime Companie, Janne van Uitgeverij Q enzovoort enzovoort... Dat laat ik aan jullie over.

P.S3: ik weet dat ik geen goede schrijver ben. Ik hou mij bij verslagjes van boekenpresentaties, maar wilde graag mijn  verhaal ook even doen over het ASVB en graag een stel van mijn foto"s showen. Ik ben beter in foto's maken gelukkig.