Verslag 2 AVSB

Al weken hebben we er naar uit gekeken, in tegenstelling tot Iris, om naar de AVSB te mogen. Want ja, vorige week al Nathalie Pagie en Karin Slaughter in het wild gezien én gesproken en dan nu ineens een overdosis aan schrijvende medemensen. Je moet het psychisch maar allemaal aankunnen natuurlijk.
Maar eerst de meest bijzondere taxirit die ik tot nu toe in m'n leven heb meegemaakt. Eerst van Maarheeze naar Breda in 'The Black Box' van Bianca. Niks van te zeggen, helemaal top. 









Maar dan........Iris rijdt naar Amsterdam. Bianca d'r eerste kennismaking met Starbucks, ik was zwaar onder de indruk want ik dacht inmiddels wel alles te weten van deze bijzondere dame. Niks was dus minder waar. Wij waren getuige van een waar fenomeen! Eén van 's werelds laatste Starbucks-maagden was al die tijd in ons gezelschap! Toen we van de schrik waren bijgekomen, hadden besteld én Iris hadden betaald/omgekocht met een chocolade-muffin werd onze wereldreis hervat. Alsof ze punten kreeg voor iedere bocht, bijna botsing of stoeprand reed Iris ons richting de hoofdstad. Maar goed, we zijn uiteindelijk in Amsterdam terecht gekomen zonder iemand te verwonden, het mag een wonder zijn ;-)  

Nadat we het laatste stuk tergend langzaam over het Rokin zijn gekropen kwamen we op de valreep binnen bij Bitterzoet. Pfffff, het eerste honk was gehaald. Levend! De introductie van Hebban met de relaunch van Crimezone was gezellig. Achterin verstonden we maar weinig van wat er werd gezegd maar gezellig was het wel. Geknuffeld met Melissa Skaye en Karin Kallenberg. Kennis gemaakt met Saskia Hausel van Bruna en de dames van De Crime Compagnie even gedag gezegd, leuk leuk leuk. Toen een gil, Marelle Boersma! Een dikke knuffel en mijn dag kon al niet meer stuk. Dit beloofde een zeer relaxte dag te gaan worden. De dodemansrit zat er inmiddels op en over de terugreis dacht ik nog maar even niet na......dat zou me op dat moment écht teveel zijn geworden. Soms is het beter om dingen te blokken. Bianca uitgezonderd......(inside info; Bianca heet Blok, een real life B.B.)

Toen Judith Visser haar interview met Tess Gerritsen begon was het nog even de vraag of het geluid zichzelf ver genoeg zou dragen maar gelukkig had men de volumeknop gevonden. Het was een leuk gesprek, Judith deed 't supergoed en Tess was duidelijk op haar gemak. Wat vragen uit het publiek, die aarzelend op gang kwamen, want ja het is tóch Tess Gerritsen hé?! Ook heb ik in mijn kleuterklas-Engels aan Tess gevraagd wat haar favoriete boek allertijden was. Dankzij de oplettendheid van TL-teamlid Miriam ben ik erachter gekomen dat het vooral historische boeken zijn.








Vervolgens een gesprek met David Hewson (die van The Killing) en Patricia Snel. Helaas was de volumeknop er vandoor want hier heb ik niets verstaan. Dat kan overigens ook aan mijn geklets én de Rocky ringtone van Judith hebben gelegen maar ik heb beloofd daar niets over naar buiten te brengen, tóch Judith?

Het officiële gedeelte zat erop. Het netwerken kon beginnen. Ik heb kennis gemaakt met zoveel mensen, ik weet echt niet meer met wie allemaal. Ja, met Sander van Crimezone heb ik even gesproken en mijn opluchting geuit dat dit icoon in boekenland blijft bestaan, helemaal super! Dat wij aanwezig mochten zijn bij deze bijeenkomst wordt zeer gewaardeerd, dank je wel Sander! En dan natuurlijk Tess Gerritsen, die vergeet ik niet natuurlijk. Dankzij de oplettendheid van Ink zagen we kans in alle rust even te kletsen met deze ontzettend aardige vrouw. Mijn dochter heet ook Tess en dat was natuurlijk een inkoppertje. Ze heeft het boek "Het aandenken" speciaal voor mijn Tess gesigneerd. Letterlijk dus 'Het aandenken", heel bijzonder.


Om vijf uur werden we vriendelijk verzocht de zaak te verlaten en zijn we richting pakhuis De Zwijger vertrokken. Het was koud, het zal de spanning wel zijn geweest, de kinderlijke vreugde om al die wereldberoemde schrijvers te mogen aanraken, ik weet het niet.....maar koud wás het! 
Het lumineuze idee werd geopperd om een hapje te gaan eten en spontaan was daar de honger, wonderlijk hoe een lichaam werkt. Nadat we bijna verdwaald waren op de langste -rechte- weg van Amsterdam (hóe is 't überhaupt mogelijk!) kwamen we aan bij het pakhuis. Knorrende magen en morrende dames die, door de steeds toenemende honger en het gepraat over frites, frikadellen, Big Mac's en nog meer ongein nauwelijks nog gezellig te noemen waren, kwamen we in een bijzonder Surinaams eettentje terecht. Wonder twee geschiede; onze inmiddels ontmaagde Starbucks-maagd was óók Surinaams-eten-maagd.....hoeveel kan een mens handelen op één dag? Slachtofferhulp onder de knop, check!
Het eten was geweldig, goedkoop en gezellig. 

Tijdens het bijzondere etentje kwam Bronja Hoffschlag voorbij gelopen en aangezien zij alleen al het idee van koffie niet kan negeren zat ze binnen no-time bij ons, uiteraard mét koffie. Gezellig! Zó gezellig zelfs dat we uiteindelijk nog moesten opschieten om op tijd te zijn voor de uitreiking van de Gouden Strop en de Schaduwprijs. De presentatie hiervan was in handen van Jaap Jongbloed en een blonde dame waarvan ik de naam ben vergeten. Stampend vol was het in de zaal en een aantal van ons koos voor de livestream uitzending twee verdiepingen hoger. Stukken koeler en minder druk ook. Helaas viel de verbinding weg maar met Bronja en Karin (van Dimitri) heb ik me kostelijk vermaakt, wat een schatjes!! Wel moet ik mijn excuses aanbieden aan deze twee voor mijn tijdelijke ADHD. Ik doe het niet expres, dat gaat vanzelf. Ongeacht wat anderen zullen zeggen!



Maar goed, het was inmiddels tijd voor de prijzen. Druk druk druk. De genomineerden werden stuk voor stuk naar voren gehaald; 'Tango assassino" van Patrick Conrad (De Bezige Bij Antwerpen), 'Zielloos" van Corine Hartman (Karakter Uitgevers), 'Versleuteld' van Donald Nolet (TRC/Cargo), 'De tweede november' van Tomas Ross (TRC/Cargo) en 'De kraamhulp' van Esther Verhoef (Ambo/Anthos) zijn genomineerd voor De Gouden Strop 2014. Beide prijzen gingen naar de favoriet Donald Nolet. Een super aardige man die ons later ook nog bedankte voor de aandacht voor zijn boek "Versleuteld" hier op de blog. Hoe leuk is dat!? Van harte Donald met je overwinning! Het is je van harte gegund. 




En dan is het partytime! Uiteraard kunnen we de verleiding niet weerstaan om nog een paar boeken in te slaan, die heb je tenslotte nooit genoeg! Toch? (Iedere boekengek knikt nu instemmend en is het grondig met mij eens) Buit; 'Het ronde huis' van Almar Otten, 'Het poppenhuis' van David Hewson, 'Stuk' van Judith Visser en uiteraard het boekengeschenk ' Incendio' van Tess Gerritsen. Alles laten signeren, even gekletst en uiteraard met bijna iedereen op de foto behalve met Almar........heb ik daar bijna staan wortelschieten bij 'zijn vlag', was de vogel gevlogen! Had ik het nou maar in De Thrillersalon gevraagd, daar heb ik gezeten toen hij en Donald Nolet werden geïnterviewd door de dames De Jong, erg leuk trouwens.....een volgende keer niet meer denken Van Trigt, gewoon doen! En daar sta je dan als groupie met je boek. Twee reddende engelen van L.S. Amsterdam, de uitgeverij van dit fantastische boek boden me spontaan aan mijn boek mee te nemen en Almar het alsnog te laten signeren. Weer die kinderlijke blijheid. 50% van het schrijversduo Anna Levander bleek een van mijn favoriete politieke verslaggevers te zijn! Dominique van der Heyden die ik consequent Frederique, Veronique of Annique bleef noemen.....een blunder natuurlijk maar waar gelukkig wel hartelijk om gelachen werd (of ik werd uitgelachen....) Niet alleen ik werd moe van mezelf en dus was het duidelijk tijd om weer richting het zuiden te gaan. 

De rit terug zal ik jullie lezers van deze bijna oneindige riedel onthouden, daar zijn geen woorden voor te vinden..... het belangrijkste is dat we heelhuids zijn thuisgekomen.

Conclusie van de avond;
- Wat een geweldige bijeenkomst en wat een energie!!
- Ik heb bijzonder aardige mensen ontmoet en gesproken.
- Het enthousiasme en de waardering voor onze vrijetijdsbesteding is enorm.
- De meeste dames zijn in het eggie veel mooier en jonger dan op hun foto's, tijd voor een nieuwe fotograaf?
- Geestelijke bijstand is geboden na een avond zoals deze. (Niet alleen voor mij maar zeker ook voor mijn gesprekspartners)
- Ik kan duidelijk niet zonder de back-up van anderen, ik mis anders de helft aan info, vergeet namen en mijn tas.
- Rotondes zijn schijnbaar om rondjes te rijden en niet om je route te vervolgen. 
- Het is een verademing om midden in de nacht een doos McNuggets weg te werken, die gele M weet wat de mens nodig heeft na een geweldige dag!

Als ik een volgende x weer een uitnodiging krijg óf iemand kan omkopen om kaartjes te doneren dan graag tot de volgende AVSP!! 

Patrice




Zomaar wat leuke info;
 http://t.co/8uknjoNpYz
http://www.literairethrillersalon.nl/