Sharon Bolton - Nachtmerries

Ik had  nog nooit eerder kennisgemaakt met de boeken van Sharon Bolton. Maar de uitnodiging om het boek te lezen, maakte mij super nieuwsgierig. Nieuwe schrijvers ontdekken is altijd leuk. Als het boek bevalt tenminste.

Tekst achterkant boek:

Wat als je ergste nachtmerrie werkelijkheid wordt?

De universiteit van Cambridge wordt geteisterd door verontrustend groeiend aantal zelfmoorden van studenten. Rechercheur Mark Joesbury leidt het onderzoek en moet meer slachtoffers te voorkomen. Daarvoor zet hij de jonge en gedreven politieagente Lacey Flint in, die undercover als onzekere studente in het campusleven duikt...


Alleen psychiater Evi Oliver weet wie Lacey echt is, omdat zij ook onderdeel uitmaakt van het onderzoek. Langzaam ontdekken ze een verschrikkelijke trend en als Lacey dezelfde afschuwelijke nachtmerries krijgt als die waarvan de zelfmoordslachtoffers voor hun dood last van hadden, wordt duidelijk dat zij de volgende is.

Ik vind verhalen die zich afspelen op een campus altijd aantrekkelijk om te gaan lezen. De omslag van het boek vind ik mooi. Het meisje op de foto heeft het duidelijk zwaar en het beeld roept direct iets bij mij op over verdovingen en eventuele martelingen.

Mijn mening over het verhaal:

Het boek begint met een citaat van William Wordsworth

What are fears but voices airy

Whispering harm where harm is not,

And deluding the unwary

Till the fatal bolt is shot!

Dan als ik omsla een plattegrond van de campus. Mijn tic is dat ik altijd een beetje eng wordt van plattegronden. Is het boek soms zo ingewikkeld dat ik steeds terug moet gaan bladeren? Ik ken de plattegronden van de oudere boeken van Minette Walters bijvoorbeeld en weet eigenlijk dat het terugbladeren meestal wel meevalt.

De eerste paar zinnen die ik lees, moet ik even herlezen. Wat staat daar toch?

Als een groot voorwerp van grote hoogte naar beneden valt, dan neemt de snelheid waarmee het valt toe tot de opwaartse kracht van de luchtweerstand gelijk is aan de neerwaartse stuwing van de zwaartekracht. Op dat moment is de zogenaamde eindsnelheid bereikt, een constante snelheid die voortduurt tot hij een grotere kracht tegenkomt, meestal de grond.

Het blijkt een goede start van het verhaal te zijn! Je wordt direct getriggerd door deze start en de toon is gezet.

Ik word dan even verderop nog even verrast door een stukje tekst waar ik nog steeds over nadenk:

De januarikilte waait over de Fens en wikkelt zich om de stad als de hand van een pedofiel om die van een klein kind

Ligt het aan mij dat ik dit een vreemde zin vind?

Het verhaal wordt om en om verteld vanuit Lacey die undercover is op de campus en door Mark Joesbury, rechercheur die al jaren samenwerkt met haar. Ze hebben net een zware klus afgerond, waarbij Joesbury zwaar gewond is geraakt. Ook Evi , de psycholoog van de campus die het verhaal aangestrengeld heeft bij de politie vertelt het verhaal vanuit haar perspectief.

Het begint met kleine dingetjes, zoals dat Evi een rij dennenappels vindt op haar tuinpad; in een rechte lijn naar haar deur. Dan liggen er dennenappels op haar tafel. Steeds meer signalen verschijnen. Maar is Evi zelf wel psychisch in orde? Ze voert gesprekken met een andere psycholoog over zich zelf. Die psycholoog maakt zich ernstige zorgen over Evi’s gesteldheid. Ervaren thrillerlezers weten wel genoeg natuurlijk.

Onder de studenten vinden bizarre zelfmoorden plaats, waarbij Lacey en Evi twijfels hebben.

Het boek schiet ook van het ene  tijdsperspectief naar de andere: dan zitten we op een paar dagen geleden, dan 23 jaar geleden. Steeds dichterbij komen de verschillende tijden.

Zoals ik al aangaf is dit het eerste boek wat ik lees van deze schrijfster. De boeken waren mij wel eerder aangeraden door echte diehardthrillerlezers. Maar het kwam er nooit van.  Het lijkt in ieder geval in dit boek, alsof Lacey en Joesburg in eerdere boeken zullen voorkomen. Er lijkt duidelijk een liefdesrelatie gespeeld te hebben, waar weinig over uitgelegd wordt. Bovendien wordt er een aantal keer gerefereerd aan de vorige zaak.

Lacey is een eigenwijs en eigengereid persoon, die de dingen graag op haar manier wil doen. Haar opdracht is dat zij enkel de oren en ogen op de campus is de komende drie maanden. Ze mag niet op onderzoek.. Tegen de afspraken in gaat ze natuurlijk wel op onderzoek.

Er gebeuren bij iedereen, ook bij Lacey zelf echt creepy dingen. Ik zat zelf regelmatig te zuchten en te blazen , omdat ik het spannend vond.

Wat ik wel vreemd vond was dat Lacey een gruwelijke ontgroening krijgt die over grenzen gaat en ze ontdekt vrij snel wie een van de mannen is die daarbij hoorde. Tot ver in het boek doet ze daar vervolgens helemaal niks mee. Dat voelde voor mij onlogisch, maar gaf mij tegelijkertijd een vette hint.  Nu lees ik al meer dan 20 jaar enorm veel thrillers, dus ik moet eerlijk zeggen dat je dan sommige plotwendingen wel verwacht.

Toch was dit boek voor mij een echt goede thriller:  verrassend toch op momenten, creepy, spannend. Een boek wat ik maar moeilijk weg kon leggen.

Zeker een aanrader voor de fans van boeken als Sebastian Fitzek! En voor mij zo’n aanrader dat ik wat oudere boeken wil opsnorkelen en in mijn kast hebben.

4,5 ster

Ink