Wie zonder zonde is van Bo Svernström

Titel: Wie zonder zonde is

Auteur: Bo Svernström

Uitgeverij: HarperCollins

Publicatiedatum: april 2020
Recensie door: Karin Vinck

Kraaien: 4,5

Wat vond ik van de cover?
De cover van ‘Wie zonder zonde is’ past zeker heel mooi bij ‘Wie zint op wraak’, alleen heeft deze cover iets meer kleur. We zien een figuur op het strand, aan de waterlijn, dit bovenste deel van de cover is vooral zwart/roze, terwijl het onderste deel, een lange brug over het water meer in geel en blauw tinten is. De plaatsing van auteur zijn naam en de titel is identiek aan het vorige boek. Mooie cover.

Wat verwacht ik van tevoren?
Het uitgangspunt van dit boek lijkt me interessant. Een 11-jarige jongen vermoordde destijds zijn vriendje. Zoveel jaren later wil journaliste Lexa Roberts het verhaal in een boek verwerken en misschien wel zijn onschuld aantonen. Maar dan wordt een 11-jarig meisje vermoord, intrigerend.

Ik hoop alleszins op een vlot verhaal, net zoals bij ‘Wie zint op wraak’, ik hoop alleen dat het einde van dit boek geloofwaardiger zal zijn.

Ik zie in de inhoudsopgave dat de 434 pagina’s van dit boek verdeeld zijn over 118 hoofdstukken, dat bevalt me wel, want korte hoofdstukken betekenen vaak een vlot en hoog leestempo. En net zoals in het vorige boek zie ik dat er ook dit keer 3 delen zijn, dus ik hoop ook hier op een paar plottwists.

·         Ik vind niet dat ik ermee weg ben gekomen. Ik heb mijn straf gekregen. Ik woon alleen in mijn tweekamerflatje (...) en probeer de wereld buiten te sluiten. Ik heb geen auto. Ik heb, zoals ik misschien eerder al gezegd heb, geen vrienden, geen relaties, geen broers of zussen. Maar ik heb wel een baan.

·         

Mijn recensie:

De stukken die vanuit het perspectief van Robert worden geschreven zijn introvert, verlegen en gedetailleerd. En na zo'n 50 pagina’s komen er een paar ‘oude’ bekenden op het toneel, inspecteur Carl Edson en zijn collega Jodie, en de immer charmante Lars-Erik Wallquist J.

In eerste instantie lijkt het uitgangspunt van dit boek een beetje op dat van het vorige boek, een volwassene, behoorlijk getormenteerd door zijn jeugd. Ik vraag me af of de uitwerking hetzelfde zal zijn. Ik hoop alleszins van niet, dat zou immers te gemakkelijk zijn!

Net zoals bij ‘Wie zint op wraak’ doet de afsluiter van deel een het verhaal min of meer kantelen. Er worden een aantal zaken die je ondertussen voor waar aannam volledig op hun kop gezet. Je stelt je vragen bij een aantal zaken uit het verleden en het wordt duidelijk dat er een aantal behoorlijk verknipte persoonlijkheden neer zijn gezet.
Halfweg in het boek word ik nog een beetje overrompeld door de vele personages, maar al bij al kan ik nog steeds volgen en verlies ik ook absoluut mijn interesse in het boek niet. Ik ben ook dit keer bijzonder nieuwsgierig naar het verdere verloop en mogelijke plottwists. Het valt me wel op dat dit boek veel minder rond de politie draait, maar veel meer rond Lexa en Robert.

Het tweede en derde deel van het boek lezen ook weer bijzonder vlot, beetje bij beetje wordt het verhaal en de waarheid bloot gelegd. Er zijn nog een paar onverwachte wendingen, een vrij spannende apotheose en daarna worden nog een paar openstaande zaken mooi afgerond. En in tegenstelling tot het vorige boek, blijft bij ‘Wie zonder zonde is’ alles behoorlijk geloofwaardig, al blijkt wel dat er toch best wel wat heel erg wrede mensen zouden kunnen bestaan.

Mijn eigen tienduizendkronenvraag: wie was ik geweest als ik die dag niet naar het braakliggende veldje was gegaan en Max niet met het brok beton op zijn hoofd had geslagen? Iemand anders? Dat is het enige wat ik weet: alles was anders geweest.

·         Je kunt Max nog steeds hebben vermoord. Misschien heb je een medeplichtige gehad, er is van alles mogelijk ... Ik reageer niet. Ik ben al een heel leven schuldig. Ik wil diegene zijn die hem heeft vermoord.

Een boeiend boek, spannend, opnieuw goed uitgewerkte verhaallijnen en personages, geen losse eindjes en geloofwaardig, een waardige opvolger voor een sterk debuut en daarom geef ik dit boek met heel plezier een score van 4.5 kraaien.

Sneeuwblind van Ragnar Jónasson

Titel: Sneeuwblind
Auteur: Ragnar Jónasson
Uitgeverij: AW Bruna
Publicatiedatum: december 2019
Recensie door: Jacqueline
Sterren / kraaien: 2,5

Cover
De eenvoud dat gebruikt is voor deze cover spreekt mij aan. Ook de tekst dat het een internationale bestsellersensatie uit IJsland betreft beloofd wat! Ik zou dit boek dan ook oppakken in de winkel om de achterflap te lezen.

Achterflap
Siglufjörður: een idyllisch vissersplaatsje in het onherbergzame noorden van IJsland, dat alleen bereikbaar is via een smalle bergtunnel. Waar niemand zijn huis op slot doet en waar iedereen elkaar kent.

Ari Thor, een jonge politieagent, begint er aan zijn eerste baan, ver van zijn vriendin in Reykjavík en ver van de demonen uit zijn verleden.

Wanneer een jonge vrouw halfnaakt in de sneeuw wordt aangetroffen, bloedend en bewusteloos, en een gerespecteerd schrijver zijn dood tegemoet valt in het plaatselijke theater, ontdekt Ari dat hij niemand in de kleine gemeenschap echt kan vertrouwen, en dat geheimen en leugens er een levenswijze zijn.

Mijn mening
Mijn verwachting is hoog naar aanleiding van de tekst die op de cover staat. Die verwachting moet ik al vrij snel bij te stellen want na ongeveer 1/3 van het verhaal te hebben gelezen leg ik het boek aan de kant. Het verhaal pakt me te totaal niet. Verbanden tussen de diverse verhaallijnen kan ik nog niet leggen. Na een paar leuke spannende boeken te hebben gelezen doe ik een nieuwe poging en lees het boek uit. Eindelijk komt er na 2/3 wat meer spanning in het verhaal en begint het me meer te boeien. De verbanden tussen de verhaallijnen worden dan wat duidelijker en interessanter.

Ari Thor (hoofdpersonage en agent in opleiding) ontwikkelt zich gedurende het verhaal goed.

In Sneeuwblind worden meerdere gebeurtenissen beschreven, een dader wordt ontmaskerd en opgepakt,  case is closed zou je denken. Zijn alle gebeurtenissen die raakvlakken met elkaar hebben dan opgelost en is het verhaal dan uit? Opgelost wel maar dat door gebrek aan bewijs er een dader vrij rond loopt, die zelfs een bedreiging richting de politie heeft geuit verwacht ik een vervolg op dit verhaal. Mocht ik het juist hebben en er komt een vervolg dan zal ik deze niet aan mijn leeslijst toevoegen ondanks het feit dat de hoofdpersonage mij best wel aansprak. Ik heb moeite met de schrijfstijl van de auteur, het mag allemaal wel wat vlotter en minder gedetailleerd. Dit gaat ten koste van mij leesplezier. Sneeuwblind krijgt van mij 2,5 kraaien.

Spanning: 2,5

Psychologische ontwikkeling personages: 3

Leesplezier: 2,5

Schrijfstijl: 2,5

Plot: 3
Originaliteit: 3

Oktober van Søren Sveistrup

Titel: Oktober

Auteur: Søren Sveistrup

Uitgeverij: AW Bruna

Publiciteitsdatum: 2 oktober 2018

Recensie door Annenarie

Waardering: 4,5 kraaien

Zodra je begint met lezen weet je met dit boek dat het wel goed zit. Het verhaal begint met een gruwelijke gebeurtenis uit het verleden, een ijzingwekkende moordscène waarvan je de context niet meteen begrijpt maar waarvan je al direct weet dat -ie enorme impact zal hebben.

Dan word je als lezer meegenomen in het nu: politica Rosa Hartung keert , na een jaar verlof vanwege de verdwijning van haar 12 jarige dochtertje, terug als minister van Sociale Zaken. En psychisch gestoorde man heeft de moord op haar dochtertje bekend, maar de lichaam van het meisje is nooit gevonden. De politie heeft het dossier gesloten.

Op de dag dat Hartung terugkeert in de politiek wordt een jonge vrouw op brute wijze vermoord in haar huis in een buitenwijk van Kopenhagen. Eén van haar handen is eraf gehakt. Twee rechercheurs (dame Thulin en heer Hess) arriveren op de plaats delict en vinden een in elkaar gezet kastanjepoppetje dat een sinister geheim met zich mee draagt.

Er wordt nog een vrouw vermoord. Het lijkt erop dat de moordenaar nog niet klaar is met zijn missie.

Dit is zo’n heerlijk fijne thriller waarbij alles klopt. De schrijver schrijft zo beeldend dat je het gevoel hebt alsof je in een spannende film zit. Startend met de gruwelijke gebeurtenis in het verleden waarbij je geen idee hebt wat de betekenis ervan is en in het nu er langzaam achterkomen hoe het verhaal werkelijk zit en alle draadjes heel mooi bij elkaar komen.

Mooie personages van Thulin en Hess die bij toeval noodgedwongen moeten samenwerken en er tijdens het verhaal achterkomen dat hun kwaliteiten goed op elkaar af te stemmen zijn. Het verhaal zit goed in elkaar, leest uitermate soepel en is moeilijk weg te leggen.

Die moordenaar zag ik bepaald niet aan komen en dat is ook al top.

Voor lezers die houden van open einden of een enorme cliffhanger waarmee het boek eindigt vinden het einde wellicht iets te rond, iets te veel af. Deze thriller heeft een mooi gedoseerd gruwelijkheidsgehalte (daar ben ik normaal gesproken niet  zo van, maar door het mooie en spannende plot kon ik daar deze keer wel over heen stappen), een prachtige verhaallijn en heeft ook wel iets van een feel good-tintje aan het einde. Zo’n verhaal dat mooi af is én waarbij je de schrijver wel even een berichtje zou willen sturen om snel een vervolg te schrijven met dit rechercheurs duo in de hoofdrollen. Het smaakt echt naar meer.

Dit boek leent zich overigens ook prima voor een mooie film of Netflex serie!

4,5 kraai

Ijle lucht van Antony Adeane

Anthony Adeane – Ijle lucht

Auteur: Anthony Adeane
Titel: IJle lucht
Uitgeverij: Cargo

Citaat:

Achterflap:

IJsland is in 1974 een kleine, hechte gemeenschap met slechts 200.000 inwoners. Criminaliteit komt er bijna niet voor, en moord al helemaal niet. Wanneer binnen enkele maanden twee mannen verdwijnen, eist de gemeenschap een verklaring. De politie begint aan het grootste onderzoek ooit, en uiteindelijk bekennen zes verdachten de gewelddadige moord op de twee vermisten, van wie de lichamen nooit worden gevonden. Pas in 2004 wordt duidelijk onder welke omstandigheden de bekentenissen destijds zijn afgedwongen, en dat vijf van de veroordeelden al die tijd onterecht hebben vastgezeten.
IJle lucht is het verslag van een zoektocht naar gerechtigheid, in een zaak waarbij de verdachten werden bedreigd, mishandeld en misleid, het politieapparaat zijn onderzoek verwaarloosde, de publieke opinie een veroordeling eiste en twee lichamen nooit werden gevonden.

Maar waarom wordt ervan uitgegaan dat de twee vermisten met elkaar te maken hebben, waarom denkt de politie dat ze vermoord zijn, en waarom bekent een club vrienden de gruwelijke moorden als ze daar geen reden toe hebben?

Over de auteur:

Anthony Adeane is een Londense journalist en documentairemaker. Voor IJle lucht bracht hij jaren door in IJsland, las duizenden pagina’s met verhoren en sprak honderden personen die nauw betrokken waren bij het onderzoek. Zijn documentaire over deze zaak was in het najaar 2017 te zien bij de BBC en Netflix.

Over het boek:

IJle lucht is gebaseerd op de documentaire Out of thin air en heeft als ondertitel Een waargebeurd verhaal van een onmogelijke moord. Een duidelijk teken dat het hier gaat om een boek dat dieper wil ingaan op het onderzoek naar de verdwijningszaken van Guðmundur Einarsson en Geirfinnur Einarsson in 1974.

In het boek gaat Anthony Adeane, tijdens zijn frequente bezoeken aan IJsland, in talloze dossiers en interviews met verdachten en onderzoekers die, met uitzondering van Erla Bolladottir, allemaal onwillig zijn om over de oude zaak te praten. Alle verdachten zijn veroordeeld en hebben hun straf uitgezeten maar schreeuwen na al die jaren nog altijd dat ze onschuldig zijn. Druppelsgewijs en na vasthoudend aandringen slaagt hij erin belangrijke nieuwe feiten aan het licht te brengen. Hoewel deze zaak als opgelost wordt gezien, heeft het veel weg van een cold case waar nieuwe bewijzen kunnen worden aangevoerd.

Regelmatig wijkt de auteur af van de zaak, uit harde maatschappijkritiek en legt verscheidene pijnpunten bloot Op het eerste zicht heeft dit weinig of niets te maken met de verdwijningszaak, net op het moment dat de gedachte opkomt wat dit met het onderwerp te maken heeft, koppelt hij de uitweidingen feilloos aan de ontwikkelingen in zijn research.. De evolutie van IJsland als geïsoleerd onbekend eiland naar een land dat een plaats op de wereldkaart opeist wordt vakkundig uitgewerkt. Daarmee gepaard gaande is het dorpse karakter van Reykjavik geëvolueerd naar een moderne stad. In de geschiedenis van dit eiland zijn sages en volksvertellingen altijd heel belangrijk geweest, het onderzoek heeft veel weg van een sage waarin een goede afloop belangrijker is dan het hoe en waarom. Voor mij zou het boek pas echt compleet en afgerond zijn met verdere toelichting over of IJsland al of niet een heropening van de zaak overweegt.

Hoewel het boek uitgegeven is door uitgeverij Cargo, dat steevast garant staat voor goede thrillers is IJle lucht een waargebeurd verhaal dat leest als een thriller met extra duiding over het eiland in het midden van de Atlantische Oceaan. Na enkele pagina’s was mijn interesse helemaal gewekt, geconcentreerd en nieuwsgierig wist de auteur mijn aandacht vast te houden. Hoewel het verhaal over een allesbehalve lichtzinnig onderwerp gaat, leest het boek vlot. Adeane is erin geslaagd om de feiten in verstaanbare taal neer te schrijven, enkel in de duidende achtergrondinformatie dreigt het boek af en toe te verzanden in langdradige beschrijvingen maar dat kan het leesplezier amper temperen. In het uitschrijven van de interviews is hij er goed in geslaagd de relevante passages uit te filteren en een uitstekend beeld te vormen van de persoon die de vragen beantwoord. Net als elke IJslander heeft het waargebeurde verhaal rond de verdwijningszaak ook mij in de ban gekregen. Vol verbijstering en soms afschuw heeft dit verslag mij ontroerd en aan het denken gezet. Daarmee kan de missie van de auteur zeker geslaagd genoemd worden.

Vooral de soms langdradige duiding en de onbeantwoorde vraag over hoe het nu verder moet, zorgen voor een eindbeoordeling van 4 kraaien.

Deze recensie is mits kleine aanpassingen conform de vormgeving ook te lezen op https://www.leveninextratijd.be/

Tilly Hoskens

De vrouw die terug moest van Lina Bengtsdotter

Titel              : De vrouw die terug moest
Auteur          : Lina Bengtsdotter
Uitgeverij     : Harper Collins
Verschijnt    : Mei 2018
Pagina’s        : 327

Cover: We zien iemand op de rotsen staan langs een kust ,met aan de horizon de zee. De achternaam van de auteur Bengtsdotter in het groen gedrukt, in de letter O staat de voornaam van de auteur Lina in het oranje gedrukt. In de titel De vrouw die terug moest is het woord vrouw ook in het oranje gedrukt. Leuk bedacht vind ik zelf.
De samenvatting triggert mij om te lezen. 

Over de auteur: Lina Bengtsdotter (1977), docent Zweeds en psychologie groeide zelf op in Gullspång. De vrouw die terug moest, het eerste deel van de Charlie Lager -trilogie, werd in Zweden verkozen tot beste thrillerdebuut en was het bestverkochte debuut van het jaar. 


Samenvatting: 
Er wordt een zeventienjarige meisje vermist in het dorp Gullspång. Gullspång is een kleine gemeenschap waar iedereen elkaar kent. Wanneer de zeventienjarige Annabelle Roos na een jeugdfeest waar drugs en alcohol in overvloed is niet thuiskomt, zijn haar ouders bezorgd. Annabelle had voor haar ouders verzwegen dat ze naar een feest ging en  verteld dat ze bij een vriendin een film ging kijken. 
Het dorp is in rep en roer en iedereen helpt mee om te zoeken. Het dorpje  krijgt hulp vanuit Stockholm. Rechercheur Charlie Lager en haar collega Anders zijn de aangewezen personen om te helpen in de vermissingszaak van de tiener. Charlie ziet het in eerste instantie niet zitten om terug te gaan naar het dorp Gullspång. Het is een reis terug in de tijd naar de plek waar ze 20 jaar niet is geweest. Terwijl zije de waarheid zoekt over de vermiste Annabelle en wat er precies is gebeurd, krijgt ze enge ontdekkingen over haar eigen jeugd in Gullspång. Charlie blijkt  een donker verleden te hebben wat ze niet heeft verwerkt. 

Mijn mening: 
De vrouw die terug moest is een verhaal dat wanneer je eenmaal begint met lezen je niet meer kan stoppen met lezen. Het verhaal triggert mij om meer te weten te komen over de vermiste Annabelle, want wat is er allemaal gebeurd. Doordat ik zelf moeder ben, voel je met de bezorgde ouders van Annabelle Roos mee en je voelt de wanhoop en emoties.
 Je hoopt tijdens het verhaal dat je als moeder zijnde nooit zelf terecht komt in zo'n nachtmerrie. 
De auteur heeft een vlotte schrijfstijl en het verhaal is beeldend geschreven . Het lijkt alsof je zelf in het plaatsje Gullspång bent en in gedachten puzzel je mee wat er gebeurd kan zijn. Het karakter van hoofdpersonage rechercheur Charlie Lager  is goed uitgewerkt. Ze is anders , chaotisch en dat maakt haar een interessante personage. Charlie heeft last van claustrofobie en drinkt graag alcohol; soms moet ze gewoon iets drinken om zich goed te voelen om haar moeilijke jeugd te vergeten. Ze had zich altijd voorgenomen om nooit meer naar het dorp Gullspång terug te gaan. Wat is de reden van haar drankprobleem, wat is dara vroeger gebeurd? Maar toch wanneer zij met een zaak bezig is ,probeert ze zich daarop te concentreren en niet in de verleiding te komen om het op een zuipen te zetten.
 Haar collega’s noemen haar de vrouw zonder verleden. Niemand weet precies wie ze is. De vrouw die terug moest is een Spanningsroman die de lezer met verbazing achterlaat na het dichtslaan van het boek. Alle puzzelstukjes zijn dan keurig op hun  plek gevallen. 

Op de achterkant van het boek staat :
Fan van Lisbeth Salander uit de Millennium-trilogie, van Saga Norén uit The Bridge en van Sarah Linden uit The Killing? Dan raak je zeker verslaafd aan Charlie. 
Ik kan zeggen dat het waar is, want ik kijk uit naar het tweede deel met Charlie Lager.

Ik geef De vrouw die terug moest 4 sterren. 

Lydia 

Nieuw:Draai je niet om - Tove Alsterdal

NET UIT:

Ooit was Beckomberga het grootste psychiatrisch ziekenhuis van Europa. Nu zijn de sporen van het verleden gewist en worden er exclusieve woningen gebouwd in het oude park. Svante Levander is een van degenen die in de idylle gaan wonen, samen met zijn nieuwe liefde.
Onderweg naar huis vanaf de winkel wordt hij doodgestoken. Eva, zijn ex-vrouw, is hem die avond gevolgd en wordt opgepakt op verdenking van moord.
Slechts één persoon kan getuigenis afleggen over wat er is gebeurd, een buitenlandse vrouw die voor de winkel zat te bedelen, maar zij is spoorloos verdwenen.
Wanneer een paar jongens in de buurt van de plek van de moord de resten van menselijke lichamen vinden, ontstaat een angstgolf.
Het verleden blijkt dichterbij te zijn dan iemand kon vermoeden.

Draai je niet om is Tove Alsterdals vierde thriller. Ze wordt beschouwd als een van de beste Zweedse thrillerschrijfsters.

Tove Alsterdal (1960) is schrijfster en journaliste en schrijft teksten voor toneel, film en opera. Eerder schreef ze Vrouwen op het strand, dat wereldwijd lovend werd ontvangen, gevolgd door de grote hit Het stille graf. Haar recentste boek, Geef me je hand, werd uitgeroepen tot beste Zweedse misdaadroman van 2014. De boeken worden in zestien talen uitgegeven en zijn in meerdere landen genomineerd voor prijzen.