Titel: Oktober
Auteur: Søren Sveistrup
Uitgeverij: AW Bruna
Publiciteitsdatum: 2 oktober 2018
Recensie door Annenarie
Waardering: 4,5 kraaien
Zodra je begint met lezen weet je met dit boek dat het wel
goed zit. Het verhaal begint met een gruwelijke gebeurtenis uit het verleden,
een ijzingwekkende moordscène waarvan je de context niet meteen begrijpt maar
waarvan je al direct weet dat -ie enorme impact zal hebben.
Dan word je als lezer meegenomen in het nu: politica Rosa
Hartung keert , na een jaar verlof vanwege de verdwijning van haar 12 jarige
dochtertje, terug als minister van Sociale Zaken. En psychisch gestoorde man
heeft de moord op haar dochtertje bekend, maar de lichaam van het meisje is
nooit gevonden. De politie heeft het dossier gesloten.
Op de dag dat Hartung terugkeert in de politiek wordt een
jonge vrouw op brute wijze vermoord in haar huis in een buitenwijk van
Kopenhagen. Eén van haar handen is eraf gehakt. Twee rechercheurs (dame Thulin
en heer Hess) arriveren op de plaats delict en vinden een in elkaar gezet
kastanjepoppetje dat een sinister geheim met zich mee draagt.
Er wordt nog een vrouw vermoord. Het lijkt erop dat de
moordenaar nog niet klaar is met zijn missie.
Dit is zo’n heerlijk fijne thriller waarbij alles klopt. De
schrijver schrijft zo beeldend dat je het gevoel hebt alsof je in een spannende
film zit. Startend met de gruwelijke gebeurtenis in het verleden waarbij je
geen idee hebt wat de betekenis ervan is en in het nu er langzaam achterkomen
hoe het verhaal werkelijk zit en alle draadjes heel mooi bij elkaar komen.
Mooie personages van Thulin en Hess die bij toeval
noodgedwongen moeten samenwerken en er tijdens het verhaal achterkomen dat hun
kwaliteiten goed op elkaar af te stemmen zijn. Het verhaal zit goed in elkaar,
leest uitermate soepel en is moeilijk weg te leggen.
Die moordenaar zag ik bepaald niet aan komen en dat is ook
al top.
Voor lezers die houden van open einden of een enorme
cliffhanger waarmee het boek eindigt vinden het einde wellicht iets te rond,
iets te veel af. Deze thriller heeft een mooi gedoseerd gruwelijkheidsgehalte
(daar ben ik normaal gesproken niet zo
van, maar door het mooie en spannende plot kon ik daar deze keer wel over heen
stappen), een prachtige verhaallijn en heeft ook wel iets van een feel
good-tintje aan het einde. Zo’n verhaal dat mooi af is én waarbij je de
schrijver wel even een berichtje zou willen sturen om snel een vervolg te
schrijven met dit rechercheurs duo in de hoofdrollen. Het smaakt echt naar
meer.
Dit boek leent zich overigens ook prima voor een mooie film
of Netflex serie!
4,5 kraai
Geen opmerkingen:
Een reactie posten