Het geluk lacht Jef Dekker, een advocaat bij een klein kantoor, toe. Zijn vrouw Eva is zwanger van hun eerste kind en ze verhuizen van Amsterdam naar een prachtige villa in een nieuwbouwwijk in Lelystad. Als Jef de strafzaak onderhanden krijgt van de nietsontziende crimineel Herman H. krijgt zijn leven een heel andere wending. De zaak slokt hem volledig op en hij is blij dat zijn vrouw een hechte vriendschap opbouwt met hun buurvrouw Ellen. Echter, niets is wat het lijkt. Zijn de motieven van Ellen van puur vriendschappelijke aard of is zij betrokken bij een vooropgezet plan? De verkeerde keuzes van Jef resulteren in een dodelijk kat-en-muisspel die het leven van zijn vrouw en pasgeboren dochter op het spel zet.
Wendy:
Een confrontatie wordt dan min of meer afgekapt en in een volgend hoofdstuk als samenvatting in een gedachtegang verwerkt. Dat vind ik persoonlijk jammer. Het levensverhaal van Herman H. is dusdanig goed beschreven dat ik in eerste instantie echt medelijden met hem had. Hij heeft het niet gemakkelijk gehad in zijn jeugd. Het is duidelijk dat die periode van grote invloed is geweest op zijn verdere ontwikkeling en levenspad.
De spanning loopt goed op. Het boek is dusdanig geschreven dat ik als lezer zelf ook even ging twijfelen over wie wel te vertrouwen is en wie niet. Verassende wendingen in het verhaal houden het spannend tot het einde. Mooi om te lezen hoe Eva’s moederinstinct haar laat groeien doorheen het boek en haar de kracht geeft om te blijven vechten voor haar kindje.
De Plicht is een realistisch boek. Het laat zien hoeveel macht de grootste criminelen hebben ook al zitten ze achter slot en grendel. Ook blijkt maar weer hoe beïnvloedbaar mensen kunnen zijn zodra er geld in het spel komt. Ik heb dit boek met plezier gelezen. Ik hoop dat er nog meer thrillers in jouw pen zitten Karin!
De Plicht krijgt van mij 3,5 ster.
Anita:
Wires crossed (Draadjes in de knoop)
Wat bindt Jef en Eva Dekker, Stefan en Ellen Wachters,
Herman H.? ‘De plicht’ trekt zich langzaam op gang. De plot zit goed in elkaar.
Altijd blijft het verhaal realistisch en geloofwaardig. Karin Thomas’ pen is
heel vlot.
De tijdlijn, hoewel een tijdlang geschakeld wordt tussen
heden en verleden, functioneert perfect. De auteur observeert door de ogen van
Eva hoe het intrige zich ontvouwt. Vrij vlug rijgen de vreemde voorvallen zich
aan elkaar. Er ‘schuurt’ nogal wat in de plot! Het wantrouwen groeit gestaag.
Eva heeft grote moeite om de tekens te interpreteren, iets waar ze dan eerst
ook faliekant in mislukt. Het gevoel van steeds erger onheil gaat crescendo,
gevoed door de beschrijving van beelden die zich op je netvlies branden. Naar
de ontknoping toe wordt het boek heel spannend.
‘De plicht’ lezen is een zaak van trial and error. Niets is
wat het lijkt! Wat houdt die fameuze verplichting nu juist in? Karin Thomas
heeft er een handje van weg om je een bepaalde richting uit te duwen om de
ingeslagen piste dan na een tijdje volledig op te blazen. Van een mindfuck
gesproken! Een prima thriller, ‘De plicht’!
4 kraaien
Jolanda:
Voor mij is dit boek een eerste kennismaking met deze
auteur.
Wat mij direct opviel was dat Karin Thomas een prettige en vlotte schrijfstijl heeft. Het boek leest vlot en het taalgebruik is aangenaam.
In het eerste deel van het boek word je al snel het verhaal
ingetrokken. Er worden flink wat rookgordijnen opgetrokken en na zo’n 50
pagina’s heb je al de eerste plotwending te pakken, en het zal de laatste niet
zijn. Het spoort absoluut aan tot doorlezen en daarin word je als lezer niet
teleurgesteld. Tot het einde aan toe gebeuren er dingen die ik echt niet had
kunnen voorspellen. Nu ja, daar deed ik keer op keer wel een poging toe, maar
blijkbaar was ik telkens toch op het verkeerde been gezet. Sommige dingen vond
ik wat onrealistisch overkomen. Grote sommen van geld die onopgemerkt van
eigenaar wisselden, een baby van een paar weken oud die bij de oppas wordt
achtergelaten, paniekaanvallen die ik zelf gevoeld zou hebben maar waar de
personages blijkbaar minder last van bleken te hebben. Maar zo blijkt maar weer
uit de arrestatie van advocate Inez Weski pasgeleden: in het echte leven zijn
de dingen soms nog veel gekker. Dit boek heeft me geregeld aan deze zaak doen
denken. Het lijkt wel of Karin Thomas een vooruitziende blik heeft gehad.
Ook ergerde ik me wel behoorlijk aan het naïeve karakter van
personage Eva. Gelukkig bleek ze aan het einde toch wat doortastender dan ik
had verwacht. Ergernis aan een personage hoeft niet persé een slecht teken te
zijn, want de personages zijn stuk voor stuk best goed uitgewerkt. En ondanks
dat ik persoonlijk niet zo houd van verhalen die vanuit de ik-vorm geschreven
zijn, geven de delen van het verhaal waarbij Karin Thomas dit perspectief
gebruikt juist een stukje afwisseling die heel prettig is.
Ik heb dit boek dan ook met plezier gelezen en ben erg benieuwd
naar nieuwe (psychologische) thrillers van deze auteur.
3,5 kraaien
Jantsje:
Het is mijn eerste boek van deze auteur en ik was erg
nieuwsgierig hoe zij schrijft.
Het boek begint met een spannende proloog van iemand die personen in zijn huis hoort binnen komen. Al lezende verwachtte ik een andere uitkomst van deze proloog. Dat vond ik op zich al leuk dus zo begon het boek al goed voor mij.
Ik leerde alle personages goed kennen door de rustige start,
en door de goed uitgewerkte karakters. Neem nu Herman Hobbema, de grootste
crimineel. De hoofdstukken van Hobbema wisselen zich af van tegenwoordige tijd
naar verleden tijd. Daarin lees je hoe hij is geworden zoals hij is. Vanaf
klein jochie werd hij al geconfronteerd met seks, drugs, en criminaliteit. Ik
had ondanks dat hij verschrikkelijke dingen deed medelijden met wat de jonge
Herman allemaal moest doormaken. En enigszins begrijp ik wel dat hij daardoor
zo hard is geworden.
Ook bij de hoofdpersoon Eva heb ik gemengde gevoelens. Ik
vroeg mij af waarom ze niet meer achter haar baby aanging. Ik voelde haar
radeloosheid en machteloosheid en verderop in het verhaal ging ze eindelijk tot
actie over.
Over buurvrouw Ellen had ik een raar onderbuikgevoel, waarom bemoeide zij zich zo met Eva. Of wilde ze gewoon een goede vriendin zijn?
Karin Thomas heeft een hele levendige en vlotte schrijfstijl waardoor je echt in het verhaal zit en je het verhaal het liefst in één keer uit wilt lezen. Je word steeds heen en weer geslingerd tussen de verschillende mogelijke scenario’s, het lukt de auteur om je steeds weer op het verkeerde been te zetten. Aan het eind van het verhaal kwam alles samen en had ik bij sommigen de gedachte ‘Dus toch’.
Ik vind het daarom 4,5 kraai waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten