Interview met Eva Nagelkerke

 

‘Niet mijn droom’, uitgegeven door de Crime Compagnie, is de meest recente thriller van Eva Nagelkerke. Eva Nagelkerke is pseudoniem voor Alexandra en Victoria Nagelkerke. De zussen zijn niet aan hun proefstuk toe. ‘Stille wateren’ en ‘De perfecte engel’ zijn twee eerdere thrillers. In het verleden brachten ze reeds boeken uit onder de naam van Eva Monté. Lonkte de mooie cover van ‘Niet mijn droom’ ook al naar jou? Naar ons Thrillerlezers! wel!  Meer hadden we niet nodig om contact op te nemen met de auteurs en hen een aantal vragen voor te leggen!

Dag Alexandra en Victoria

•  ‘Niet mijn droom’ ligt vanop het boekenschap verleidelijk te knipogen naar de lezer.  Wat een mooie uitvoering van jullie meest recente boek!  Jullie zijn vermoedelijk niet een klein beetje trots?

We zijn er ontzettend gelukkig mee! Je verheugt je er natuurlijk altijd op om je nieuwe boek in handen te hebben en deze keer keken we er extra naar uit. Helemaal toen we hoorden dat er nog iets speciaals met het boek gedaan zou worden… . Het is prachtig.

•   Hebben jullie hier een stem in gehad?

We hadden wat ideeën gegeven, met zeewier enzo, en toen kwam deze prachtige, oogverblindende kwal uit het brein van Margo Togni tevoorschijn. We waren meteen helemaal betoverd en Ilse en Manon van de Crime Compagnie vielen er gelukkig ook voor als een blok.

•  Jullie zijn twee schrijvende zussen.  Hoe is dat ooit voor jullie begonnen?

Alweer meer dan tien jaar geleden dronken we samen een glaasje wijn na de zomer. We hadden het over de boeken die we in de vakantie hadden gelezen. Allebei lezen we eigenlijk nooit thrillers, maar toevallig hadden we er nu allebei wel een gelezen en nog dezelfde ook! (We zeggen niet welke!) Lang verhaal kort, we kregen ter plekke een idee voor een ontzettend leuke en op dat moment actuele thriller. Moeilijk voor te stellen nu, maar in die tijd raakten mensen die hun woning wilden verkopen hun huis aan de straatstenen niet kwijt. Het was alsof het deksel van de put ging… we stroomden over van de ideeën over de personages en de plot. In de dagen erna belden we elkaar zelfs onder het koken nog op als ons weer iets nieuws te binnen schoot. Zo schreven we Te Koop, en vanaf dat moment waren we niet meer alleen verslaafd aan lezen, maar ook aan schrijven.

•  Zijn jullie fulltime-schrijfsters?  Hoe ziet een ‘werkdag’ er voor jullie uit?

We doen er allebei nog wel iets bij, maar de meeste tijd besteden we aan schrijven. Vaak schrijven we samen met de laptops tegenover elkaar, maar sinds corona ook vaak samen online. Via Skype en googledocs werken we eigenlijk heel efficiënt. Dat hadden we nooit kunnen bedenken, want we zijn allebei best… afleidbaar, zeg maar ;-). Soms gaan we eerst in het bos wandelen, maar meestal starten we eind van de ochtend met schrijven. Dan kijken we eerst even op Nu.nl hoe de echte wereld erbij staat en dan trekken we ons terug in ons verhaal. Tussendoor een lekkere lunch, want schrijven kost energie ;-)

•  Twee schrijfsters, één verhaal.  Het valt in ieder geval niet op te maken uit jullie boeken dat jullie met twee schrijven!  Verloopt het samen schrijven altijd van een leien dakje? 

Het antwoord daarop is simpel: ja. Bij elk boek komen we natuurlijk dingen tegen in het verhaal waarbij we denken: ojeee, hoe moeten we dit probleem oplossen, maar we komen er altijd samen uit. Zonder ruzie.

•  Twee auteurs, twee meningen, toch?  Of zijn jullie het wat de grote lijnen betreft, altijd eens met elkaar?  Wat is het meest uitdagend aan samen schrijven?

We hebben zeker allebei een mening, en natuurlijk ook allebei een eigen gevoelsleven, we zijn geen Siamese tweeling! Samen kunnen we soms lang denken over hoe we iets precies willen verwoorden. Maar juist dat samen graven en spitten maakt het zo leuk!

•  In ‘Niet mijn droom’ ontwikkelt de thriller zich vanuit het standpunt van twee vrouwen: Kim en Rosalía.  Namen jullie elk een personage voor jullie rekening?

Nee, we schrijven alles samen. Dus ook de twee vrouwen zijn personages die we samen hebben vormgegeven. We vonden het interessant om een ander gezin tegenover het stel op de zeilboot te zetten. Dromen van vrijheid betekent voor de twee verschillende gezinnen iets heel anders. De vrouwen komen allebei in de overlevingsstand en moeten heel ver gaan om te beschermen wat hen dierbaar is.

•  Het valt op dat zowel in ‘Stille wateren’, ‘De perfecte engel’ en nu ook in ‘Niet mijn droom’ de hoofdrollen naar vrouwelijke personages gaan.  Waarom kiezen jullie telkens voor een vrouwelijk hoofdpersonage?

Dat gaat eigenlijk vanzelf… Misschien omdat we zelf vrouwen zijn? Write what you know.

•  Net zoals in bv. ‘De perfecte engel’ heeft een kind, Peru in ‘Niet mijn droom’, een belangrijk aandeel in het verloop van de plot. Toeval?

De stem van een kind in een verhaal is heel interessant omdat ze anders denken en kijken naar situaties. Bovendien zijn ze afhankelijk van de keuzes die volwassenen voor hen maken, goed of slecht. Daar moeten ze het mee doen en te zien hoe ze daar vanuit hun onrijpe brein en gevoel mee omgaan vinden we fascinerend. We vinden de stem van een kind ook niet ondergeschikt aan die van volwassenen. Het is een beleving op een ander level, nog niet beïnvloed door jarenlange maatschappelijke verwachtingen en volwassen hormonen. Bo (5) uit de Perfecte Engel onderging het allemaal gelaten, die was nog weerlozer dan Peru (8) uit ‘Niet mijn droom’ die al de kracht had om gewoon bij wildvreemde mensen aan boord te gaan met het verzoek haar terug te brengen naar haar echte leven in Bussum.

•  Zouden jullie ook een boek met een man in de hoofdrol kunnen schrijven?  Waarom (niet)

Een heel boek met alleen een man in de hoofdrol, trekt ons niet zo, maar we hebben wel vaak mannelijke perspectieven in onze verhalen. De verhouding tussen mannen en vrouwen, dát is wat we interessant vinden.

•  Hoe zien jullie zelf het aandeel van zowel kapitein Rutger en Raoύl in het plot én in het verhaal van de dames?

Zoals in al onze boeken leggen we de vinger op de zere plekken in de onderlinge verhoudingen. Wel kunnen we zeggen dat beide dames een behoorlijke prijs betalen voor de initiatieven/overlevingsstrategie/egotrips van de mannen.

•  Met welk personage in het boek hebben jullie het meest voeling? 

Het is moeilijk aan te geven met wie we het meest meeleven zonder het verhaal weg te geven. Spoileralert  ;) Laten we het daarom maar houden op Rosalía en Peru.

•  In ‘Niet mijn droom’ dromen de personages elk van hun ideale toekomst. Welke droom van welk personage raakt jullie het meest?

Die van Rosalia: een plek waar je kinderen veilig zijn.

•  Rutger realiseert zijn droom: een zeilreis gedurende zes maanden in de Caraïben.  Vanwaar de idee van een zeilreis? 

Een artikel in de krant van een aantal jaren geleden over een ouder echtpaar dat niet meer terugkwam van zo’n droomreis. Het interview met hun volwassen kinderen die zich nog steeds afvroegen wat er gebeurd was, triggerde ons. 

•  Zijn jullie zelf zeilers? 

Alexandra wel, maar dan alleen op de Loosdrechtse Plassen en Friese Meren.

Lokt een reis op zee in de Caraïben?

Nee, helemaal totaal absoluut niet! En zeker niet na het schrijven van ‘Niet mijn droom’. We hebben als onderdeel van onze research een drankovergoten avond met een ervaren zeezeiler doorgebracht op zijn boot. Die man vertelde ons verhalen… . Je moet een soort doodsverachting hebben om ‘naar de overkant’ te zeilen… en die hebben we niet.

•  Hebben jullie zo’n droom waarvoor jullie alles on hold zouden willen of kunnen zetten?

Heel saai, maar nee. 

•  Wat zou voor jullie absoluut ‘niet jullie droom’ zijn?

Heel veel… . Alles waar grote insecten, slangen, giftige spinnen, tropische hitte of ijzige koude bij komen kijken laten we graag aan ons voorbij gaan. Veel fijner om thuis je eigen droomwereld te creëren waarin je zelf de regie hebt over de nachtmerries die je tot leven brengt.

•  Dromen jullie ondertussen al van jullie volgende thriller of zijn de plannen al het stadium van de droom voorbij en kunnen jullie hier reeds wat nieuws delen?

We hebben al een heel fijn idee voor een nieuwe thriller, maar die moet nog even wachten. Eerst komt er een andere droom uit. Binnenkort beginnen we aan een historische roman. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan, ook dat wordt een pageturner.

Een historische roman én een thriller, grote plannen en dus inspiratie te over! 

Alexandra en Victoria, bedankt om tijd te maken voor Thrillerlezers!

Heel graag gedaan!

Dat de Thrillerlezers nog lang van jullie boeken mogen genieten!

Dat vinden wij natuurlijk geweldig om te horen.

Anita voor Thrillerlezers!