Interview met Nathalie Pagie

 

In 2013 debuteerde Nathalie Pagie met ‘De toneelclub’. Sindsdien neemt ze de lezer overal mee naartoe: met journalisten Tara en Diego naar warme en zonnige bestemmingen zoals Aruba, Andalusië, Mexico en Hawaï terwijl oa ‘IJsengel’, ‘Noordkaap’ en ‘Helsinki’ zich afspelen in koudere en meer noordelijk gelegen oorden. Een nominatie en meerdere prijzen bewijzen dat haar werk zeer gesmaakt wordt door de lezer. En nu is er haar nieuwe boek ‘Vuurduivel’. Een prima gelegenheid om aan Nathalie een aantal vraagjes te stellen.

 

Dag Nathalie! Fijn dat je even tijd maakt voor Thrillerlezers!.

•  Zou je je even kort willen voorstellen?

Ik ben schrijver van thrillers en scenario’s, vrouw van Martijn, moeder van Amber (15) en Matz (11), Brabander in hart en nieren en ik hou van lekker eten, boksen, drummen en sinds kort van openwaterzwemmen.

 

•  Sinds 2013 verschijnt met regelmaat een nieuw boek van jou.  Schrijven lijkt jou heel gemakkelijk af te gaan of lijkt dat alleen maar zo?

Ik vind het het leukste wat er is en dan gaat het inderdaad makkelijk. Meestal. Het schrijven van een boek vergelijk ik met een zwangerschap, na circa negen maanden ligt er weer een nieuw verhaal. Het helpt dat ik veel fantasie heb en genoeg discipline om elke dag in mijn schrijfhuisje in de tuin te gaan zitten schrijven.

 

•  Wie of wat kan jou inspireren tot het schrijven van een verhaal?

Vaak begint het voor mij met een locatie. In elk boek kies ik een ander land als setting. Daar ben ik geweest of ik ga er speciaal heen. Ik snuif de sfeer op en verwerk die in het boek. Het verhaal zelf zuig ik uit mijn duim. Het vonkje daarvoor kan van alles zijn, een persoon, een fragment uit een film of serie, een krantenbericht…

 

•  In jouw boeken reist de lezer naar de verste uithoeken van de wereld, van het koude noorden naar het hete zuiden. Zoals je hierboven aangeeft begint een boek dus dikwijls met de keuze van een bestemming.  Seizoen, klimaat zijn ook van invloed?

Het is een combinatie van een bestemming en een thema. In IJsengel bijvoorbeeld, wilde ik iets met Zweden in de winter en met een ontvoering. Dan ga ik nadenken. Waar precies speelt dit verhaal zich af? Wie wordt er ontvoerd en wie is de dader? Waarom zou iemand zoiets doen? En welke stappen zet je dan? Stukje bij beetje ontstaat het verhaal, dat ik als een puzzel door elkaar gooi.

 

•  Hoe voelt het om te reizen vanachter jouw computer of jouw schrijftafel?

Vaak heerlijk, dan vergeet ik de tijd. Soms heb ik te veel andere dingen aan mijn hoofd om lekker in de flow te komen. Ik denk dat dit voor iedere schrijver geldt. Het is de kunst je niet te laten ontmoedigen als het even niet gaat. Morgen weer een dag.

 

•  Al die locaties verraden dus meteen al of niet gerealiseerde reisdromen van jou?

Reisdromen genoeg! Ik wil graag nog naar IJsland en Zuid-Amerika. En Nieuw Zeeland en Australië verdienen minstens een tweede bezoek.

 

•  Kies je zelf eerder voor een koude of een warme bestemming en waarom?

Beide, maar liever niet te heet, want dan kom ik tot niks. Ik heb een tijdje in Canada gestudeerd. Toen ik aankwam was het lekker zonnig, toen ik vertrok min twintig graden. Dikke pakken sneeuw. Heerlijk!

 

•  Wie of wat gaf de aanleiding tot het schrijven van ‘Vuurduivel’?

Dat waren een aantal dingen. Ik had zin in een lekker actieverhaal met stoere mannen. Dat bracht me op het idee van een team brandweermannen. Daarnaast wilde ik Australië als setting gebruiken. Sowieso al een heet land, ideaal voor een verhaal over vuur. Je kunt je als lezer meteen voorstellen hoe heet dat wel niet moet zijn. Natuurlijk speelde de actualiteit ook mee: bos- en natuurbranden teisteren de wereld, je ziet het vaak in het nieuws. Uit die cocktail aan gegevens is Vuurduivel geboren.

 

•  Hoe begin je aan een verhaal dat speelt in Australië? Plaatsen die voorkomen in het boek heb je zelf ook bezocht? 

Twintig jaar geleden heb ik er zeven weken gebackpackt met een vriendin. Die rondreis heeft veel indruk gemaakt: ik weet nog hoe het was, hoe het voelde. Die onmetelijke ruimte in de outback, dat oranje zand, de hitte, de relaxte mensen. Alsof ik in het decor van ‘Flying Doctors’ rondliep, die serie keek ik vroeger graag. Bijna alle locaties die in het boek voorkomen heb ik zelf gezien, maar natuurlijk vul ik ook veel in vanuit mijn fantasie.

 

• Terwijl de plot vordert, heb je ook aandacht voor problemen zoals klimaatverandering dat heel aanwezig is in ‘Vuurduivel’. De toestand van de planeet ligt ook jou nauw aan het hart?

Natuurlijk, maar dat is niet mijn belangrijkste reden om dit verhaal te schrijven. Ik wil geen moraal opdringen. Ik bied vermaak, leesplezier, met een goed, spannend en geloofwaardig verhaal.

 

•  Met het personage van Emily breng je ook de invloed van klimaatverandering op de menselijke gezondheid onder de aandacht. Niet echt hoopgevend voor onze toekomst, toch?

Nee, maar als je een luchtig feelgood-boek wil lezen, moet je niet bij mij zijn 😊 Ik schrijf over moordenaars, brandstichters en andere criminelen, dat is per definitie niet hoopgevend.

 

•  Evengoed breng je de ongelijke behandeling van de inheemse bevolking ter sprake. Omdat het nu eenmaal deel uitmaakt van de geschiedenis van het land?

Inderdaad. In een verhaal over Australië kun je daar niet omheen, vind ik. Personage Doug representeert de Aboriginal community. Via hem kon ik meer vertellen over Australië, het is er een rijker verhaal van geworden.  

 

•  Ben je bekend met de Australische cultuur?  Je kent zelfs een Australisch kinderliedje?

Gelukkig is ook veel online te vinden. Al doe ik mijn research natuurlijk het liefst ter plekke. Over research gesproken: hoofdpersoon Jake is een bluspiloot, hij kan vliegen en blussen, twee dingen waar ik niet veel over wist. Daarom hebben een brandweerman én een gezagvoerder van KLM mijn verhaal meegelezen en gecheckt. Dankzij deze hulp is Jake nog levensechter geworden.  

 

•  Jake is een personage dat van bij de start sympathie oproept.  Wat maakt hem volgens jou zo sympathiek?

Je leeft met hem mee, omdat hij een groot verdriet heeft meegemaakt. Je gunt hem dat hij erbovenop komt en dat hij zijn leven met zijn zoontje weer kan oppakken. Hij is – met zijn goede en minder goede eigenschappen een echt mens – de good guy in dit verhaal, en staat tegenover een wel hele slechte bad guy.

 

•  Jouw personages zijn ook niet te beroerd om het donkerste hoekje van hun ziel te tonen aan de lezer. Want dat hoort bij het leven?

Niemand is alleen maar goed of alleen maar slecht. We hebben allemaal onze (eigen)aardigheden. We roddelen, liegen en bedriegen wat af, al is het vaak onschuldig en niet per se verkeerd bedoeld. In mijn personages vergroot ik deze menselijke eigenschappen uit, zodat ze interessante karakters worden voor een spannend verhaal.

 

•  Zoveel boeken, zoveel personages. Groeien jouw hoofdpersonages organisch binnen de setting waarin ze tot leven komen of staat hun karakter reeds op punt bij aanvang van het verhaal?

Ze groeien allemaal, het zijn ‘round characters’ die vallen, opstaan, lessen leren en zich ontwikkelen, net als echte mensen. Dat maakt ze geloofwaardig. En dat maakt dat je jezelf als lezer in hen herkent, dat je met ze meeleeft.

 

•  Los van de locaties lijkt familie een vast ingrediënt in jouw verhalen.  In ‘Vuurduivel’ is het heel uitgesproken. Het is een gegeven dat je telkens heel bewust verwerkt in het verhaal en dat je belangrijk vindt?

Hier heb ik nooit bewust bij stilgestaan, maar ik denk dat je gelijk hebt: familiebanden zijn een fijn gegeven om mee te werken. Als het leven van je broer, zus, zoon, dochter op het spel staat, zet je alles op alles om hem of haar te redden. Dat hoef je niet uit te leggen, dat snapt iedereen. Ik denk dat het daarom een dankbaar gegeven is om mee te werken, het is direct invoelbaar.

 

•  Lief, verdrietig, hard, ontroerend, reuzespannend, …, leef je telkens mee op de golven van het verhaal?  Jij ervaart die emotie ook op het moment dat je ze beschrijft?

Ik ben de puppetmaster, maar leef tegelijk ook erg met mijn personages mee. Ze moeten door de diepste dalen, voordat ze hun doel (deels) bereiken. Als het ze te gemakkelijk afgaat, heb je geen verhaal, of een heel saai verhaal en dat wil niemand. Ik ervaar zeker emotie, maar dat belet me niet om de duimschroeven flink aan te draaien. Als de problemen eindelijk zijn opgelost, de queeste tot een einde komt, pink ik soms een traantje weg.

 

•  De bestemming ligt dan wel vast op het moment dat het verhaal begint, geldt dat ook voor de ontwikkeling van de plot?

Deels. Sommige dingen staan vooraf vast, andere ontstaan gaandeweg. Dat is het leukste, dat je als schrijver verrast wordt door je personages. Zo verras ik mezelf en moet ik plots roeien met de riemen die me door de personages worden aangereikt.

 

•  Stel dat ‘Vuurduivel’ zou verfilmd worden, wie zou je dan kiezen voor de rol van Jake, Ollie en de vuurduivel?

Dit is een lastig verhaal om te verfilmen vanwege de hoeveelheid vuur. Dat maakt het erg prijzig. Maar stel dat het kan dan zie ik een jonge Tom Cruise Jake wel spelen. Of Matt Damon uit de Bourne-films, of die sexy Taylor Kinney (brandweerman Kelly Severide uit Chicago Fire).

 

•  Je moet verplicht één van jouw zelf geschreven verhalen aan den lijve beleven. Welk boek zou je kiezen of welk verhaal is jou het meest op het lijf geschreven?

Leuke vraag! Dan denk ik aan HELSINKI, over een vrouwelijke rechercheur die op het spoor komt van een seriemoordenaar. Ik zou misschien best een goede speurder zijn. Bovendien is ze een einzelgänger en zo zie ik mezelf ook. Laat mij mijn gang maar gaan, dan functioneer ik het beste.

 

•  Welk boek van jou zou je aan een lezer die nog nooit iets van jou las aanraden om mee te beginnen?

IJsengel. Spannend en toegankelijk en hij smaakt naar meer.

 

•  De wereld is een immens groot decor. Welke bestemmingen zou je in jouw boeken nog willen aandoen?

Wales, Schotland, Ierland, IJsland, Argentinië, Noord-Amerika en wie weet wat daar nog bij komt. De lijst is eindeloos.

 

•  De serie Linders en Martinez telt ondertussen 4 delen. Komen er nog avonturen van het duo?

 Zeker. Ik heb al vaker gezegd dat deel 5 er aankomt en steeds kruipen andere verhalen voor. Toch denk ik dat het nu niet heel lang meer duurt… die twee zijn nog niet klaar.

 

•  Tot slot:  je bent waarschijnlijk al volop in een nieuwe thriller gedoken? Kan je al onthullen waar de actie zal plaatsvinden?  Wordt het deze keer weer tijd om muts en handschoenen klaar te nemen?

Eerst Vuurduivel maar eens goed lanceren! Daarnaast ben ik met verschillende filmprojecten bezig, wat ook erg leuk is. Maar natuurlijk, een nieuw boek is ook weer in de maak. Een muts opzetten bij het lezen zal niet nodig zijn, een paraplu misschien wel. Wordt vervolgd!

 

Nathalie, dank je wel voor de tijd die je wou vrijmaken voor Thrillerlezers!!  ‘Vuurduivel’ gaat ongetwijfeld knallen in de boekhandels.  Ik heb alvast een paraplu klaargezet, kwestie van voorbereid te zijn op wat volgt! 😊

Anita voor Thrillerlezers!