Stikdonker, geschreven door Kim Faber & Janni Pedersen

 

Stikdonker is het 3^e boek uit de Scandinavische serie over Martin Juncker en Signe Kristianson.De eerdere delen zijn Winterland en Hoogzomer. Je kunt ze apart van elkaar lezen maar dan mis je wel de rode draad door het leven van Juncker en Signe. Daarom raad ik aan om ze op volgorde te lezen.

Het is wel zo dat ik het lastig vond om het eerste boek te volgen door moeilijke namen en plaatsnamen, maar dat maakte deel 2 en deel 3 helemaal goed.
Je kent dan ook de hoofdpersonen beter, hun karakters, wat ze denken en hoe ze reageren.
De schrijfstijl van Winterland vond ik ook vrij stijf en bot, maar dit boek Stikdonker, is veel soepeler en losser geschreven waardoor het makkelijker te volgen is.
En je leert na een tijdje de schrijfstijl van de auteur kennen, dat helpt ook mee.

 Na zijn tijd in Sandstek, waar hij heen was verbannen, gaat inspecteur Martin Juncker terug naar Kopenhagen. Hij krijgt een nieuwe moordzaak waarbij er jonge vrouwen worden gewurgd.  Zijn collega Signe Kristianson doet onderzoek naar een neonazi tijdens een politieke actie. Als blijkt dat de zaken een link hebben met elkaar gaan ze samenwerken om de moorden op te lossen.

Stikdonker leest erg gemakkelijk, ondanks de soms wat moeilijk te onthouden namen.
Het is een spannend, goed opgebouwd verhaal met een goed onderbouwde ontknoping. De auteur werkt echt naar de ontknoping toe, want het duurde vrij lang voor ik doorhad hoe het zat.
Knap dat de auteur mij zo op het verkeerde been zette. Ik dacht de hele tijd dat iemand anders verantwoordelijk was voor de moorden.
De personages zijn goed uitgewerkt en goed beschreven zodat je ze goed leert kennen.

Er zijn in dit boek ook veel onderwerpen  die tegenwoordig aan de orde zijn: 

Het filmen van moorden met een mobiele telefoon.

Het onderwerp eerwraak.
In dit boek wordt ook duidelijk beschreven wat eerwraak inhoudt.
Ikzelf snap niet dat ze een kind of zus kunnen vermoorden alleen omdat ze niet met de man die haar familie heeft uitgekozen wil trouwen. Ik ben niet in zo’n cultuur opgegroeid dus misschien snap ik het daardoor niet. Het lijkt me vreselijk voor zo’n meisje om op de vlucht te moeten voor je familie.
Ik had medelijden met Jamila/Eva en voelde haar angst toen ze moest vluchten voor haar familie.

In het boek komt nog een onderwerp aan de orde waar je tegenwoordig veel over hoort.
Aanrandingen en verkrachtingen al dan niet in de werkomgeving.
Ik begrijp waarom Signe Troels niet aangegeven heeft. Het is zijn woord tegen het hare.
Als zij geweten had dat er meer vrouwen het slachtoffer van hem waren stonden ze sterker.
Nu had ze kans dat ze haar niet zouden geloven. Ik vind het knap dat ze nog met hem werkte. Ik weet niet of ik dat had gekund.
Dit verhaal hoorde echt thuis in de tegenwoordige me-too categorie.

Het is een goed geschreven politiethriller, en ik vond het een goed vervolg op ‘Winterland’ en ‘Hoogzomer’.
Ik heb echt genoten van het boek Stikdonker.
Het was moeilijk om het aan de kant te leggen wanneer ik wat anders moest doen, want ik wilde doorlezen.

Omdat de onderwerpen zo indrukwekkend modern waren en het verhaal me bleef boeien, en niet te vergeten de verrassende ontknoping  geef ik het 4,5 kraaien.

 

Jantsje