In mei 2022 bracht Darline Degheldere onder de vleugels van Hamley Books haar tweede psychologische thriller op de boekenmarkt. Met haar eerste boek ‘Het herschreven verleden’ haalde ze de top vijf in de allereerste Fintro Prijs voor spannende boeken. Het jaar daarop werd ze met ‘De vijfde kamer’ opnieuw genomineerd voor de tweede editie van diezelfde prijs. Het begin van een mooi verhaal?
Dag Darline
Fijn dat ik jou
voor Thrillerlezers! wat vragen mag stellen!
• Zou je jezelf even kort willen voorstellen
aan de lezers?
In het
kort: gehuwd, 2 dochters, 3 kleinkinderen (4de op komst). Volgens
jaar word ik 60. Momenteel nog fulltime actief in de financiële wereld.
• Wie of wat motiveerde jou om te beginnen
schrijven?
Sinds mijn 8 jaar lees ik boeken. Enkel ’s avonds bij het slapen gaan, of
op vakantie.
Ik heb altijd over het leven van schrijvers gefantaseerd: hoe zij zich
opsluiten in een zolderkamertje, met een thermos thee (of koffie) om zich daar
in hun fantasiewereld onder te dompelen. Maar, ik heb nooit gedacht, noch
verwacht dat zoiets ook in mij zat. Tot ik op vakantie was met mijn dochter. Zij
moedigde me aan. ‘Schrijf dan een kortverhaal.’ En dat was de aanzet, het
kortverhaal is een boek geworden.
• Schrijf je dagelijks? Heb je een vaste routine?
Nee. Dagelijks is niet mogelijk. Vooral in het weekend en op vakantie.
• Geef eens een beeld van jou als
schrijfster? Schrijf je ’s ochtends, ’s
avonds, ’s nachts?
Haha, ’s nachts, nee. Ik ben geen avond/nachtmens, nooit geweest. Ik heb er
zelf nog niet bij stilgestaan maar nu me die vraag wordt gesteld… tja, ik
schrijf eigenlijk meestal tussen 14 en 18u30.
Ben je
het type dat moet met rust gelaten worden of toets je jouw ideeën aan de
aanwezigen rondom jou?
Ja, absoluut, rust. Er mag niemand rond me aanwezig zijn.
Zonder
je jezelf af of schrijf je liefst in een kamer waar wel wat gebeurt?
Omdat mijn man golfer is, is hij meestal niet thuis wanneer ik schrijf.
Moest dat wel het geval zijn, dan zou ik me afzonderen.
Speelt
er muziek op de achtergrond (welke?)
De radio gaat af en dat is heel bijzonder, want de radio staat normaal heel
de dag aan. Ik studeerde vroeger met de radio op de achtergrond. Ik strijk voor
de tv. Ik fiets met oortjes (spotify) Ik heb geen stilte nodig bij de dingen die
ik doe... behalve tijdens het schrijven.
Of
luister je enkel naar de verteller in jouw hoofd?
Dat heb je mooi verwoord. Inderdaad, ik wil me afzonderen van alles en
iedereen om me te laten onderdompelen in een verhaal waarvan ik dikwijls het
begin en/of einde ken en waaromheen een hele vertelling gesponnen moet worden.
• Is schrijven voor jou een ontspannende
uitlaadklep of een kwestie van bloed, zweet en tranen laten?
Ontspannend is hier het juiste woord. Schrijven is een moment waarop ik
alles achter me laat.
• ‘Blanco’ is
jouw tweede thriller in samenwerking met Hamley Books. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen?
Bij ‘Het
herschreven verleden’, mijn eerste creatie, vroeg ik me af op dat een
volwaardig boek was. En dan plots kwam daar de wedstrijd van Fintro. Die heb ik
niet gewonnen, maar een nominatie was voor mij voldoende om van het manuscript
een boek te laten drukken, het uit te geven in eigen beheer én met mijn volgend
manuscript terug deel te nemen aan de 2de editie van de wedstrijd.
De tweede nominatie sterkte me erin een uitgever te zoeken. Heel toevallig werd
ik uitgenodigd voor een boekpresentatie van Belinda Aebi. Daar ben ik naartoe gegaan
met in het achterhoofd de hoop om haar uitgever te spreken. Sandra Vets, van
Hamley Books, vroeg me haar het manuscript te bezorgen. Iets later kreeg ik
telefoon dat ze het boek wilde uitgeven 😊
Hij lag ook in de Carrefour, daar heb ik hem het eerst gespot. Ik kreeg ook
foto’s opgestuurd van vrienden die hem in Standaard boekhandels hadden gezien.
In bepaalde vestigingen lag hij gewoon tussen andere grote schrijvers. Ik kan
je zeggen dat je dan uit pure fierheid wel een paar centimeters groeit. 😉
• ‘Blanco’ is jouw tweede thriller. Je kiest ook met dit boek voor het
psychologische genre. Waarom kies je
voor dit genre?
Interessante vraag. Misschien omdat ik te weinig kaas gegeten heb van hoe
het eraan toegaat op andere domeinen (werking van misdaadpolitie,
drugskwesties, geschiedenistoestanden…)
In de psyche van de mens is veel mogelijk. Er kan van alles in het hoofd
omgaan en je hoeft je niet af te vragen of dat realistisch of juist is.
• Je schrijft het boek in de ‘ik’-vorm,
waardoor je onmiddellijk heel dicht betrokken raakt bij wat het hoofdpersonage
Amanda voelt en meemaakt. Hoe heb jij
dat ervaren?
Vraag me niet waarom, maar mijn eerste boek was in de ik-vorm, tweede niet,
derde weer wel, vierde (in wording) niet. Ik wissel graag af hoewel de ik-vorm
iets moeilijker is omdat je dan alleen maar dingen kan schrijven die enkel het
hoofdpersonage kan weten of voelen. Al kan dat evengoed als ‘gemakkelijker’
aanzien worden. Natuurlijk vraag je je af hoe je zelf in zo’n situatie zou
reageren.
• Geheugenverlies lijkt me iets heel complex op
zich. Hoe moeilijk of gemakkelijk was
het dan om dat te ervaren vanuit het personage?
Het schrijven van een boek verloopt iets anders. Als auteur wist ik wat
Amanda was overkomen en vanuit dat standpunt moest ik nadenken hoe, wat en
wanneer sommige herinneringen zouden opduiken/doorsijpelen.
• Met welke limieten zag je jezelf
geconfronteerd tijdens het schrijven?
Het moet realistisch blijven, maar tegelijkertijd wil je ook een
psychologische thriller afleveren.
Het moeilijke was het tijdperk. Daarom speelt het verhaal zich ook af in de
jaren ’90. Vandaag is zoiets niet denkbaar. Je hoeft maar een smartphone te
openen en je vindt er zo goed als je hele leven in terug.
Ik wilde ook dat Amanda sterker werd zodat ze halfweg zelf conclusies kon
trekken en actie ondernemen. Die opbouw was niet zo gemakkelijk.
• Heb je zelf al, van dichtbij of van veraf met
deze problematiek te maken gekregen en was dat de aanleiding tot het schrijven
van ‘Blanco’ of vond je de ‘vonk’ voor dit boek elders?
Gelukkig is die problematiek me bespaard gebleven.
De ‘vonk’ voor BLANCO was tijdens een vakantie in 2019. Een vriendin las
een boek van Harlan Coben (zes jaar). Ze vertelde ons een kleinigheid en vroeg
naar wat wij dachten dat er gaande was.
Een man mocht zes jaar geen contact opnemen met een bepaald persoon en toen
hij, na die zes jaar, contact zocht kreeg hij overal het deksel op zijn neus.
Of ze kenden hem niet, of ze begrepen niet wat hij juist wilde… en toen dacht ik:
‘misschien ligt het niet aan die mensen die hij opzoekt, maar aan hemzelf?
Misschien is híj een aantal jaren uit de running geweest, opgenomen in een
instelling? Of nee, lag hij in coma en toen hij daaruit ontwaakte was een groot
deel van zijn geheugen weg?
En dan begint het nadenken: hoe geraakt iemand in een coma? Hoeveel
herinneringen zijn er weg? Hoe breng ik er spanning in en waaruit bestaat het
plot....
• Heb je vooraf onderzoek verricht naar dat
soort lijden en hoe patiënten daar mee omgaan?
Welke coaching ze daarbij krijgen?
Op internet vind je wel getuigenissen van mensen die na een ongeval uit een
coma ontwaken. Er bestaan heel veel sites over de opvolging, rehabilitatie…
Ik heb ook info gevraagd aan een neurochirurg.
• Stel dat je zelf zou getroffen worden door geheugenverlies,
welke herinnering zou de ergste zijn om te verliezen?
Mijn kinderjaren en de herinneringen aan de jeugdjaren van mijn 2 dochters.
• ‘Blanco’
leest heel realistisch. Hoe wist je hoe
ver je kon, mocht, moest gaan?
Je bedoelt met realistisch, iets wat iedereen zou kunnen overkomen? Want
dat was ook het uitgangspunt. Het moet realistisch zijn, zonder saai te worden.
Ik vind het tof te vernemen dat lezers zich in het hoofdpersonage kunnen
plaatsen. Ik heb geschreven vanuit het perspectief van een doorsnee vrouw (die
weliswaar iets vreselijks is overkomen). Je voelt dan gemakkelijk aan wat
realistisch is en wat niet. (let wel: ik heb veel moeten schrappen om realistisch
te blijven. 😊)
• Zijn psychologische thrillers ook jouw persoonlijke
leesvoer?
Toch wel. Al lees ik zeker ook andere genres.
• Wie zijn jouw favoriete auteurs?
Momenteel (want dat wijzigt zich): Steve Cavanagh, Nicci French, Harlan
Coben, Herman Koch…
• Geven zij jou inspiratie voor jouw eigen
boeken?
Onrechtstreeks blijf ik natuurlijk gefocust hoe zij hun verhaal opbouwen en
denk je na over wat het is, wat het boek zo vlot leesbaar maakt, waarom het
bijblijft, boeit of waarom het me aanspreekt.
• Het is nu vakantie. Welk boek, naast die van jou uiteraard 😊 raad je de lezers van dit interview aan om zeker mee te nemen in de
valies? Waarom?
Ik heb echt genoten van ‘Mindful moorden’ van Karsten Dusse. En de drie
boeken van Steve Cavanagh (dertien, Fitfy fifty, Verdraaid).
• Tot slot.
Darline, je hebt nu twee psychologische thrillers op jouw naam
staan. Volgt er snel een derde? Blijf je in het genre? Vertel!
Graag deel ik jullie de inhoud van mijn volgend
boek mee. Het is nog onder voorbehoud, maar geeft wel een idee waarover het zal
gaan 😊
Een
banale douanecontrole leidt tot een schokkende ontdekking.
In
de koffer wordt het dode lichaam van een studente gevonden.
In
de hoop enkele cold cases te kunnen oplossen gaat de onderzoeksrechter in op
een ongewoon verzoek: een interview met een biograaf.
De
taak van de biograaf bestaat erin te achterhalen of de man iets te maken heeft
met de meisjes op de lijst van de vermissingen. Is de hoogbegaafde verdachte een
moordenaar of een seriemoordenaar? En kan hem iets ontfutseld worden of raakt de
biograaf verstrikt in manipulatieve
machtspelletjes?
Laat
dat boek er maar snel aankomen! Lijkt me
spek voor de bek van de Thrillerlezers!.
Wisten jullie … ?
Een
wijze kater!
Deze foto vind ik wel grappig. De ‘mascotte’ van Uitgeverij Hamley Books is
een zwarte kat (Hamley). Als de cover het zwarte exemplaar niet toelaat dan
wordt een witte kat gebruikt en toevallig hebben wij een witte kater. Hij komt
er altijd bijzitten als ik schrijf.
Hij las mee en zag dat het goed was 😊
Darline
Geen opmerkingen:
Een reactie posten