Axel komt net op tijd bij het sterfbed van zijn vader, die vlak voordat hij overlijdt zijn zoon toesnauwt dat die zijn hele leven verpest heeft. Woorden die Axel niet kan plaatsen. Op weg naar huis, krijgen Axel en zijn vriendin Eveline een zwaar auto-ongeluk, waarbij zijn vriendin overlijdt en hijzelf zwaargewond raakt.
Hij kan zich nauwelijks
iets herinneren, behalve dat Eveline hem iets wilde gaan vertellen. Daarna is
het een groot zwart gat.
In het dagelijks leven
is Axel een cold-caserechercheur die lang geleden een zaak tot oplossing
bracht. Door zijn befaamde fotografische geheugen herinnerde hij zich namelijk
een belangrijk detail waardoor de zaak werd opgelost. Hij werd met die zaak erg
beroemd, maar teert daar nog steeds op.
Samen met collega Mia
gaat hij opzoek naar wat er gebeurd is op de avond van het ongeluk. Maar ook
wil hij weten waarom zijn vader zijn laatste opmerking maakte.
Dan vindt hij dagboeken
van zijn vader: gaat hij daar dan antwoorden in vinden? Vanzelfsprekend en
natuurlijk komen er stukjes geheugen van zijn langzaam terug. Dat dit gebeurt,
verwacht je als lezer. Ik heb het onderwerp geheugenverlies na een ongeluk
vaker mogen lezen in andere boeken, maar eerlijk is eerlijk deze auteur zorgt
ervoor door zijn schrijfstijl, waar je de onderhuidse spanning voelt groeien,
je het boek slecht weg kan leggen.
Tot de laatste alinea zit je in een
spannend verhaal. Met het feit dat jij net als Axel meeloopt naar de oplossing
van de twee uitspraken die zijn gedaan door Eveline en Axel zijn vader, krijg
ook jij steeds een flits uit het geheugen van Axel.
Het gebeurt mij helaas nog te weinig
dat ik heel erg geniet van een thriller, maar ik had er eindelijk dus weer
eentje. Heerlijk meepuzzelen hoe het zit, goede personages en dan...BAM!
Dat einde: schitterend bedacht.
Het moge duidelijk zijn dat ik
enthousiast ben en naar mijn mening is ‘Zwart kwartier’ terecht genomineerd
voor de Gouden strop.
Dikke vette 4,5
Kraaien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten