OMMEK33R van Sophie Ester

 

Dit keer waag ik me aan een vierdelige misdaadroman over het leven van gezin Vanhoven geschreven door Sophie Ester. Een boek van een voor mij onbekende auteur. 

 

De kleuren die voor de cover zijn gebruikt hebben voor mij niet die aantrekkingskracht om mij nieuwsgierig te maken om het boek op te pakken. De dik gedrukte woorden ‘Nobody messes with Robert Dayle!’ die op de achterflap staan en waar mijn oog gelijk opvalt, hebben dat zeker wel, ik kan daar echt niet omheen. Ik wil natuurlijk weten wat en wie daar achter zit, ik begin dan ook gelijk met lezen!

De ouders van Steven, Jamey, Robin, Vincent en Carol Vanhoven worden door een enorme bomexplosie vermoord. Deze bomaanslag en de gewelddadige aanvallen die nog volgen blijken voort te vloeien door een arrestatie die vader Vanhoven als agent heeft gedaan. Het is onbekend wie Robert Dayle is en wat de dik gedrukte woorden Nobody messes with Robert Dayle!’ betekenen die op de muur van het politiebureau staan. Wel is duidelijk dat hij een kat en muisspel speelt met de kinderen en op ze jaagt. De Vanhoventjes zijn het leven niet zeker. Door de moord op hun ouders is het leven voor de broers en zus helemaal ontwricht. Laten ze hun leven door Doyle zo beheersen, slaan ze op de vlucht of gaan ze de strijd aan en spelen ze een kat en muisspel met Doyle?

 

De auteur heeft het verhaal geschreven op een wijze die mij wel aanspreekt. Ze heeft namelijk er voor gekozen om het verhaal over wat de kinderen Vanhoven allemaal hebben meegemaakt door Carol te laten schrijven. Ik vind dat de auteur dit origineel heeft bedacht. De verhaallijn loopt als een rode draad door alle 10 hoofdstukken heen waarin de personages goed zijn uitgewerkt.

Wel vind ik dat er gebeurtenissen in staan die ik ongeloofwaardig vind. Bijvoorbeeld een van de personages ligt echt doodziek in ziekenhuis, heeft nergens geen kracht voor maar wel de kracht om na een stevige hoestbui iemand te kussen, ja hoor duh.

Of door een heftige en gewelddadige gebeurtenis wordt de hartslag van een personage gecontroleerd en die klopt niet meer. Het ‘dode’ personage wordt op de grond gegooid en daardoor gaat het hart weer kloppen, ook hierbij dacht ik ‘ja hoor vast’.

 

‘Ommek33r’ is een misdaadroman dat vlot wegleest. De schrijfstijl is prettig maar heeft zoals hierboven beschreven wel een aantal verwonderpunten. Ondanks dat ik het een goed geschreven verhaal vind gaan het aantal kraaien door de ongeloofwaardige situaties wel naar beneden. Drie Kraaien krijgt Ommek33r van mij.

‘Zijdelings’ is deel twee van deze serie dat ik binnenkort ga lezen om te ontdekken hoe het verder met de Vanhovens gaat.

 

Jacqueline