Arts Kate North reist af naar Antarctica om op een VN-onderzoeksstation te gaan werken. Het voelt als een nieuwe start om ergens heen te kunnen waar niemand haar kent, want dat er iets vreselijks heeft plaatsgevonden den, wordt al snel duidelijk.
Ze vervangt de vorige arts die bij een klimongeluk om het leven is gekomen, al
zijn rondom dat voorval veel vragen. Was het eigenlijk wel een ongeluk? En dan
weet je het antwoord natuurlijk al.
Mening
Tussen alle boeken die deze periode uitkomen viel de omslag van ‘Het donker’
mij op. Eigenlijk vrij eenvoudig met het rode huis in de witte sneeuw en de
zwarte lucht. Daardoor wilde ik weten waar het boek overgaat. Het klinkt
fantastisch: een besloten gebied, geen kans te vluchten, kleine groep mensen en
in het donker. Daar moet iets heel spannends van gemaakt kunnen worden.
Lange tijd ben ik zeer enthousiast tijdens het lezen en bewonder ik het talent
van Emma Haughton om de sfeer op Antarctica zo neer te zetten, dat het
beklemmende gevoel goed overkomt. Meerdere malen leef je mee met de ijskou op
de botten van de personages als ze weer naar buiten moeten.
Hoe zal het zijn als het een periode helemaal niet meer licht wordt. Dat het
dus 24 uur per dag donker is. Het is bijna niet voor te stellen. Ook al loop ik
middenin de nacht met mijn hond buiten dan is het er nog steeds veel licht. Ik
denk niet dat ik het maanden of weken in het donker vol zou houden. En dan gaat
iemand zoals Kate die bang is het duister juist naar die locatie.
Ook hoe Kate en haar problematiek wordt neergezet met haar verslaving (met
teksten als nu is het echt de laatste keer...zal ik... nog 1 keer, want...)
laat haarfijn inzien hoe mensen kunnen denken en hun eigen gedrag kunnen
rechtvaardigen. Als eindelijk duidelijk wordt wat gebeurd is voor dat ze
vertrok naar Antarctica, snap je heel goed het karakter van Kate. Niks plat
hoofdfiguur dus.
Met de dader zat ik gigantisch fout en in een totaal verkeerde richting te
denken over wat er speelde. Niet het belangrijkste maar wel leuk verrast te
worden door de auteur.
Er zit aardig veel actie in met alle gebeurtenissen, maar ook de psychologische
kant wordt niet vergeten. Zeker in de eerste helft. Als er dan opnieuw een lijk
gevonden wordt, gaat het in overtreffende trap naar vol gas.
Ik heb er van genoten! Weggedoken in mijn leesstoel moest ik doorlezen en kon
ik mij, los van alle gebeurtenissen rondom de dader, heel goed inleven in het
claustrofobisch gevoel van op zo’n plek te zitten in die kou.
Leesplezier: 4,5
Spanning: 4
Psych ont.: 4
Plot: 4
Origineel: 4
Schrijfstijl: 4,5
Mooie vier kraaien ( of ijsberen in dit geval)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten